Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης γεννήθηκε, σπούδασε και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος του Γυμνασίου φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1985 όντας φοιτητής ασχολείται με το τραγούδι και τη μουσική ιδρύοντας μαζί με άλλους φοιτητές το συγκρότημα "Νέοι Επιβάτες". Λίγο αργότερα η επιτυχία του συγκροτήματος ανοίγει το δρόμο στη δισκογραφία. Μία ανεξάρτητη παραγωγή που επιμελείται ο ίδιος ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και με τίτλο του δίσκου "Σχετικά παράνομοι", είναι η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση.

Μετά τα τρία χρόνια ο Δημήτρης Ζερβουδάκης εκδίδει με την εταιρεία που συνεργάζεται και σήμερα, τη Minos , την πρώτη του προσωπική δουλειά με γενικό τίτλο "Ακροβάτης" που έχει θερμή ανταπόκριση και κατατάσσει τον νέο καλλιτέχνη σε μία σχολή ποιοτικού σύγχρονου ήχου. Ακολουθούν κάποια χρόνια που ο Δημήτρης Ζερβουδάκης υπηρετεί την θητεία του και αμέσως μετά συνεργάζεται σε συναυλίες και στο βινύλιο με τον Γ. Μαρκόπουλο. Το καλοκαίρι του 1988 συμμετέχει στο συναυλιακό πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα και αμέσως μετά τον επιλέγει ο Ν. Μαμαγκάκης για 3 τραγούδια στο δίσκο "Μυστικά τραγούδια". Τον Οκτώβρη του 1992 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο "Από Μάρτη Καλοκαίρι" ενώ ήδη έχει αρχίσει η συνεργασία του με την Ελευθερία Αρβανιτάκη που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία όλη τη χρονιά στον Απόλλωνα.

ΣΤΙΧΟΙ:
Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις

Γιατί σε μένα μάτια μου

Μια μέρα θα γυρίσεις



Να μου γυρέψεις τη φωτιά

Και του τρελού το χάδι

Πάντα ζητούσες τα φιλιά

Που αφήνουνε σημάδι

Απλά μην το χάσετε!!Αν κ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε εκεί ,λόγω του γνωστού καλοκαιρινού κολλήματος η σκέψη μας και η καρδιά μας θα είναι σε σας!!Καλή επιτυχία παιδιά!!!


Μάκη μην ξεχάσεις να πεις το "Γράμμα σε ένα ποιητή" !!

Τι να πει κανείς ακούγοντας αυτό το πανέμορφο τραγούδι;Δώστε προσοχή στον στίχο,θα μπορούσε να είναι άνετα μικρό κομμάτι απο ποίημα...



Στίχοι:Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας


Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης

Ερμηνεία: Γιάννης Αγγελάκας



Γονάτισα και ζήτησα απ τα θλιμμένα σύννεφα

να λάμψουν, να ξεσπάσουν με βροχές,

κι όλη τη νύχτα γίναμε σκυλάκια και ξεδίναμε

και γλείφαμε ο ένας τ άλλου τις πληγές

Μεθούσαμε και πίναμε απ τα φιλιά που δίναμε

και σβήναν μία μία οι φωτιές,

και το πρωί ξυπνήσαμε απ όνειρο που ζήσαμε

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές