Οι καταπληκτικές Τρύπες μας αποχαιρέτησαν  12 χρόνια πριν με την φανταστική "Γιορτή" στο τελευταίο τους δίσκο "Μέσα στη Νύχτα των άλλων"...







Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή

κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο

και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή

απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

...O ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΝΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΔΙΟΓΕΝΗ





Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατάληξε στα δουλοπάζαρα στην Κόρινθο. Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτ...ησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέγει. “Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πώ;” Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά “Ανθρώπων Άρχων”. Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε “άρχων ανθρώπων” άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης. “Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές”. Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστιο της Κορίνθου.
 ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Γεώργιος Σουρής είναι ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, και ένας από τους μεγαλύτερους σατιρικούς ποιητές της νεώτερης Ελλάδας. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίστηκε και ως «ο σύγχρονος Αριστοφάνης». Ένας σοφός πανεπιστήμονας, που μας άφησε ένα μεγάλο έργο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα, και ένας έξοχος τεχνίτης του λόγου, με τέλεια αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου, με άψογες φαρμακερές και συνάμα λυτρωτικές ομοιοκαταληξίες...




Χαρά να μιλά για τον εαυτό του ο ποιητής, για το σώμα του, τη μύτη του, τ’ αυτιά του, το μπόι του, την κάρα του. Ή, για τη ζωή του στη Ρωσία, με τα άφθονα σιτηρά, τα κοπάδια των γουρουνιών και τις πανέμορφες ξανθές ρωσίδες. Και μετά για την επιστροφή του στην Ελλάδα. Για τις σπουδές του. Για την εύνοια που του έδειξε ο Απόλλων… Μα και η εστία.



Χαρά να σε παίρνει ο Σουρής και να σε πηγαίνει από τον Εμπεδοκλή στον Δημόκριτο, κι από τον Θαλή στον Ηράκλειτο, από τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα στον Επίκουρο, από τον Αδάμ και την Εύα, στον Ιωσήφ, στον Μωυσή και στους Χαλδαίους, από τον Βούδα και τον Προμηθέα, στον Αριστοφάνη, στον Σαίξπηρ, στον Σοπενχάουερ, στον Διογένη. Χαρά να φέρνει στην Αθήνα τον Δον Ζουάν, ως γαμησομηχανή της εποχής, να τον ανυψώνει και να τον καταποντίζει, μαζί με τους θαυμαστές και τις θαυμάστριές του, μαζί με κέρατα και γαλόνια, ο πικρόγλωσσος και στο βάθος πονόψυχος Γεώργιος Σουρής.

Για αυτη την εβδομάδα το πολυαγαπημένο μας "Για που το βαλες καρδια μου?" του Ορφεα Περίδη,σε  μια ομολογουμένως καταπληκτική εκτέλεση του συντοπίτη και φίλου  μας Παύλου Παυλίδη! 




ΣΤΙΧΟΙ:

Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά


για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά

για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες τότε και μόνο όταν είναι εφικτές


μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις αστες καλύτερα, καθόλου μην τις λες....

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ CLAIN MAIN ΜΑΓΚΕΣ ...

Μια ιστορία που σήμερα είναι τρομερά επίκαιρη...δώστε προσοχή στον καταπληκτικό στίχο και το πολυ καλό βίντεο...



"Σ'ένα υπόγειο στην πλατεία... Αβησσυνίας

συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μιά φορά

για να σκεφτούν πώς θα γλιτώσουν μιά για πάντα

από του γάτου τον αιώνιο βραχνά

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες

μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά