Την άνοιξη του 1995 ένας πιτσιρικάς τότε ο Δ. καθώς ψάρευε στην ακροθαλασσιά , αντίκρυσε μια πέτρα διαφορετική από τις άλλες. Τα νερά την άνοιξη πάντα είναι "τραβηγμένα" και έτσι κάποιες φορές η Θάλασσα αποκαλύπτει τα μυστικά της. «Περίεργο χρώμα έχει, σαν μάρμαρο είναι..» σκέφτηκε και αμέσως άρχισε να σκάβει με τα χέρια του. Κατάλαβε πως κάτι περίεργο συνέβαινε εκεί, τρείς ώρες μετά αφού αποκαλύφθηκε ολόκληρη η λίθινη στήλη η σκέψη που στριφογύριζε στο μυαλό του ήταν "μα αυτό μοιάζει με κορμό αγάλματος, λες..;" Η επόμενη κίνηση του ήταν να φωνάξει τον πατέρα του Π. για να του δείξει την αποκάλυψη του. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο πατέρας του σοφά σκεπτόμενος φώναξε αρχαιολόγο για να παραδώσει το εύρημα του μικρού. Χρειάστηκε τέσσερις για να το μεταφορτώσουν από την παραλία. Έκτοτε τα ίχνη της λίθινης αυτής στήλης χαθήκαν στο χρόνο, ο πιτσιρικάς μεγάλωσε , οι ανησυχίες του όμως για την περιοχή του μεγάλωσαν ,πάντα πίστευε πως κάτι τρέχει με το Δεβελίκι.
Λίγες ημέρες πριν ο μικρός της ιστορίας μας ,τριαντάρης πλέον, αποφασίζει να πάει επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον του κέντρισε, η ενότητα "5.000, 15.000, 200.000 χρόνια πριν-Μια έκθεση για τη ζωή στην προϊστορική Μακεδονία", διότι δεν είναι ευρύτερα γνωστή η προιστορία της Μακεδονίας .Στην είσοδο της εν λόγω έκθεσης αμέσως αντιλήφθηκε να υπάρχει κάτι οικείο στον χώρο, ένα συναίσθημα πως υπάρχει κάποιος γνωστός σου στο χώρο που σε κοιτά επίμονα για να τον προσέξεις. Το περίεργο βέβαια είναι, πως μόνος του πήγε στο μουσείο και μόνος του ήθελε να δει την έκθεση. Ποια άραγε «ματιά» πλανάται στο χώρο; Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να «κολλήσει » η ματιά του σε μια επιβλητική λίθινη στήλη που υπάρχει σε περίοπτη θέση του μουσείου .Δεκατέσσερα χρόνια περάσανε μα ήταν σαν να πέρασε μόλις μια ώρα από τότε, «το άγαλμά μου!!»σκέφτηκε! Τόσο επιβλητικό και τόσο όμορφο. Αμέσως έπιασε μια υπάλληλο του μουσείου, «Πείτε μου ,τι εύρημα είναι αυτό;». «Μα αυτός είναι ο διάσημος Κούρος που βρέθηκε στη Χαλκιδική και χρονολογείται στην εποχή του Χαλκού κάπου ανάμεσα στο 30 και 20 αιώνα ΠΧ και είναι ένα απλά μοναδικό εύρημα ,όχι μόνο για την Μακεδονία αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα!».
Ιδού λοιπόν ο Κούρος της Δεβελικίας! 
Η επίσημη ιστοσελίδα του Αρχαολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. http://www.amth.gr/gr/gallery/prehistory.html

Μετά την αναβληθείσα συναυλία του Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη,ο Θανάσης επέστρεψε χθές βράδυ (14 Σεπτεμβρίου) στο στρατόπεδο Κοδρά στην Καλαμαριά όπου αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο όσους παρευρέθησαν εκεί.Το team of Dionisos για άλλη μια φορά ήταν εκεί...Σύντομα θα ακούσετε ένα μίνι μουσικοακουστικό αφιέρωμα από τη χθεσινή βραδιά...Thanasis Live!Mείνετε συντονισμένοι ,σας περιμένουν εκπλήξεις...

Είναι πλέον γνωστή η τρέλα μας για την μουσική και δη για την καλή μουσική,έτσι κινούμενοι στο πλαίσιο αυτό είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε όλες τις νέες προσπάθειες δημιουργών που κατά κύριο λόγο αγαπούν και σέβονται αυτή τη μοναδική τέχνη...
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή λαμβάνει χώρα ένα πολυ ενδιαφέρον φεστιβάλ στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης που λέγεται “ΠΑΡΑ ΘΙΝ’ ΑΛΟΣ”,δηλαδή “δίπλα στη θάλασσα, στην αμμουδιά”.Για δεύτερη χρονιά μια σημαντική ενότητα του φεστιβάλ με τίτλο ανοιχτά παράθυρα θα αφήσει το στίγμα της ,αφου ως κεντρικό της άξονα έχει την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών.Ο Dionisos θα είναι σίγουρα εκεί μιας και την πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου
στο δασάκι κόδρα θα τραγουδήσει ένας παλιός και καλός μας φίλος ο Μάκης Αιβάζογλου.Θα είμασταν αχάριστοι αν δεν αναγνωρίζαμε πως και ο Μάκης ,μας έδωσε πολλές μουσικές προσλαμβάνουσες εικόνες και πως η επιρροή του στη μουσική μας παιδεία ήταν καταλυτική.Όσοι προσέλθετε στο δασάκι Κοδρά στις 10 Σεπτεμβρίου θα ακούσετε νέους καλλιτέχνες που φέρνουν μια φρεσκάδα και σίγουρα έχουν πολλά να πουν...Μάκη Καλή επιτυχία!!

