Ο Διόνυσος αποφάσισε αυτό τον μήνα να τιμήσει μια προσωπικότητα που χάραξε για πάντα την ζωή αυτών που λάτρεψαν τη Θάλασσα,κι εμείς είμαστε ανάμεσα σε αυτούς...Νίκο θα σε θυμόμαστε πάντα...
"Χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα,χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ..."
Νίκος Καββαδίας λοιπόν...

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μιά μικρή πόλη της Ματζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Κεφαλλονίτες. Πολύ μικρός πρωτοταξίδεψε, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να επιστρέψουν στο νησί τους, αν και, η οικογένεια Καββαδία θα ζήσει ελάχιστα εκεί, και τελικό της λιμάνι θά είναι ο Πειραιάς, στον οποίο μετοικεί το 1921, όταν ο Νίκος είναι μόλις 11 ετών. Στον Πειραιά ο ποιητής τελειώνει Δημοτικό και Γυμνάσιο. Μαθητής ακόμη του δημοτικού, γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Το 1929 μπαίνει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο. Αντέχει μόνο λίγους μήνες να βλέπει τους άλλους να ταξιδεύουν. Τα καράβια κι η θάλασσα είναι το όνειρό του. Μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, και για μερικά χρόνια συνεχίζει να φεύγει με τα φορτηγά, γυρίζοντας πίσω μονίμως ταλαιπωρημένος και αδέκαρος... Η ανέχεια τον κάνει ν' αποφασίσει να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή. Στην αρχή σκεφτότανε να γίνει καπετάνιος, μα τα χρόνια είχαν περάσει, τα είχε φάει η λαμαρίνα, και το δίπλωμα του Ασυρματιστή ήταν ο μόνος σύντομος και αξιοπρεπής δρόμος γιά τα καράβια. Παίρνει το δίπλωμα του το 1939, αλλά αντί να μπαρκάρει βρίσκεται στρατιώτης στην Αλβανία και κατόπιν ξέμπαρκος στην Αθήνα με την γερμανική Κατοχή. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος , το 1944, ξαναμπαρκάρει, αδιάκοπα πιά, ως ασυρματιστής, γυρίζοντας όλο τον κόσμο, ως το Νοέμβρη του 1974. Τρεις μήνες άντεξε μακρυά από τη θάλασσα. Πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδειο στις 10 Φεβρουαρίου του 1975.
Ο Νίκος Καββαδίας είναι ίσως ο μόνος που αξίζει τον χαρακτηρισμό του απόλυτα βιωματικού στήν ποίησή του. Μιλάει πάντα γιά τα καράβια που έζησε, τους ναυτικούς που γνώρισε, τους έρωτες, τους καυγάδες και τους θανάτους στα λιμάνια,με την γλώσσα των καραβιών,αλλά και κάποιους ιδιωματισμούς της Κεφαλλονιάς, να μπλέκονται στα γνήσια λαϊκά ελληνικά του. Ο Ερωτάς του για τα ταξίδια και τη θάλασσα, πάθος τρομερό, σχέση αγάπης και μίσους, ο ίδιος έρωτας που τον οδήγησε να μπαρκάρει μικρός, μόλις 19 ετών, αφήνοντας την σίγουρη δουλειά του ναυτικού γραφείου, είναι ορατός σε κάθε στίχο του, και τόσο δυνατός που διαπερνά τον αναγνώστη, τον κάνει να ξεχάσει τις άγνωστες λέξεις και τους ναυτικούς όρους , και να συνεπαρθεί απόλυτα από την αλήθεια του Λόγου του Ποιητή.

Ο Νίκος Καββαδίας άφησε πολύ λίγα πίσω του, μόλις τρείς ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τρία μικρά πεζά. Ταπεινά παρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα, κι η ταπεινότητά του αυτή, μαζί με την μελοποίηση πολλών ποιημάτων του, τον έφερε κοντά στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, κάνοντάς τον έναν από τους πιό δημοφιλείς μας ποιητές, δυστυχώς μετά τον θάνατό του...

Όπως είπαμε και στην προηγούμενη δημοσίευση ο καλλιτέχνης του μήνα δεν αφορά μόνο ανθρώπους από το μουσικό χώρο ,άλλα θα εκτείνεται και γενικότερα στο χώρο της καλής τέχνης.Γιάυτο το μήνα θα θέλαμε να σας πούμε δυο λόγια για τον μεγάλο Θανάση της Ελλάδας,τον μεγαλύτερο κατ'εμας Έλληνα ηθο-ποιό...Θανάση σε ευχαριστούμε ολόψυχα για όλες τις πανέμορφες στιγμές που μας έχεις χαρίσει...Το αφιέρωμα αυτό δεν αφορά απλά έναν ΜΕΓΑΛΟ ηθοποιό αλλά και έναν μεγάλο ΑΝΘΡΩΠΟ!Τι να πεί κανείς για τον Θανάση?Η όλη του πορεία στον κινηματογράφο και στη ζωή αποδεικνύει το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου...Ας πάρουμε λοιπόν λίγο απο το φως του...


