Πλήρη και εξαιρετική βιογραφική προσέγγιση του μεγάλου Νίκου από τον Χρίστο Βασιλόπουλο και τη μηχανή του χρόνου του...


Watch I mixani tou xronou - Nikos Ksilouris in Educational  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

Είναι πλέον γνωστή η τρέλα μας για την μουσική και δη για την καλή μουσική,έτσι κινούμενοι στο πλαίσιο αυτό είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε όλες τις νέες προσπάθειες δημιουργών που κατά κύριο λόγο αγαπούν και σέβονται αυτή τη μοναδική τέχνη...
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή λαμβάνει χώρα ένα πολυ ενδιαφέρον φεστιβάλ στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης που λέγεται “ΠΑΡΑ ΘΙΝ’ ΑΛΟΣ”,δηλαδή “δίπλα στη θάλασσα, στην αμμουδιά”.Για δεύτερη χρονιά μια σημαντική ενότητα του φεστιβάλ με τίτλο ανοιχτά παράθυρα θα αφήσει το στίγμα της ,αφου ως κεντρικό της άξονα έχει την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών.Ο Dionisos θα είναι σίγουρα εκεί μιας και την πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου
στο δασάκι κόδρα θα τραγουδήσει ένας παλιός και καλός μας φίλος ο Μάκης Αιβάζογλου.Θα είμασταν αχάριστοι αν δεν αναγνωρίζαμε πως και ο Μάκης ,μας έδωσε πολλές μουσικές προσλαμβάνουσες εικόνες και πως η επιρροή του στη μουσική μας παιδεία ήταν καταλυτική.Όσοι προσέλθετε στο δασάκι Κοδρά στις 10 Σεπτεμβρίου θα ακούσετε νέους καλλιτέχνες που φέρνουν μια φρεσκάδα και σίγουρα έχουν πολλά να πουν...Μάκη Καλή επιτυχία!!

Μάκης Αϊβάζογλου
Μαζί του η Έλσα Μουρατίδου
στο τραγούδι και φίλοι από το
«Κρουστόφωνο»
«Συνάντησα τους φίλους μου»
Πέμπτη
10 Σεπτεμβρίου
δασάκι κόδρα
21:00

Ο Jim Morrison μας κλείνει το μάτι κρεμασμένος στους τοίχους κάποιου εφηβικού δωματίου, τα παλιά μας βινύλια ξεσκονίζονται και το “Light My Fire” με το “Roadhouse Blues” συναντούν μια νέα γενιά, με διαφορετικά ακούσματα...