Μάκης Αϊβάζογλου
Μαζί του η Έλσα Μουρατίδου
στο τραγούδι και φίλοι από το
«Κρουστόφωνο»
«Συνάντησα τους φίλους μου»
Πέμπτη
10 Σεπτεμβρίου
δασάκι κόδρα
21:00

Καταπληκτικά βραδιά από τους James.To Team αποθανάτισε (και!) για σας τις καλύτερες στιγμές από την συναυλία της πέμπτης 16/07/2009 ...Από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν το Sometimes όπου ολόκληρο το κοινό συνέχισε να το τραγουδά ακόμη και μετά το τέλος και φυσικά η είσοδος των James όπου και αυτό το καταγράψαμε μιας και το συγκρότημα πέρασε ακριβώς δίπλα μας(τελίκα τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή!)...

Στις 16,17,18(!) Ιουλίου οι θαυμαστές των James θα έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν όχι για μια αλλά για τρεις συνεχόμενες ημέρες στο θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη.Οι ίδιοι οι James είναι εκστασιασμένοι από το γεγονός πως σε όλη την περιοδία τους μόνο στην πόλη μας έχουν τέτοια τρομερή απήχηση και τρεις συνεχόμενες παρουσίες.Έτσι όλοι οι φίλοι του διάσημου συγκροτήματος θα μπορέσουν να ακούσουν ζωντανά επιτυχημένα τραγούδια τους όπως τα Tomorrow, Getting Away With It (All Messed Up), She's A Star, Sometimes (Lester Piggott), Senorita, Come Home, Say Something κ.α.Το Dionisos Team την πρώτη ημέρα της συναυλίας στις 16/07 θα είναι εκεί, προσκλημένοι του Imagine 89.7 ...
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ολόθερμα όλους τους συντελεστές του Imagine 89.7 για την πρόσκληση και να ευχηθούμε ολόψυχα καλή επιτυχία ,μιας και ο Imagine 89.7είναι ο χορηγός επικοινωνίας των εν λόγω συναυλιών.Ας ελπίσουμε τέτοιες συναυλίες να γίνουν θεσμός για την πόλη μας...

..James live from Thessaloniki λοιπόν ...

Ρίξτε μια ματιά στο επίσημο site των James για να καταλάβετε γιατί είναι το αγαπημένο συγκρότημα της Θεσσαλονίκης...
www.wearejames.com/

Το Dionisos Team αφιερώνει στον μεγάλο μας ποιητή το ακόλουθο poster με τις χαρακτηριστικότερες κατ'εμάς ποιητικές ρήσεις του το οποίο και κοσμεί το χώρο του Διόνυσου...

Είναι γνωστή πλέον σε όλους η αλληλένδετη σχέση της ομάδας του Διόνυσου με τη μουσική και γενικότερα με τη καλλιτεχνική δημιουργία.Αποφασίσαμε έτσι μια φορά το μήνα να παρουσιάζουμε έναν καλλιτέχνη όχι μόνο από το χώρο της μουσικής αλλά ευρύτερα από το χώρο της ελεύθερης έκφρασης.

Την αρχή σε αυτά τα αφιερώματα που θα ακολουθήσουν κάνει ο εξαιρετικά δημοφιλής και αγαπημένος σε μας Σωκράτης Μάλαμας.Πολλοί θα πουν πάλι Χαλκιδικιώτη διάλεξες...τι να κάνουμε;O καθένας με τις αδυναμίες του...Αποφασίσαμε τη σημερινή παρουσίαση να την επενδύσουμε με τα καλύτερα για μας τραγούδια του Σωκράτη,τα οποία και επιμεληθήκαμε έτσι ώστε να τα συνθέσουμε σε μια συλλογή, την οποία μπορείτε να ακούσετε μέσα από τον Music Player της ιστοσελίδας μας.Ιδού λοιπόν Σωκράτης Μάλαμας...

Ο Σωκράτης Μάλαμας γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1957 στη Συκιά της Χαλκιδικής. Λόγοι εργασίας των γονέων του τον έκαναν να βρεθεί στη Στουκγκάρδη της Γερμανίας μέχρι τα εφηβικά του χρόνια. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Το μπουζούκι που του έκανε δώρο ο πατέρας του αποτέλεσε το αρχικό του ερέθισμα για τη μουσική. Στα δεκατρία του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα ως επιβράβευση για τις επιδόσεις του στα σχολικά μαθήματα και στα δεκαεφτά του παρακολούθησε μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, επέστρεψε και πάλι στη Γερμανία για να παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Στουτγκάρδης. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του αποφασίζει να επιστρέψει και να πάει για σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, μαθητεύοντας δίπλα στον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και στον Νότη Μαυρουδή. Από τα 23 του αρχίζει την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εργαζόμενος ως δάσκαλος κιθάρας καθώς και ως τραγουδιστής σε λαϊκά μαγαζιά. Πριν ξεκινήσει την προσωπική του πορεία, υπήρξε κιθαρίστας στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου.

Η πρώτη απόπειρα που έκανε στην ελληνική δισκογραφία δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς η δισκογραφική εταιρία Lyra απέρριψε το υλικό του με την αιτιολογία ότι δεν ήταν εμπορικό. Συνέχισε να παίζει μουσική σε λαϊκά μαγαζιά, προσθέτοντας και κάποια δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα που παρουσίαζε, χωρίς να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν αυτός που τα είχε γράψει. Μέχρι τη στιγμή που ο Νίκος Παπάζογλου τον άκουσε και διέκρινε το ταλέντο του, οπότε και τον έπεισε να μπει για ηχογράφηση στο στούντιο και να ετοιμάσει την πρώτη του δουλειά, με τίτλο «Ασπρόμαυρες Ιστορίες» το 1989. O Σωκράτης Mάλαμας έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για ένα μεγάλο διάστημα δίδασκε μουσική σε Ωδείο. Σταδιακά η πορεία του καλλιτέχνη έγινε ευρύτερα γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό. Σήμερα διαμένει και δημιουργεί στα Τρίκαλα.