"Καλέ μου άνθρωπε..."

Θανάσης Βέγγος(ο Μέγας)
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο το 1926. Κατάγεται από τα Θολάρια της Αιγιάλης από την πλευρά της μητέρας του Ευδοκίας, του γένους Ιωάννη Σμυρνή. Η γιαγιά του η Μαρουλιώ ήταν πρακτική μαία στα Θολάρια της Αμοργού (Τα στοιχεία καταγωγής προέρχονται από την έκδοση «Επιφανείς Αμοργίνοι» 1983 του Συνδέσμου Αμοργίνων). Ηταν το μοναχοπαίδι του κυρ Βασίλη και της κυρα-Ευδοκίας που κατάφεραν να δώσουν στον Θανάση μόνο τις εγκύκλιες σπουδές. Ο πατέρας Βέγγος, υπάλληλος στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρίας στο Φάληρο, αγωνίστηκε επί Κατοχής για να το σώσει από την ανατίναξη που σχεδίαζαν οι Γερμανοί ­ οι μαρτυρίες λένε πως το εργοστάσιο σώθηκε χάρη στις προσπάθειες αυτού ακριβώς του ανθρώπου, ο οποίος στη συνέχεια απολύθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των αριστερών φρονημάτων του. Αλλά και ο Θανάσης αντιμετώπισε την εκδικητικότητα του κράτους: βρέθηκε στη Μακρόνησο, το κολαστήριο και τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες αριστερούς φαντάρους αλλά και πολίτες. Εκεί, στον κατ' ευφημισμόν «νέο Παρθενώνα», ο νεαρός Θανάσης βίωσε τον εξευτελισμό, έμαθε να υπομένει, υιοθέτησε την αξιοπρέπεια ως στάση ζωής και ταυτόχρονα γνώρισε τη συντροφική αλληλεγγύη. Εκεί επίσης συνδέθηκε φιλικά με τον Νίκο Κούνδουρο, τον άνθρωπο που θα άλλαζε την πορεία της ζωής του. Ηταν το 1953 όταν τον κάλεσε ο Κούνδουρος να παίξει στη «Μαγική πόληι», την πρώτη ταινία της καριέρας του: υποδύεται τον πωλητή λεμονιών στη λαχαναγορά, μέλος μιας παρέας νεαρών βιοπαλαιστών. Ο ήρωας λέγεται Θανάσης ; ο Βέγγος παίζει τον εαυτό του ;, όνομα που θα τον ακολουθεί στη συνέχεια σε πολλές άλλες ταινίες και θα μπαίνει αργότερα και στους τίτλους των ταινιών του («Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;», «Θανάση, πάρε τ' όπλο σου», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» κτλ.), όταν βέβαια δεν μπαίνει το επώνυμό του («Είναι ένας τρελός τρελός Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές»).

Στον «Δράκο», τη δεύτερη ταινία του Κούνδουρου, ο Βέγγος υποδύεται τον μπάρμαν σε ένα κέντρο διασκέδασης, ο οποίος είναι συγχρόνως και μπράβος του αρχηγού μιας συμμορίας απατεώνων. Εκεί θα φάει τις τρεις πρώτες θεαματικές φάπες, που θα ανοίξουν τους ασκούς της σφαλιάρας η οποία καταδιώκει τον Θανάση Βέγγο σε ολόκληρη την κινηματογραφική σταδιοδρομία του. Ετσι ο εκφραστικός ηθοποιός με τη φαλάκρα, το συμπαθητικό πρόσωπο, την αβέβαιη έκφραση, μπήκε δυναμικά στον χώρο του κινηματογράφου, χωρίς να έχει προϋπηρεσία στο θέατρο. Ηταν ένας ερασιτέχνης που για να επιβιώσει έκανε ένα σωρό δουλειές ­ κυρίως του φροντιστή σε ταινίες ­, δουλειές κοπιαστικές, επίπονες και γλίσχρα αμειβόμενες. Στη συνέχεια πήρε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, γράφτηκε στο σωματείο, έπαιξε στο θέατρο και πήρε σημαντικότερους ρόλους. Μολονότι συμμετείχε σε αρκετές ενδιαφέρουσες και ονομαστές ταινίες («Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Ο Ηλίας του 16ου» του Αλέκου Σακελλάριου, «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Ροβήρου Μανθούλη, «Ησυχες μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Το αίνιγμα» του Γιάννη Σολδάτου), ως κινηματογραφικός τύπος καθιερώθηκε από άλλες κωμικές παραγωγές όπου ενσάρκωνε τον μέσο Ελληνα: τον φουκαρά, τον γκαφατζή, τον αγαθό, τον περιδεή, τον αγχωμένο, τον κυνηγημένο, αλλά και τον καπάτσο.