Ο μύθος θέλει τους Doors να περπατήσανε μαζί με τους Beatles, τους Pink Floyd, τους Led Zeppelin και τους Rolling Stones. Τους θέλει θεούς, στο όνομα των οποίων οι παλιοροκάδες είναι έτοιμοι να στραβοκοιτάξουν και να μπινελικώσουν όποιον κάνει περίεργους μορφασμούς στο άκουσμα του ονόματός τους, ή όποιον χαμογελάει αχνά σε συζητήσεις για το μεγαλείο του Jim Morrison...
The Doors-Bιογραφία.
Όταν στα 1967 κυκλοφόρησε το The Doors, το ντεμπούτο album του Morrison και της παρέας του, δημιουργήθηκε ένας δικαιολογημένα μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομά τους. Ήταν μια δουλειά κινούμενη με το δικό της ιδιαίτερο ύφος στο κυρίαρχο ψυχεδελικό rock κλίμα της εποχής, την οποία υπερασπιζόταν ερμηνευτικά ένας τραγουδιστής με διαχρονική -όπως αποδείχθηκε- φυσική ομορφιά, που έμελλε να κάνει πολλές εφηβικές καρδιές να πάλλονται από πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Συνάμα οι Doors έδειχναν γνήσιοι αντικομφορμιστές και επαναστάτες, κάτι που τους καθιστούσε και συμπαθείς πέρα από ταλαντούχους. Φαίνονταν πραγματικά ως το next big thing: δεν μπορούσες παρά να περιμένεις ακόμα μεγαλύτερα πράγματα εκ μέρους τους..
Δημιουργήθηκαν το 1965 στο Los Angeles από τους Jim Morrison & Ray Manzarek που σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA (University of California, Los Angeles). Ο Manzarek, είχε ήδη φορμάρει μία μπάντα με τα δύο του αδέλφια που την ονόμαζε Rick And The Ravensask και έψαχνε για τραγουδιστή και ντράμμερ. Εντυπωσιάστηκε αμέσως από τον Morrison που τον άκουσε να τραγουδάει ένα δικό του τραγούδι, το "Moonlight Drive" και του ζήτησε να γίνει μέλος της μπάντας. Πολύ σύντομα “στρατολόγησαν” στα τύμπανα τον John Densmore και ηχογράφησαν 6 τραγούδια του Morrison, αλλά αμέσως μετά απ’ αυτό, τα αδέλφια του Ray, εγκατέλειψαν τη μπάντα και αντικαταστάθηκαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ από τον κιθαρίστα Robbie Krieger. Οι Doors δεν προσέλαβαν ποτέ μπασίστα. Το μπάσο το μοιράζονταν οι Krieger & Manzarek, με τον δεύτερο να έχει περισσότερο μερίδιο σ’ αυτό, αφού συνήθιζε να παίζει τα μπάσα στο όργανο με το αριστερό του χέρι. Αυτή, είναι και η περίοδος που μετονομάζονται σε Doors από τον Morrison.
Ξεκίνησαν με lives στο London Fog και αργότερα στο Whisky-A-Go-Go, αλλά έχασαν τη δουλειά τους εξ αιτίας του "The End". Οι ιδιοκτήτες του club βρήκαν το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ “προχωρημένο” για τα συντηρητικά τους πρότυπα, αλλά ενώ αυτοί τους απέλυσαν, η Elektra Records τους άνοιξε τις πόρτες διάπλατα. Το πρώτο τους album (The Doors) κυκλοφόρησε το 1967 με τεράστια επιτυχία. Συγκαταλέγεται μέσα στα καλύτερα ντεμπούτα όλων των εποχών για την ιστορία της rock, με τη μπάντα να μιξάρει ηχητικά το rock με το blues και τη jazz και φυσικά με την ποίηση του Morrison. Από αυτό το album βγήκε και το "Light My Fire" που έγινε η πιο μεγάλη τους επιτυχία. Η επιτυχία αυτή, δεν συνεχίστηκε με την ίδια ένταση και στα επόμενά τους albums, αλλά από τη στιγμή που οι εταιρίες τα μετράνε όλα με τις πωλήσεις, αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Σε λίγο, ο Morrison γίνεται γνωστός σαν 'Lizard King' για τις εξωτικές και υπνωτικές του παραστάσεις στα lives της μπάντας, αλλά και για το ριζοσπαστικό του lifestyle.
Το 1970 κυκλοφορεί το “δυνατό” και “σκοτεινό” Morrison Hotel που ακολουθείται το 1971 από το πάρα πολύ καλό LA Woman και τη μετακόμιση του Morrison στο Παρίσι αμέσως μετά το τελείωμα των ηχογραφήσεων. Ήθελε να κάνει μία ποιητική καριέρα εκεί, αλλά ξαφνικά στις 3 Ιουλίου του 1971 βρέθηκε στη μπανιέρα του νεκρός. Επίσημα, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Οι ιστορίες για το θάνατό του είναι πολλές, αλλά δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτό το θέμα και δεν θα ασχοληθώ ούτε τώρα. Με αφορά μόνο το σημαντικό και το ουσιώδες και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μονάχα, η απώλεια του καλλιτέχνη που είχε σημαντική και αξιόλογη προσφορά σ’ αυτό που λέμε Κουλτούρα και Μουσική Rock.
Οι υπόλοιποι τρεις δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. Κυκλοφόρησαν δύο albums σαν τρίο με τον Manzarek στη φωνή, αλλά χωρίς τον Morrison να γράφει και να τραγουδάει, τίποτα δεν είναι ίδιο. Διαλύθηκαν το 1973 για να κάνουν ένα reunion το 1978 ηχογραφώντας τα κομμάτια που ο Morrison είχε σε tapes από την εποχή του LA Woman. Το album ονομάστηκε An American Prayer και οδήγησε στο live album Alive She Cried του 1983, που έγινε από υλικό αρχείου και που αυτό με τη σειρά του, οδήγησε στο εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone (1985) με τον Morrison και την επιγραφή "He's Young, He's Hot, He's Sexy and He's Dead". Τέλος, το 1991 ο σκηνοθέτης Oliver Stone έκανε ένα film για τον Morrison και τους Doors με τον Val Kilmer στο ρόλο του Jim.

Ας τους δούμε τώρα:

*** ΤΑ ΜΕΛΗ:

* JIM MORRISON (8 Δεκεμβρίου 1943, Florida - 3 Ιουλίου 1971, Paris):
- Φωνή. Όχι πολύ μεγάλη φωνή, αλλά πολύ καλή. Όχι φανταστικός και μεγάλος showman, αλλά πολύ καλός και σε αυτό. Υπνωτικός και χαλαρωτικός.

* RAY MANZAREK (12 Φεβρουαρίου 1935, Chicago):
- Πλήκτρα. Ήταν δικές του, οι περισσότερες ενορχηστρώσεις. Το σόλο του στο 'Riders On The Storm', είναι ανεπανάληπτο. Κάλυπτε με το ένα του χέρι και το κενό του μπασίστα (Έγραψα πιο πάνω, ότι οι Doors δεν είχαν μπασίστα).

* ROBBY KRIEGER (8 Ιανουαρίου 1946, Los Angeles):
- Κιθάρα. Πολύ καλός κιθαρίστας και ο μοναδικός της μπάντας. Σπουδαία ρυθμική βάση και υπέροχη slide κιθάρα, αλλά και wah-wah. Άψογος.

* JOHN DENSMORE (1 Δεκεμβρίου 1945, Los Angeles):
- Τύμπανα. Cool και κάτι σαν …….Λόρδος του 18ου αιώνα. Καλός ντράμμερ.

*** Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:

1967: The Doors
1967: Strange Days
1968: Waiting For The Sun
1969: Absolutely Live
1969: The Soft Parade
1970: Morrison Hotel
1971: LA Woman
1971: Other Voices
1972: Full Circle
1978: An American Prayer
1983: Alive She Cried
1997: Box Set
1999: Complete Studio Recordings & Essential Rarities

*** ΤΑ DVD’S:

1985: Light My Fire
1987: Live At The Hollywood Bowl
1991: The Soft Parade

*** ΤΑ FILMS:

1991: The Doors (του Oliver Stone)



ΤΗE END MY FRIENDS....