Έχει συνεργαστεί στη διάρκεια της πορείας του με διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο συνθέτης Nίκος Ξυδάκης, ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο συνθέτης Γιώργος Χριστιανάκης, η ερμηνεύτρια Μελίνα Κανά, ο τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης, ο τραγουδοποιός Θανάσης Παπακωνσταντίνου, και με στιχουργούς όπως ο Γιάννης Tσατσόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Γιώργος Aθανασόπουλος, ο Άλκης Aλκαίου, η Φωτεινή Λαμπρίδη, ο Θοδωρής Γκόνης, ο Mιχάλης Γκανάς, ο Oδυσσέας Iωάννου και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Επίσης, είχε αρκετές συμμετοχές σε έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως ο Λουδοβίκος των Aνωγείων, ο Διονύσης Τσακνής, ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, η Μαρία Θωίδου, ο B.D. Foxmoor και η Sadahzinia (των Active Member), η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Μαρία Λουκά, ο Χαλβατζης και οι Χαΐνηδες.

Δισκογραφία

1989 Ασπρόμαυρες ιστορίες (Lyra)
1995 Παραμύθια (Lyra)
1992 Της Μέρας και της Νύχτας (Lyra)
1993 Κύκλος (Lyra)
1996 Λαβύρινθος (Σωκράτης Μάλαμας) (Lyra)
1998 13.000 Μέρες (Lyra)
2000 Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς (Lyra)
2002 Ένα (Lyra)
2005 Άδειο Δωμάτιο (Lyra)
2007 Δρόμοι (Lyra)

Συμμετοχές
1994 Το φάντασμα από το παρελθόν (Lyra)
1995 Στην Ανδρομέδα και στη γη (Lyra),
1997 Η γυναίκα και το μήλο (Μύλος),
1997 Πύλη της άμμου (Μύλος),
1997 Σαν πεταλούδα (Virgin),
1999 Τα σκόρπια της όχθης (Lyra),
1999 Με την πλάτη στον τοίχο (Ακτή),
1999 Μικρές αγγελίες (Lyra)
1999 Ξυδάκης - Μάλαμας (Lyra)
2000 Ασημένια Ακρη (Freestyle Productions)
2001 Kramahoperrata II (Freestyle Productions)
2001 Ο έρωτας στην πόλη (με μια κιθάρα) (Lyra)
2001 Στον Τόπο μου Είμαι Τέλεια Ξένος (Μικρούτσικος, Θάνος)(Ετ. παραγωγής:His Master΄s Voice)(Ετ. διανομής:Minos-EMI)
2002 Αγρύπνια (Lyra)
2002 Στον τόπο μου είμαι τέλεια ξένος (EMI)
2002 20 Χρόνια Μετά... (Μελωδία FM)
2003 Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος (EMI)
2003 Μια Ζωή Αλλού
2004 Της νύχτας τα μακριά μαλλιά (Lyra)
2005 Απ' το παράθυρο κοιτώ (Warner Music)
2005 Ο Γαργαληστής (Δημήτρης Μπασλάμ) (Epic/Sony-BMG)
2006 Διάφανος (Lyra)
2006 Καλημέρα (μικρός ΗΡΩΣ)
2006 Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι
2006 Το Σκοτεινό Τρυγώνι
2006 Ο Τεμπέλης Δράκος και άλλες ιστορίες... (Γιώργος Χατζηπιερής)
2006 Πλάνο Εξόδου
2007 Ο Αγησίλαγος (Sony BMG)
2007 Αλεξίου-Μάλαμας-Ιωαννίδης Ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο του Λυκαβηττού-Σεπτέμβριος 2006 (Estia, EMI)

Ιδιόρρυθμος, σκοτεινός και εσωστρεφής σε αρκετά σημεία, αφοπλιστικά μελαγχολικός σε άλλα, με αιχμηρό και τσαμπουκαλεμένο στίχο, τα τραγούδια του κρύβουν εσωτερική ένταση κι άλλες φορές φωνάζουν έξω καρδιά.
Ο Σωκράτης Μάλαμας έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του προσωπικό ύφος.
Εδώ και πολλά χρόνια έχει πολιτογραφηθεί κάτοικος Θεσσαλονίκης"αυτή η πόλη που αγάπησα παλιά κι όλο γυρνούσα στ΄ ανοιχτά παράθυρά τηςέγινε βάρος που αδιάφορα περνά
σαν μια συνήθεια παιδική, σαν ένα λάθος" γράφει στον τελευταίο δίσκο, μα συνηθίζει να φεύγει, όπως λεει ο ίδιος. Εδώ και πολλά χρόνια κατεβαίνει στην Αθήνα για συναυλίες, σπάνια δίνει συνεντεύξεις και γράφει τραγούδια δυνατά, που πότε παίζουν με το λαϊκό ηχόχρωμα και πότε γίνονται μπλουζ, το δικό του ιδιαίτερο μπλουζ.

Από το Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα και το πρώτο του LP (με έντονο ηλεκτρικό ήχο) , μέχρι τα Παραμύθια και Της μέρας και της νύχτας, τους επόμενους δίσκους του, το ύφος του έχει κάνει στροφή 180 μοιρών… Η Στέλλα μακράν απείχε των Μεταξωτών και το Τσιγάρο ατέλειωτο το τραγουδάει όλη η Ελλάδα μέχρι και σήμερα.