Αυτό το παιδί για όλες τις δουλειές διαμόρφωσε έναν μοναδικό λαϊκό κινηματογραφικό ήρωα, ολοκληρωμένο και αναγνωρίσιμο, με σταθερά χαρακτηριστικά. Ο Βέγγος, δημιούργημα της ανάγκης για ρεαλιστική απεικόνιση του σύγχρονου Αθηναίου, στο πλαίσιο της φαρσοκωμωδίας, κινηματογραφικού είδους που συγκινούσε πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού, ερμήνευσε τον άνεργο, τον πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, τον τίμιο και εργατικό, τον αμήχανο και πολυμήχανο, που κάνει κάθε είδους δουλειά για να επιβιώσει. Σε αυτή την προσπάθειά του μετατρέπεται σε μια αεικίνητη φιγούρα, έναν κλόουν, έναν έλληνα Σαρλό, ή καλύτερα στον Καραγκιόζη αυτοπροσώπως. Ωστόσο η φαρσοκωμωδία δεν είναι ρεαλιστική, ξεφεύγει από τα όρια της πραγματικότητας, και ο Βέγγος βρίσκει την ευκαιρία να εισέλθει σε αυτήν ως υπερρεαλιστικό στοιχείο, να παλέψει με την πείνα και την ανασφάλεια, να φέρει τον κόσμο πάνω κάτω. Για να το επιτύχει αυτό στην εντέλεια έπρεπε να περάσει στη σκηνοθεσία, μα και στην παραγωγή των ταινιών του (κάτι που τον οδήγησε σε οικονομική καταστροφή), ώστε να ενσαρκώσει το όραμά του, το όραμα της απόλυτης ελευθερίας, να υπερβεί τις συμβάσεις, «να χτίσει τη δική του Οκτάνα», σύμφωνα με τον Σολδάτο.

Το βιβλίο Ενας άνθρωπος παντός καιρού δεν είναι σημαντικό απλώς και μόνο επειδή παρουσιάζει, σκιαγραφεί, κρίνει, επαινεί έναν μεγάλο έλληνα ηθοποιό, μα και για έναν ακόμη λόγο: επειδή παράλληλα δίνει στοιχεία για την ελληνική ιστορία, την πολιτική κατάσταση των δεκαετιών του '50, του '60 και του '70, μα και για τον ελληνικό κινηματογράφο. Γιατί ο ηθοποιός Θανάσης Βέγγος αναπαράστησε στη μεγάλη οθόνη καλύτερα από κάθε άλλον ομότεχνό του τον Ελληνα της εποχής του, τον Ελληνα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Βραβεύσεις
Ο Θανάσης Βέγγος έχει τιμηθεί με τα παρακάτω βραβεία:

Έτος Φορέας Βραβείο Ταινία
1962 Ένωση Ελλήνων κριτικών
1971 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Α' Ανδρικού Ρόλου Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1971 Ένωση Ελλήνων κριτικών Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1972 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ερμηνείας Α' Ανδρικού Ρόλου* Θανάση, πάρε τ' όπλο σου
1991 Κρατικό βραβείο Ερμηνείας Β' Ανδρικού Ρόλου Ήσυχες μέρες του Αυγούστου
1993 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του
2008 Πρόσωπα 2008 Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του

*Το βραβείο αυτό του δόθηκε και ως αντίδραση στο τότε καθεστώς.


Θανάσης Βέγγος
η θεατρική του πλευρά


Ο Θανάσης Βέγγος απέκτησε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού και έγινε μέλος του Σ.Ε.Η, στις 11 Απριλίου 1959.

Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε την ίδια χρονιά, στο θέατρο Περοκέ, στην επιθεώρηση των Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου, «Ομόνοια πλατς-πλουτς» .

Θίασοι: Θίασος Γιάννη Γκιωνάκη - Νίκου Ρίζου – Τάκη Μηλιάδη (1959-1960): Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου «Μαντουμπάλα και καινούργια Αθήνα», Χρήστου Γιαννακόπουλου και Αλέκου Σακελλάριου «Άνθρωποι του ’60».
Θέατρο Ακροπόλ (1963) : Γ. Ασημακόπουλου – Β. Σπυρόπουλου – Π. Παπαδουκά «Οκτώ άνδρες κατηγορούνται», Ασημ. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη – Ναπ. Ελευθερίου «Κόκκινα τριαντάφυλλα».

Θέατρο Εθνικού Κήπου (1963) : Ασημ. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη «Οι φτωχοδιάβολοι» (ρόλος : Φρίξος)

Θέατρο Ακροπόλ (1963-64, θιασάρχης με τους Ρένα Βλαχοπούλου , Γ. Δάνη) : Γ. Γιαννακόπουλου – Κ. Νικολαϊδη – Γ. Οικονομίδη «Αρχοντορεμπέτισσα» και «Κύπρος γιοκ».

Συνθιασάρχης με τη Σμαρούλα Γιούλη (1969-70) : Γ. Λαζαρίδη «Ο τρελός του λούνα παρκ και η ατσίδα» (Θανάσης) .