Μοναχική φιγούρα στον πολύχρωμο και πολύβουο κόσμο του ελληνικού τραγουδιού. Με την κιθάρα, τη θαμπή φωνή και τις ιστορίες του οροθετεί τον προσωπικό του χώρο, παίζει με τα όρια της τέχνης, της λογικής, της φαντασίας και παραδίνεται μόνον στην ίδια τη ζωή. Ως καλλιτέχνης, ειλικρινής - ως πνεύμα, ελεύθερο
Τρώγεται όλη μέρα με τη μουσική. Αναλύει, ψάχνει, εμβαθύνει, ακυρώνει, προσθέτει. «Οι νύχτες μου και τα ξενύχτια μου είναι γεμάτα μουσική. Ξέρεις τι είναι να κρατάς την κιθάρα σου μια ολόκληρη νύχτα και να μην μπορείς να παίξεις ούτε δυο νότες;». Δεν είναι εύκολα τα τραγούδια. Τα δικά του προκύπτουν με πόνο ψυχής. «Ας μην το ονομάσουμε πόνο, γιατί είναι παρεξηγημένη η λέξη. Με ένα φοβερό κυνήγι βγαίνουν. Πίσω από μια νότα τρέχεις». Τα τραγούδια του μοιάζουν νυχτερινά. Είναι εσωστρεφή, τα περισσότερα, έχουν την υγρασία της νύχτας. «Και όμως τα πιο όμορφα τραγούδια μου τα έχω γράψει μέρα». Ο Σωκράτης Μάλαμας δεν τρέχει πίσω από τα τραγούδια του. Θεωρεί πως δεν τον έχουν καθόλου ανάγκη. «Με χρησιμοποιούν για να εξέλθουν και από 'κεί και πέρα πορεύονται μόνα τους. Τα τραγούδια έχουν έναν κρυφό γονιό. Οι τραγουδοποιοί και οι συνθέτες και γενικώς όλοι αυτοί που σφετερίζονται τίτλους είναι τα ενδιάμεσα όργανα, ο αυλός. Ενα καλάμι είναι ο άνθρωπος». Στις συναυλίες αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν. Τραγούδια έχει αρκετά. Κάποια μένουν απ' έξω. Δεν θεωρεί ότι τα εξορίζει. «Δεν χωράνε ούτε σε μια συναυλία δέκα ωρών, οπότε αρχίζεις και μετράς τα τραγούδια και από την αισθητική τους διάθεση, το αίσθημα που εκπέμπουν σ' εσένα, αλλά και από την αποτελεσματικότητα που έχουν στον κόσμο».
Ο Σωκράτης Μάλαμας συμπεριλαμβάνεται στην -εκ των πραγμάτων- αυστηρά περιορισμένη λίστα των τραγουδοποιών που μπορούν να αφουγκραστούν την καθημερινότητα και να την κάνουν μουσική και τραγούδι. Είναι πολύ λίγοι οι τραγουδοποιοί που διαθέτουν αυτό το χάρισμα!
Οικειοθελώς απαλλαγμένοι από τα μοδάτα διαφημιστικά τρικ της εποχής (δεν τα έχουν ανάγκη άλλωστε), αποτελούν φωτεινή εξαίρεση. Τα τραγούδια τους είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.


Kάντε διπλό "κλίκ" ακριβώς απο κάτω για να κατεβάσετε το "Afierwma ston Swkrati Malama by Dionisos Team"
Afierwma ston Swkrati Malama by Dionisos Team

Οφείλουμε να αφιερώσουμε πρώτα ως Χαλκιδικείς και έπειτα ως Έλληνες λίγες γραμμές για τον μεγάλο διδάσκαλο...





Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, γεννήθηκε το 384 π.Χ. στην πόλη Στάγειρα της Χαλκιδικής. Μαζί με το δάσκαλό του Πλάτωνα αποτελεί τη φωτεινή δυάδα της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Υπήρξε σοφός μεγαλοφυής, εγκυκλοπαιδικός, φυσιοδίφης, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.

Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Β΄, τον οποίο είχε πατέρα ο Φίλιππος. Ο Νικόμαχος, που κατά το Σουίδα είχε γράψει έξι βιβλία φυσικής και ένα ιατρικής, θεωρούσε πρόγονό του τον ομηρικό ήρωα και γιατρό Μαχάονα, το γιο του Ασκληπιού. Πίστευαν ότι και της μητέρας του η καταγωγή ήταν θεϊκή. Ονομαζόταν Φαιστίς, είχε έρθει με Χαλκιδείς αποίκους στα Στάγειρα και ανήκε στο γένος των Ασκληπιαδών.

Ο Αριστοτέλης πρόωρα ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος, που ήταν εγκαταστημένος στον Αταρνέα της μικρασιατικής Αιολίδας, απέναντι από τη Λέσβο. Ο Πρόξενος, που φρόντισε τον Αριστοτέλη σαν δικό του παιδί, τον έστειλε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.), για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα. Πράγματι ο Αριστοτέλης σπούδασε στην Ακαδημία του Πλάτωνα επί 20 χρόνια (367 - 347), μέχρι τη χρονιά δηλαδή που πέθανε ο δάσκαλός του. Στο περιβάλλον της Ακαδημίας άφηνε κατάπληκτους όλους και τον ίδιο το δάσκαλό του, με την ευφυΐα και τη φιλοπονία του. Ο Πλάτωνας τον ονόμαζε "νουν της διατριβής" και το σπίτι του "οίκον αναγνώστου".

Όταν το 347 π.Χ. πέθανε ο Πλάτωνας, προέκυψε θέμα διαδόχου στη διεύθυνση της σχολής. Επικρατέστεροι για το αξίωμα ήταν οι τρεις καλύτεροι μαθητές του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοκράτης και ο Σπεύσιππος. Ο Αριστοτέλης τότε μαζί με τον Ξενοκράτη εγκατέλειψε την Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στην Άσσο, πόλη της μικρασιατικής παραλίας, απέναντι από τη Λέσβο. Την Άσσο κυβερνούσαν τότε δύο πλατωνικοί φιλόσοφοι, ο Έραστος και ο Κορίσκος, στους οποίους είχε χαρίσει την πόλη ο ηγεμόνας του Αταρνέα και παλιός μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, Ερμίας. Οι δύο φίλοι, κυβερνήτες της Άσσο, είχαν ιδρύσει εκεί μια φιλοσοφική σχολή, ως παράρτημα της Ακαδημίας.

Στην Άσσο ο Αριστοτέλης δίδαξε τρία χρόνια και μαζί με τους φίλους του κατόρθωσε ό,τι δεν μπόρεσε ο Πλάτωνας. Συνδέθηκαν στενά με τον Ερμία και τον επηρέασαν τόσο, ώστε η τυραννία του να καταστεί πραότερη και δικαιότερη. Το τέλος του τυράννου όμως ήταν τραγικό. Επειδή προέβλεπε την εκστρατεία των Μακεδόνων στην Ασία, συμμάχησε με το Φίλιππο. Γι' αυτό τον συνέλαβαν οι Πέρσες και τον θανάτωσαν με μαρτυρικό σταυρικό θάνατο.

Το 345 π.Χ. ο Αριστοτέλης, ακολουθώντας τη συμβουλή του μαθητή του Θεόφραστου, πέρασε απέναντι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε και δίδαξε μέχρι το 342 π.Χ. Στο μεταξύ είχε παντρευτεί την ανιψιά και θετή κόρη του Ερμία, την Πυθιάδα, από την οποία απέκτησε κόρη, που πήρε το όνομα της μητέρας της. Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου ο Αριστοτέλης συνδέθηκε αργότερα στην Αθήνα με τη Σταγειρίτισσα Ερπυλλίδα, από την οποία απέκτησε ένα γιο, το Νικόμαχο.

Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο Αριστοτέλης άρχισε με προθυμία το έργο της αγωγής του νεαρού διαδόχου. Φρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και χρησιμοποίησε ως παιδευτικό όργανο τα ομηρικά έπη. Η εκπαίδευση του Αλέξανδρου γινόταν άλλοτε στην Πέλλα και άλλοτε στη Μίεζα, μια κωμόπολη της οποίας τα ερείπια έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη· βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η σημερινή Νάουσα της Μακεδονίας. Εκεί το 341 π.Χ. πληροφορήθηκε το θάνατο του Ερμία.

Ο Αριστοτέλης έμεινε στη μακεδονική αυλή έξι χρόνια. Όταν ο Αλέξανδρος συνέτριψε την αντίσταση των Θηβαίων και αποκατέστησε την ησυχία στη νότια Ελλάδα, ο Αριστοτέλης πήγε στην Αθήνα (335) και ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή. Για να εγκαταστήσει τη σχολή του διάλεξε το Γυμνάσιο, που λεγόταν και Λύκειο, ανάμεσα στο Λυκαβηττό και τον Ιλισό, κοντά στην πύλη του Διοχάρη, στο σημείο δηλαδή που σήμερα βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος. Εκεί υπήρχε άλσος αφιερωμένο στον Απόλλωνα και τις Μούσες. Με χρήματα που του έδωσε άφθονα ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης έχτισε μεγαλόπρεπα οικήματα και στοές, που ονομάζονταν "περίπατοι". Ίσως γι' αυτό η σχολή του ονομάστηκε Περιπατητική και οι μαθητές του περιπατητικοί φιλόσοφοι.

Η οργάνωση της σχολής είχε γίνει κατά τα πρότυπα της Πλατωνικής Ακαδημίας. Τα μαθήματα για τους προχωρημένους μαθητές γίνονταν το πρωί ("εωθινός περίπατος") και για τους αρχάριους το απόγευμα ("περί το δειλινόν", "δειλινός περίπατος"). Η πρωινή διδασκαλία ήταν καθαρά φιλοσοφική ("ακροαματική"). Η απογευματινή "ρητορική" και "εξωτερική".

Η σχολή είχε μεγάλη βιβλιοθήκη και τόσο καλά οργανωμένη, ώστε αργότερα χρησίμευσε ως πρότυπο για την ίδρυση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Ο Αριστοτέλης μάζεψε χάρτες και όργανα χρήσιμα για τη διδασκαλία των φυσικών μαθημάτων. Έτσι σύντομα η σχολή έγινε περίφημο κέντρο επιστημονικής έρευνας. Στα δεκατρία χρόνια που έμεινε ο Αριστοτέλης στην Αθήνα δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που προκαλεί το θαυμασμό μας με τον όγκο και την ποιοτική του αξία. Γιατί είναι άξιο απορίας, πώς ένας άνθρωπος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα συγκέντρωσε και κατέγραψε τόσες πολλές πληροφορίες.

Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.

Το 322 π.Χ. πέθανε στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν "οικιστή" της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα "Αριστοτέλεια", και ονόμασαν έναν από τους μήνες "Αριστοτέλειο". Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.

Φεύγοντας από την Αθήνα, διευθυντή της σχολής άφησε το μαθητή του Θεόφραστο, που τον έκρινε ως τον πιο κατάλληλο. Έτσι το πνευματικό ίδρυμα του Αριστοτέλη εξακολούθησε να ακτινοβολεί και μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου.

Η προσωπικότητά του
Ο Αριστοτέλης ως άνθρωπος είχε πιστούς φίλους, αλλά και φοβερούς αντίπαλους (Επίκουρος, Τίμαιος, Ευβουλίδης κ.ά.), γιατί έβλεπαν με φθόνο την ανωτερότητά του και αισθάνονταν ότι η παρουσία του τους μηδενίζει. Γι' αυτό τον διέβαλλαν με κάθε είδους συκοφαντίες. Τον παρουσίαζαν ως φιλάργυρο, φιλήδονο, ραδιούργο, μηχανορράφο, ακόμα ως οργανωτή δολοφονίας του Αλέξανδρου κλπ.

Αντίθετα, από αξιόπιστες πηγές μαθαίνουμε ότι ο Αριστοτέλης υπήρξε η ενσάρκωση του ορθού μέτρου σ' όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Την έμφυτη ευγένεια και τρυφερότητα της ψυχής του τη βρίσκουμε διάχυτη μέσα στη διαθήκη του. Μέσα σ' αυτή φροντίζει για τη μνήμη των γονέων και του αδερφού του και δε λησμονεί ούτε την οικογένεια του πατρικού φίλου Πρόξενου, που τον ανέθρεψε. Φροντίζει για τη δεύτερη γυναίκα του την Ερπυλλίδα και το γιο που απέκτησε μαζί της, το Νικόμαχο. Ακόμα για την κόρη του Πυθιάδα, καρπό του πρώτου του γάμου. Η μεγάλη του όμως φιλανθρωπία φαίνεται στο σημείο εκείνο της διαθήκης, όπου ορίζει να μην πουληθεί κανείς από τους δούλους που τον υπηρέτησαν, αλλά να ελευθερώνονται μόλις ενηλικιώνονται.