Από το 1970 και επί σειρά ετών, ο Θαναάσης Βέγγος συγκρότησε επανελειμμένως δικούς του θιάσους, σε διάφορες περιόδους. Αναφέρονται τα έργα : Γ.Λαζαρίδη «Ο τρελός του λούνα παρκ» (Θανάσης Ο Απόλας ). Έπαιξε το ίδιο έργο σε πολλές παραστάσεις και το παρουσίασε επίσης, μεταξύ των άλλων, σε περιοδεία του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αλ. Σακελλαρίου «Τι έκανες στον Τρωικό πόλεμο, Θανάση» (Μενέλαος) .
Γ. Λαζαρίδη «Το βλήμα» (Θανάσης Μουρλός ).

Γ. Μιχαηλίδη – Γιάν. Ξανθούλη «Μαμ, κακά , κοκό και νάνι».
Ανοιχτό θέατρο Γ. Μιχαηλίδη (1995- αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου κ.λπ.): Αριστοφάνη «Ειρήνη»(Τρυγαίος).

Θέατρο Δελφινάριο (1997): Λάκη Μιχαηλίδη – Γιώργου Σκούρτη – Μήτσου Ευθυμιάδη «Έλλην εξασθενής» (επιθεώρηση).

Ανοιχτό Θέατρο (1998- Φεστιβάλ Επιδαύρου κ.λπ.) : Αριστοφάνη «Αχαρνής» (Δικαιόπολις).

Θέατρο Ακροπόλ (1998-99), έκτακτη συμμετοχή ) «Έλληνες είστε και φαίνεστε» (επιθεώρηση).

Σε όλη του τη θεατρική πορεία ο Θανάσης Βέγγος αντιπροσωπεύει το ρεαλιστικό φουκαρά νεοέλληνα που τρέχει φευγαλέα στη σκηνή μα πάντα σαρωτικός, όπως στις ταινίες του διακωμωδεί τα τραγικά συμβάντα της φυλής, όπως τα γεννά η τρέχουσα πραγματικότητα στις επιθεωρήσεις που συμμετείχε ή ακολουθώντας ενστικτωδώς τυχαία συμβάντα που διέπονται από τις βουλές των αρχαίων Ελλήνων Θεών όταν παίζει στα έργα του Αριστοφάνη.

Έτσι φανερώνεται βαθύτερα μέσα από τις συνεχείς συγκρούσεις του στο κοινωνικό πεδίο η μορφή ενός υπερρεαλιστή ηθοποιού και ανθρώπου που κάνει τη δική του υπέρβαση με το σύστημα των δικών του αυτοματικών λειτουργιών και απογειώνεται με την αστείρευτη ευρηματικότητά του κερδίζοντας την αποδοχή του θεατρικού κοινού στους «Αχαρνής», για παράδειγμα, κουβαλώντας ταυτόχρονα το μαρτύριο του νεοέλληνα θεατή θύμα των συμφορών του παίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο του στη σύγχρονη Ελληνική τραγωδία. Πλήρωσε βέβαια ακριβά το ψώνιο του, δεν υπήρξε άνθρωπος των συγκυριών. Δεν υπήρξε Οιδίποδας, ούτε Προμηθέας κι’ας ήλθε να κλέψει την φωτιά για να ζεστάνει τους ανθρώπους. Υπήρξε απλά ο Θανάσης Βέγγος, «ωραίος σαν μύθος».

Και είναι πάντα πολυμήχανος σε όλη του την πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, μέσα στη δική του Οδύσσεια.

Ο Νίκος Κούνδουρος, ο γνωστός σκηνοθέτης του κινηματογράφου που στήριξε τον Θανάση Βέγγο στα πρώτα του ποιοτικά βήματα στον κινηματογράφο δήλωσε για αυτόν «Έπρεπε να το δω στην Ειρήνη και στους Αχαρνής του Αριστοφάνη για να ξαναθυμηθώ με αίσθημα ανακούφισης αυτό που μπορούσε και δεν έκανε στο παρελθόν ο Βέγγος. Δικαιόπολις, Τρυγαίος, Στερψιάδης, Φιλοκλέων, Πισθέταιρος, Μνησίλοχος, Ξανθιάς, Βλέπυρος για να αναφέρω μερικούς από τους ήρωες του Αριστοφάνη».

Ας προσθέσω ακόμη ότι ο Βέγγος λειτούργησε και σαν καταλύτης σε μια κοινωνία που αναγνώρισε στον ήρωα τα βασικά χαρακτηριστικά του, την περηφάνια της φτώχιας, την περιφρόνηση στην ταξική κοινωνία, τον τελικό θρίαμβο της καρδιάς και της ψυχής και τέλος, την ανδρειοσύνη των ταπεινών και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου.

Παράλληλα ο Βέγγος εκφράζει έντονα με τη φιγούρα του αιώνιου Καραγκιόζη, τον πολίτη της Β΄ κατηγορίας συμπληρώνοντας το κενό για ένα τύπο που αποζητούσε ο μέσος νεοέλληνας για να ταυτιστεί μαζί του, όπως σημειώνει συμπερασματικά ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός θεάτρου.