Το έργο του
Οι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε 400 περίπου συνολικά βιβλία. Ο Διογένης ο Λαέρτιος υπολόγισε το έργο του σε στίχους και βρήκε ότι έφταναν τις 44 μυριάδες, δηλ. 440.000. Μεγάλο μέρος από το έργο του αυτό χάθηκε. Ανήκε στην κατηγορία των δημόσιων ή "εξωτερικών" μαθημάτων και ήταν γραμμένα σε μορφή διαλογική. Από αυτά σώθηκε μόνο η "Αθηναίων Πολιτεία", σ' έναν πάπυρο που βρέθηκε στην Αίγυπτο. Τα σωζόμενα σήμερα έργα του αντιστοιχούν στη διδασκαλία που ο Αριστοτέλης έκανε στους προχωρημένους μαθητές του και που λέγονται "ακροαματικές ή εσωτερικές". Γι' αυτό και είναι γραμμένα σε συνεχή λόγο και όχι σε διάλογο.

Από τα συγγράμματά του κανένα δε δημοσίευσε ο Αριστοτέλης. Τα χειρόγραφα των παραδόσεων έμειναν στα χέρια του Θεόφραστου και από τότε μέχρι την εποχή του Σύλλα περνούσαν από χέρι σε χέρι. Ο Σύλλας μετά την κατάληψη των Αθηνών (86 π.Χ.) τα μετέφερε στη Ρώμη. Εκεί πρωτοδημοσιεύτηκαν (60 π.Χ.) από τον περιπατητικό φιλόσοφο Ανδρόνικο το Ρόδιο και τον Ίωνα φιλόλογο Τυραννίωνα. Από τότε μέχρι σήμερα αρκετά από τα βιβλία του έχουν υποστεί επεμβάσεις και επεξεργασίες και γενικά η κατάστασή τους δεν είναι καλή. Από το τεράστιο έργο του τελικά σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα. Δε θεωρούνται όμως όλα γνήσια. Η συνηθέστερη κατάταξή τους είναι η ακόλουθη:
α) Λογικά ή Όργανον, δηλαδή πραγματείες χρήσιμες για τη γνώση. Είναι οι εξής έξι: "Περί ερμηνείας", "Κατηγορίαι", "Αναλυτικά πρότερα", "Αναλυτικά ύστερα", "Τοπικοί και Σοφιστικοί έλεγχοι". Οι πραγματείες αυτές αποτελούν την αιώνια δόξα του φιλοσόφου, γιατί πρώτος αυτός διατύπωσε τους νόμους της ανθρώπινης νόησης και τους τρόπους του συλλογισμού.
β) Φυσικά. Περιλαμβάνουν τις εξής πραγματείες: "Φυσική ακρόαση" (βιβλία 8), "Περί ουρανού" (βιβλία 4), "Περί γενέσεως και φθοράς" (βιβλία 3), "Μετεωρολογικά" (βιβλία 4), "Περί κόσμου" (ψευδεπίγραφο).
γ) Βιολογικά. "Περί ζώων ιστορίας" (βιβλία 10), "Περί ζώων μορίων" (βιβλία 4), "Περί ζώων πορείας" (1 βιβλίο), "Περί ζώων κινήσεως", "Περί ζώων γενέσεως" (βιβλία 5), "Περί φυτών" (ψευδεπίγραφο). Με τα έργα του αυτά έγινε ο δημιουργός της φυσικής επιστήμης, της ζωολογίας και της συγκριτικής ανατομίας. Με τις πραγματείες αυτές έστρεψε ο Αριστοτέλης τη φιλοσοφική συζήτηση στο γόνιμο έδαφος του αισθητού κόσμου.
δ) Ψυχολογικά: "Περί ψυχής" (βιβλία 3), "Περί αισθήσεως και αισθητών", "Περί μνήμης και αναμνήσεως", "Περί ύπνου και εγρηγορήσεως", "Περί ενυπνίων", "Περί μαντικής της εν τοις ύπνοις", "Περί μακροβιότητος και βραχυβιότητος", "Περί ζωής και θανάτου", "Περί αναπνοής", "Περί πνεύματος" (ψευδεπίγραφο). Εκτός από το πρώτο, τα υπόλοιπα της ομάδας αυτής είναι γνωστά με το κοινό όνομα "Μικρά φυσικά".
ε) Μεταφυσικά ή πρώτη φιλοσοφία, όπως τα αποκαλούσε ο Αριστοτέλης. Απ' αυτά προήλθε ο όρος "μεταφυσική" των νεότερων χρόνων. Στα 12 βιβλία των Μεταφυσικών προσθέτουν συνήθως και τη διατριβή "Περί Μελίσσου, Ξενοφάνους και Γοργίου" (πιθανώς ψευδεπίγραφο). Στην ομάδα αυτή των έργων του ο Αριστοτέλης εξετάζει τις πρώτες αρχές όλων των όντων και των "κινουμένων" και των "ακινήτων".
στ) Ηθικά: "Ηθικά Ευδήμεια" (βιβλία 7), "Ηθικά μεγάλα" (βιβλία 2), "Ηθικά Νικομάχεια" (βιβλία 10). Αυτά ιδιαίτερα τα τίμησαν οι θεολόγοι.
ζ) Πολιτικά: "Πολιτικά" (βιβλία 8), "Αθηναίων Πολιτεία", "Οικονομικά" (βιβλία 2). Αποτελούν, και σήμερα ακόμα, τη βάση των ερευνών για όσους ασχολούνται με τις πολιτικές επιστήμες.
η) Τεχνικά: "ρητορική" (βιβλία 3), "Ποιητική" (δε σώθηκε ολόκληρη).
θ) Προβλήματα: Περιέχουν προβλήματα από διάφορες περιοχές της γνώσης.