Άλλωστε όπως τονίζει χαρακτηριστικά και ο Γιώργος Μιχαηλίδης που τον σκηνοθέτησε «ο Βέγγος έχει φτιάξει ένα πλάσμα κατασκευασμένο από όλα τα μέλη της ιστορίας της κωμωδίας. Και αυτό ήταν συνειδητό».

Και η τρέλα του ήταν συνειδητή. Καμία τρέλα εξάλλου, και μάλιστα καλλιτεχνική, δεν είναι εύκολη.


Φιλμογραφία
Μαγική πόλις (1954)... Θανάσης
Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της (1955)
Ο δράκος (1956)... Σπαθής
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)... ναύτης, φίλαθλος
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956) .... χωροφύλακας
Το κορίτσι με τα παραμύθια (1956)
Έχει θείο το κορίτσι (1957) .... ταξιτζής
Μαρία Πενταγιώτισσα
Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν
Της τύχης τα γραμμένα (1957) ... Μουτζουρίδης
Για το ψωμί και τον έρωτα, ή Συννεφιασμένη Κυριακή (1957)... Θανάσης
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958)
Κάθε εμπόδιο για καλό (1958)... Γιάννης Παπαδόπουλος, νευρολόγος
Χαρούμενοι αλήτες
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση
Διακοπές στην Αίγινα (1958)
Το εισπρακτοράκι
Ο θείος από τον Καναδά (1959) .... Πάνος
Δοσατζήδες (1959)
Η μουσίτσα(1959)... Φοίβος
Γαμήλιες περιπέτειες (1959)... παγοπώλης
Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής .... Μελέτης Μελετόπουλος
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
Το αγοροκόριτσο .... σερβιτόρος
Ο Ηλίας του 16ου (1959) .... Θωμάς
Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι
Τα ντερβισόπαιδα (1960) .... Πολύδωρος
Τυφλός άγγελος (1960)
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)
Μήτρος και Μητρούσης στην Αθήνα (1960) .... Μήτρος
Το κλοτσοσκούφι (1960)... θυρωρός
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Η αυγή του θριάμβου (1960)
Ερωτικά παιχνίδια (1960)... ξενοδόχος
Για σένα την αγάπη μου (1960)
Οι 900 της Μαρίνας (1960) ... Παρτσακλής
Μια του κλέφτη
Μανταλένα (1960) .... χωροφύλακας
Ζητείται ψεύτης (1961) .... Βρασίδας
Χαμένα όνειρα (1961)... Βαγγέλης
Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961) ... Γρηγόρης Λαδιάς
Οικογένεια Παπαδοπούλου (1961) ... Σπύρος
Λάθος στον έρωτα (1961) ... Θύ,ιος
Η Λίζα και η άλλη .... Πέτρος Βανδής
Η κατάρα της μάνας (1961)... Πασχάλης
Δούλεψε για να φας (1961 ... Αυγουστής
Ευτυχώς τρελάθηκα .... Μανώλης
Το πιθάρι (1962)
Ψηλά τα χέρια Χίτλερ (1962).... Παναγής
Το πιθάρι (1962)... Ανδρέας
Ζήτω η τρέλα .... Ρωμαίος
Ο βασιλιάς της γκάφας (1962).... Φρίξος
Αστροναύτες για δέσιμο
Μην είδατε τον Παναή (1962) .... Παναής Παπαπαναγόπουλος
Γαμπρός για κλάματα
Η νύφη το 'σκασε (1962)... Χαρίλαος
Δουλειές του ποδαριού (1962).... Μήτρος
Ο ατσίδας (1962).... Θρασύβουλας
Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963) .... Ιππόλυτος
Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο (1963).... Στέφανος Αυγερινός
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης (1963) .... Θανάσης Μπιρμπίλης
Ο τρελάρας (1963) .... Ερρίκος Δελαπόρτας
Το τυχερό πανταλόνι(1963)... Θανάσης Φουκαράς
Σχολή για σωφερίνες (1964)... Μπάμπης
Οι φτωχοδιάβολοι (1964)... Φρίξος
Ο καταφερτζής (1964)... Κανέλλος Καραμπατσάς
Ο πολύτεκνος
Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) .... Αντώνης Τσιλιβίκης και Αντώνης Μπεϊζάνης
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964).... Θανάσης Κούτρας
Ευτυχώς τρελάθηκα (1966) ... Μανώλης
Τα δίδυμα .... Σταμάτης / Μπούλης
Ο καταφερτζής .... Κανέλλος
Είναι ένας τρελός, τρελός, τρελός Βέγγος (1965) .... Θανάσης Θανασάκης
Ο παπατρέχας (1966) .... Πολύδωρος Λαγός
Φανερός πράκτωρ 000 (1967) .... Αθανάσιος Βόμβας (Θου Βου)
Πάρε κόσμε (1967) .... Αγαθοκλής
Τρελός, παλαβός και Βέγγος .... Θανάσης
Δόκτωρ Ζι-Βέγγος (1968) .... Θανάσης
Ποιός Θανάσης (1968) .... Θανάσης
Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969)... Κυριακούλης
Θου-Βου: φαλακρός πράκτωρ, (1969)επιχείρησις Γης Μαδιάμ .... Αθανάσιος Βόμπας
Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές (1970) .... Θανάσης Χατζηκαραθανάσης
Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα (1970) .... Θανάσης
Διακοπές στο Βιετνάμ (1971) .... Θανάσης
Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971) .... Θανάσης
Ξένοιαστος παλαβιάρης .... Θανάσης
Θανάση, πάρε τ' όπλο σου (1972) .... Θανάσης
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973) .... Θανάσης Ζεβεδαίος
Δικτάτωρ καλεί Θανάση .... Θανάσης
Ο τσαρλατάνος... Θανάσης και Αθανασία κι ο πατέρας τους, μπαρμπά Λευτέρης
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976) .... Θανάσης
Από πού πάνε για τη χαβούζα; (1978) .... Θανάσης Παπαθανάσης
Βέγγος ο υπέροχος
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979) .... Θανάσης
Ο φαλακρός μαθητής (1979).... Θανάσης
Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι (1980) .... Θανάσης
Βέγγος, ο τρελός καμικάζι (1980)... Θανάσης Τράμπας
Το μεγάλο κανόνι (1981) .... Θανάσης Απαλοχέρης
Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι (1982) .... Θανάσης
Τρελός και πάσης Ελλάδος (1983) .... Θανάσης
Ο Θανάσης στη χώρα του «Θα» (1988, βίντεο) .... Θανάσης
Made in Greece (1988)
Τρελοκομείον η Ελλάς (βίντεο)
Θανάσης ο αισιόδοξος (1989, βίντεο) .... Θανάσης
Το δίδυμο της συμφοράς (βίντεο)
Κρεβάτι για πέντε (βίντεο)
Ο πρωταθλητής (βίντεο)
Θανάσης ο βομβιστής (1990, βίντεο)... Θανάσης
Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991) .... Νικόλας
Ζωή χαρισάμενη (1993) .... Μάρκος
Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995) .... ταξιτζής
Βήματα (1996, τηλεταινία)
Όλα είναι δρόμος (1998) .... θηροφύλακας
Το αίνιγμα (1998).... Λίνος και Θανάσης
Η ιστορία της Λίλυ (2002)

Καλό ταξίδι μεγάλε δάσκαλε...Ο Ευγένιος Σπαθάρης έφυγε και μαζί του μια ολόκληρη γενία στέκει αμήχανη και κοιτάζει...και τώρα?Μεγάλε Ευγένιε μέσω του Καραγκιόζη θα ζείς για πάντα στις καρδίες μας...




-
-
http://www.fileden.com/files/2009/4/24/2416018/Glykeria%20





ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ
Γιος του Σωτήρη Σπαθάρη, γνωστός ως ο εθνικός καραγκιοζοπαίκτης και ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του Θεάτρου Σκιών, έχει τιμηθεί με σημαντικές διεθνείς διακρίσεις.

Ο λαϊκός καλλιτέχνης με το δυναμικό πνεύμα, ο γνήσιος εμψυχωτής ενός λαϊκού ήρωα, ο ζωγράφος με την πλούσια χρωματική ζωντάνια , ο αληθινός εκφραστής της ελληνικής παράδοσης, μα, πάνω απο όλα, η προσωποποίηση της ανθρωπιάς και της απλότητας, γεννήθηκε το 1924 στην Κηφισιά και συνέχισε την τέχνη του πατέρα του, επίσης κορυφαίου καραγκιοζοπαίκτη.

Ξεκινώντας την καριέρα του το 1942, από το 1945 έως και το 1950 περιοδεύει αδιαλείπτως, δίνοντας παραστάσεις σε πολλά θέατρα και κινηματογράφους της Ελλάδας.

Οι κυριότερές του συνεργασίες στον κλάδο της μουσικής ήταν τα τρία τραγούδια με τον τίτλο "Εμένα φίλε με λένε Καραγκιόζη", (στίχοι Ν. Γκάτσου - μουσική Σ. Ξαρχάκου - παραγωγή SΚΥ 100,4), το τραγούδι "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο" του Στέλιου Φωτιάδη και "Η εκδίκηση του Καραγκιόζη" του συγκροτήματος Modern Fears.

Εξίσου σημαντικές, υπήρξαν οι πολλές συνεργασίες που είχε με τον Διονύση Σαββόπουλο στο Κύτταρο το 1973, στο Ρεξ το 1992 και σε πολλές συναυλίες του γνωστού τραγουδιστή.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης έχει τιμηθεί με αναμνηστικές πλακέτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για την τόσο σημαντική και πολύχρονη προσφορά του στον θεατρικό αυτό τομέα, ενώ είχε διακριθεί στα περισσότερα Φεστιβάλ για το εξαιρετικό ταλέντο με το οποίο προέβαλλε την τέχνη του.