Στο σώμα των αριστοτελικών έργων έχουν συμπεριληφθεί και τα ακόλουθα ακόμα έργα, που δε θεωρούνται γνήσια: Φυσιογνωμικά, Περί θαυμασίων ακουσμάτων, Περί χρωμάτων, Περί ατόμων γραμμών, Μηχανικά, ρητορική εις Αλέξανδρον και Περί ακουστών.

Η φιλοσοφία του
Εκτός από τη γνώμη του τη σχετική με τις "ιδέες" του Πλάτωνα ο Αριστοτέλης υποστηρίζει και άλλες αρχές. Δεν αποκρούει την ηδονή, αλλά προτιμά την πιο τέλεια, αυτή δηλαδή που πηγάζει από τη διάνοια. Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, κατά τον Αριστοτέλη, είναι η ευδαιμονία, την οποία ορίζει ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή. Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλαδή στην υπερβολή και την έλλειψη. Έτσι π.χ. η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, η "ανδρεία", επειδή βρίσκεται ανάμεσα στη θρασύτητα και στη δειλία, και η "αιδώς", επειδή κατέχει το μέσο της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες. Συμπλήρωμα της αρετής είναι και τα αγαθά του σώματος (δύναμη, υγεία, ομορφιά) και τα αγαθά της τύχης (πλούτος, ευγενική καταγωγή κλπ.). Σύμφωνα μ' αυτά, ευτυχισμένος είναι εκείνος που ενεργεί κατά τις επιταγές της αρετής και συγχρόνως έχει μερίδιο και στα άλλα αγαθά, τα "εκτός αγαθά", όπως τα ονομάζει.

Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό. Κάθε πράγμα, κατ' αυτόν, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα. Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.

Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη γη. Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό. Τέλος με την τυπική λογική βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της.


Aristotle (Greek: Ἀριστοτέλης, Aristotélēs) (384 BC – 322 BC) was a Greek philosopher, a student of Plato and teacher of Alexander the Great. He wrote on many subjects, including physics, metaphysics, poetry, theater, music, logic, rhetoric, politics, government, ethics, biology and zoology.
Together with Plato and Socrates (Plato's teacher), Aristotle is one of the most important founding figures in Western philosophy. He was the first to create a comprehensive system of Western philosophy, encompassing morality and aesthetics, logic and science, politics and metaphysics. Aristotle's views on the physical sciences profoundly shaped medieval scholarship, and their influence extended well into the Renaissance, although they were ultimately replaced by modern physics. In the biological sciences, some of his observations were confirmed to be accurate only in the nineteenth century. His works contain the earliest known formal study of logic, which were incorporated in the late nineteenth century into modern formal logic. In metaphysics, Aristotelianism had a profound influence on philosophical and theological thinking in the Islamic and Jewish traditions in the Middle Ages, and it continues to influence Christian theology, especially Eastern Orthodox theology, and the scholastic tradition of the Roman Catholic Church. All aspects of Aristotle's philosophy continue to be the object of active academic study today.
Though Aristotle wrote many elegant treatises and dialogues (Cicero described his literary style as "a river of gold"), it is thought that the majority of his writings are now lost and only about one-third of the original works have survived.

Aristotle was born in Stageira, Chalcidice, in 384 BC, about 55 km east of modern-day Thessaloniki.[2] His father Nicomachus was the personal physician to King Amyntas of Macedon. Aristotle was trained and educated as a member of the aristocracy. At about the age of eighteen, he went to Athens to continue his education at Plato's Academy. Aristotle remained at the academy for nearly twenty years, not leaving until after Plato's death in 347 BC. He then traveled with Xenocrates to the court of his friend Hermias of Atarneus in Asia Minor. While in Asia, Aristotle traveled with Theophrastus to the island of Lesbos, where together they researched the botany and zoology of the island. Aristotle married Hermias's adoptive daughter (or niece) Pythias. She bore him a daughter, whom they named Pythias. Soon after Hermias' death, Aristotle was invited by Philip of Macedon to become tutor to Alexander the Great in 343 B.C.[3]
During his time as the head of Macedon's royal academy, Aristotle gave lessons not only to Alexander, but also to two other future kings: Ptolemy and Cassander. In his Politics, Aristotle states that only one thing could justify monarchy, and that was if the virtue of the king and his family were greater than the virtue of the rest of the citizens put together. Tactfully, he included the young prince and his father in that category. Aristotle encouraged Alexander toward eastern conquest, and his attitude towards Persia was unabashedly ethnocentric. In one famous example, he counsels Alexander to be 'a leader to the Greeks and a despot to the barbarians, to look after the former as after friends and relatives, and to deal with the latter as with beasts or plants'.[4] Near the end of Alexander's life he began to suspect plots, and threatened Aristotle in letters. Aristotle had made no secret of his contempt for Alexander's pretense of divinity, and the king had executed Aristotle's grandnephew Callisthenes as a traitor. A widespread tradition in antiquity suspected Aristotle of playing a role in Alexander's death, but there is little evidence for this.[5]
By 335 BC he had returned to Athens, establishing his own school there known as the Lyceum. Aristotle conducted courses at the school for the next twelve years. While in Athens, his wife Pythias died, and Aristotle became involved with Herpyllis of Stageira, who bore him a son whom he named after his father, Nicomachus. According to the Suda, he also had an eromenos, Palaephatus of Abydus.[6]
It is during this period in Athens from 335 B.C. to 323 B.C. when Aristotle is believed to have composed many of his works.[7] Aristotle wrote many dialogues, only fragments of which survived. The works that have survived are in treatise form and were not, for the most part, intended for widespread publication, as they are generally thought to be lecture aids for his students. His most important treatises include Physics, Metaphysics, Nicomachean Ethics, Politics, De Anima (On the Soul) and Poetics.
Aristotle not only studied almost every subject possible at the time, but made significant contributions to most of them. In physical science, Aristotle studied anatomy, astronomy, economics, embryology, geography, geology, meteorology, physics and zoology. In philosophy, he wrote on aesthetics, ethics, government, metaphysics, politics, psychology, rhetoric and theology. He also studied education, foreign customs, literature and poetry. His combined works constitute a virtual encyclopedia of Greek knowledge. It has been suggested that Aristotle was probably the last person to know everything there was to be known in his own time.[8]
Upon Alexander's death, anti-Macedonian sentiment in Athens once again flared. Eurymedon the hierophant denounced Aristotle for not holding the gods in honor. Aristotle fled the city to his mother's family estate in Chalcis, explaining, "I will not allow the Athenians to sin twice against philosophy,"[9] a reference to Athens's prior trial and execution of Socrates. However, he died in Euboea of natural causes within the year (in 322 BC). Aristotle named chief executor his student Antipater and left a will in which he asked to be buried next to his wife.[10]