Στόχος του ήταν να εξυψώσει τον Καραγκιόζη, τόσο σαν σημαντικό ελληνικό και παραδοσιακό θέαμα, όσο και σαν ένα εξαιρετικό είδος τέχνης και τεχνικής.

"Άγγελος Σικελιανός"

"Η τέχνη του Σπαθάρη είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και μακάριος όποιος την αντικρίζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται. Μέσα της δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στα ανάποδα τον κόσμου, αλλά σκεπάζεται και η πηγαία δύναμη πόχει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ασύγκριτο, ανεβαίνοντας απ'τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως με τις κορφές τον ηρωισμού".

Ο Ευγένιος Σπαθάρης διετέλεσε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του Ινστιτούτου Παγκοσμίου Θεάτρου (της ΟΥΝΕΣΚΟ). Είχε κάνει περιοδείες σε πολλές Χώρες λαμβάνοντας μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και συνέδρια όπως: Παρίσι, Λιέγη, Ρώμη, Κάιρο, Λονδίνο, Κοπενχάγη.

Αλλά και ως ζωγράφος έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις ατομικές και ομαδικές στην Αθήνα, τη Ζυρίχη, το Παρίσι και την Νέα Υόρκη.

Είχε τιμηθεί δε, με Βραβείο Ρώμης (1962), με το Α' Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, Α' Βραβείο Πολωνίας (1978) και με Α' Μετάλλιο Τοσκανίνι (Ιταλία) το 1978, καθώς και με αναρίθμητες άλλες διακρίσεις.

Αξίζει να αναφερθούμε, καθώς θα ήταν παράλειψη... στην εμφάνιση του μεγάλου καλλιτέχνη σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες όπως στο "Πικρό Ψωμί" του Γ. Γρηγορίου (1950), στον "Εξυπνότερο άνθρωπο του κόσμου" παραγωγής Ολυμπία Φίλμς (1950), στην "Κιβωτό" μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Μίνω Αργυράκη (κινούμενα σχέδια 1956), στον "Μέγα Αλέξανδρο" του Γ. Ζερβουλάκου (1960), σε οκτώ ταινίες παραγωγής Ιωαννίδης Φίλμς με κλασσικές κωμωδίες του Καραγκιόζη (1962), στην "Λυσιστράτη" του Γ. Ζερβουλάκου (1974), στο "Τεριρέμ" του Α. Δοξιάδη (1992) και σε πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στην Ελλάδα.

Το 1991 ιδρύθηκε το "Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου", το οποίο λειτουργεί συστηματικά από το 1996, με στόχο την προβολή του Θεάτρου Σκιών και του Καραγκιόζη.

Συνεχίζοντας ακατάπαυστα τη δράση του, το 2001, σε συνεργασία με τους μουσικούς Λουδοβίκο των Ανωγείων και Ψαραντώνη παρουσίασαν με πρωτότυπο τρόπο στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό το γνωστό Κρητικό ποίημα του Βιτζέντζου Κορνάρου «Ερωτόκριτος».

Το 2007 τιμήθηκε ιδιαίτερα από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού για την μεγάλη του προσφορά στο καλλιτεχνικό αυτό είδος για το οποίο του αναγνωρίστηκε ο τίτλος του "μεγάλου δασκάλου".

Και κάπου εδώ η αυλαία πέφτει, με τους ήρωες του Θεάτρου Σκιών να αποχαιρετούν τη φωνή και την ψυχή τους...

"Γειά σου Μπαμπάκο..."

Είναι γνωστή πλέον σε όλους η αλληλένδετη σχέση της ομάδας του Διόνυσου με τη μουσική και γενικότερα με τη καλλιτεχνική δημιουργία.Αποφασίσαμε έτσι μια φορά το μήνα να παρουσιάζουμε έναν καλλιτέχνη όχι μόνο από το χώρο της μουσικής αλλά ευρύτερα από το χώρο της ελεύθερης έκφρασης.

Την αρχή σε αυτά τα αφιερώματα που θα ακολουθήσουν κάνει ο εξαιρετικά δημοφιλής και αγαπημένος σε μας Σωκράτης Μάλαμας.Πολλοί θα πουν πάλι Χαλκιδικιώτη διάλεξες...τι να κάνουμε;O καθένας με τις αδυναμίες του...Αποφασίσαμε τη σημερινή παρουσίαση να την επενδύσουμε με τα καλύτερα για μας τραγούδια του Σωκράτη,τα οποία και επιμεληθήκαμε έτσι ώστε να τα συνθέσουμε σε μια συλλογή, την οποία μπορείτε να ακούσετε μέσα από τον Music Player της ιστοσελίδας μας.Ιδού λοιπόν Σωκράτης Μάλαμας...