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μέγα διδάσκαλο και Πατέρα μας...





Υποβλήθηκε από Dionisis Dourakis στις Πέμ, 26/02/2009 - 19:48.

Ένα μεγάλο μπράβο στον Σκαι για την τεράστια προσπάθεια που κάνει, καταρχήν να αφυπνίσει όλους εμάς τους (νεο) Ελληνες και κατά δεύτερο να μας κάνει να απαλλαγούμε έστω και για λίγο απο την ανίατη μιζέρια μας...Μόνο και μόνο που απασχολούμε γόνιμα το μυαλουδάκι μας όλες αυτές τις μέρες , για το ποιός μπορεί να είναι ο μέγιστος όλων των Ελλήνων και που όλη αυτή η διεργασία μας ταξιδεύει νοερά σε όλα τα παιδικά μας όνειρα, όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια αξίζει θερμά συγχαρητήρια.

Όλοι αυτοί οι Έλληνες που απαρτίζουν τους δέκα μεγαλύτερους (εκτός ίσως απο έναν) αξίζουν να βρίσκονται στο Πάνθεον της Ύψιστης Τιμής και πραγματικά έστω και με τη σκέψη μας ,θα πρέπει να τους πούμε ότι είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα προσέφεραν όχι μόνο σε εμάς τους Έλληνες μα και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.Με μια πρώτη ανάγνωση των δέκα μεγαλυτέρων αξίζει να προσέξει κανείς πως οι τέσσερις από αυτούς, αποτελούν τη μεγάλη των Ελλήνων σχολή.Με μια προσεκτικότερη ματιά παρατηρεί κάποιος πως οι τέσσερις αυτοί άνδρες, απαρτίζουν μια οικογένεια που έλαμψε στα βάθη των αιώνων και είναι πραγματικά δύσκολο να πει κανείς, ποιός είναι ο Μέγιστος εξ' αυτών.Η μεγάλη αυτή οικογένεια δεν είναι άλλη, παρά αυτή με πατέρα τον Σωκράτη και με άξιους διαδόχους με χρονολογική σειρά τους Πλάτωνα,Αριστοτέλη και Αλέξανδρο.

Ποιός όμως μπορεί να είναι ο Μεγας εξ αυτών;Η λογική θα έλεγε ο Σωκράτης μιας και είναι ο πρωτοπόρος ,είναι αυτός που έθεσε τα θεμέλια της διαφορετικής οπτικής σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.Η συνέπεια θα έλεγε ο Πλάτωνας γιατί αυτός τελειοποίησε το σκαρίφημα του Σωκράτη και σαν Μέγας αρχιτέκτονας της κοσμοθεωρίας το έκανε ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα.Από την άλλη όμως, το συναίσθημα και η υπερηφάνια θα λέγανε τον Αλέξανδρο ,γιατί αυτός έφτασε ως τα πέρατα της οικουμένης κάνοντας γνωστά σε όλη την ανθρωπότητα τα μεγάλα κατορθώματα των προγόνων του.

Στη ζωή όμως αγαπητοί μου άνθρωποι η καρδιά είναι η πηγή όλων ,η πηγή της ψυχής μας,της σκέψης μας ,είναι η συνείδηση μας.Και η καρδιά μου με όλο της το είναι διαλέγει Αριστοτέλη.Όχι γιατί αυτή η ανήσυχη προσωπικότητα καταπιάστηκε με τα πάντα τόσο τέλεια και ολοκληρωτικά.Οχι γιατί υπήρξε ο Μέγας διδάσκαλος και αυτός που μεταλαμπάδευσε το φώς και τη γνώση αιώνων.Όχι γιατί σε ολόκληρη τη γη(και όχι μόνο μιας και υπήρξε ο πρώτος μεταφυσικός) το όνομα του είναι στα χείλη όλων των ανθρώπων . Μα γιατί ο Αριστοτέλης αποτελεί τον Πατέρα μας που με ευλάβεια,αυτοθυσία και αυταπάρνηση έτρεχε να προλάβει τη ζωή.Έτρεχε μην τελεύσει ο χρόνος του σε τούτο εδώ τον κόσμο και δεν καταφέρει να επεξηγήσει κάτι για τη ζωή,και έτρεχε για εμάς,για τις επόμενες γενιές για εμάς ,τα παιδιά του!

Μεγάλε Διδάσκαλε και Πατέρα ένα μεγάλο Ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μας για όλα όσα μας πρόσεφερες και για όλα αυτά που απο εκεί ψηλά συνεχίζεις να μας προσφέρεις...
www.develiki.gr

Tο εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Σκαι στο πλαίσιο της ψηφοφορίας για την ανάδειξη του Μεγαλύτερου Έλληνα όλων των εποχών...η ψήφος μας είναι προφανής!Ο Αριστοτέλης δεν είναι απλά ο Μέγιστος της Χαλκιδικής αλλά και ο Μέγιστος των Ελλήνων!

http://greatgreeks.skai.gr/node/187/talk#comment-1030