Ο Σωκράτης Μάλαμας γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1957 στη Συκιά της Χαλκιδικής. Λόγοι εργασίας των γονέων του τον έκαναν να βρεθεί στη Στουκγκάρδη της Γερμανίας μέχρι τα εφηβικά του χρόνια. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Το μπουζούκι που του έκανε δώρο ο πατέρας του αποτέλεσε το αρχικό του ερέθισμα για τη μουσική. Στα δεκατρία του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα ως επιβράβευση για τις επιδόσεις του στα σχολικά μαθήματα και στα δεκαεφτά του παρακολούθησε μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, επέστρεψε και πάλι στη Γερμανία για να παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Στουτγκάρδης. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του αποφασίζει να επιστρέψει και να πάει για σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, μαθητεύοντας δίπλα στον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και στον Νότη Μαυρουδή. Από τα 23 του αρχίζει την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εργαζόμενος ως δάσκαλος κιθάρας καθώς και ως τραγουδιστής σε λαϊκά μαγαζιά. Πριν ξεκινήσει την προσωπική του πορεία, υπήρξε κιθαρίστας στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου.

Η πρώτη απόπειρα που έκανε στην ελληνική δισκογραφία δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς η δισκογραφική εταιρία Lyra απέρριψε το υλικό του με την αιτιολογία ότι δεν ήταν εμπορικό. Συνέχισε να παίζει μουσική σε λαϊκά μαγαζιά, προσθέτοντας και κάποια δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα που παρουσίαζε, χωρίς να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν αυτός που τα είχε γράψει. Μέχρι τη στιγμή που ο Νίκος Παπάζογλου τον άκουσε και διέκρινε το ταλέντο του, οπότε και τον έπεισε να μπει για ηχογράφηση στο στούντιο και να ετοιμάσει την πρώτη του δουλειά, με τίτλο «Ασπρόμαυρες Ιστορίες» το 1989. O Σωκράτης Mάλαμας έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για ένα μεγάλο διάστημα δίδασκε μουσική σε Ωδείο. Σταδιακά η πορεία του καλλιτέχνη έγινε ευρύτερα γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό. Σήμερα διαμένει και δημιουργεί στα Τρίκαλα.

Έχει συνεργαστεί στη διάρκεια της πορείας του με διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο συνθέτης Nίκος Ξυδάκης, ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο συνθέτης Γιώργος Χριστιανάκης, η ερμηνεύτρια Μελίνα Κανά, ο τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης, ο τραγουδοποιός Θανάσης Παπακωνσταντίνου, και με στιχουργούς όπως ο Γιάννης Tσατσόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Γιώργος Aθανασόπουλος, ο Άλκης Aλκαίου, η Φωτεινή Λαμπρίδη, ο Θοδωρής Γκόνης, ο Mιχάλης Γκανάς, ο Oδυσσέας Iωάννου και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Επίσης, είχε αρκετές συμμετοχές σε έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως ο Λουδοβίκος των Aνωγείων, ο Διονύσης Τσακνής, ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, η Μαρία Θωίδου, ο B.D. Foxmoor και η Sadahzinia (των Active Member), η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Μαρία Λουκά, ο Χαλβατζης και οι Χαΐνηδες.

Δισκογραφία

1989 Ασπρόμαυρες ιστορίες (Lyra)
1995 Παραμύθια (Lyra)
1992 Της Μέρας και της Νύχτας (Lyra)
1993 Κύκλος (Lyra)
1996 Λαβύρινθος (Σωκράτης Μάλαμας) (Lyra)
1998 13.000 Μέρες (Lyra)
2000 Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς (Lyra)
2002 Ένα (Lyra)
2005 Άδειο Δωμάτιο (Lyra)
2007 Δρόμοι (Lyra)

Συμμετοχές
1994 Το φάντασμα από το παρελθόν (Lyra)
1995 Στην Ανδρομέδα και στη γη (Lyra),
1997 Η γυναίκα και το μήλο (Μύλος),
1997 Πύλη της άμμου (Μύλος),
1997 Σαν πεταλούδα (Virgin),
1999 Τα σκόρπια της όχθης (Lyra),
1999 Με την πλάτη στον τοίχο (Ακτή),
1999 Μικρές αγγελίες (Lyra)
1999 Ξυδάκης - Μάλαμας (Lyra)
2000 Ασημένια Ακρη (Freestyle Productions)
2001 Kramahoperrata II (Freestyle Productions)
2001 Ο έρωτας στην πόλη (με μια κιθάρα) (Lyra)
2001 Στον Τόπο μου Είμαι Τέλεια Ξένος (Μικρούτσικος, Θάνος)(Ετ. παραγωγής:His Master΄s Voice)(Ετ. διανομής:Minos-EMI)
2002 Αγρύπνια (Lyra)
2002 Στον τόπο μου είμαι τέλεια ξένος (EMI)
2002 20 Χρόνια Μετά... (Μελωδία FM)
2003 Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος (EMI)
2003 Μια Ζωή Αλλού
2004 Της νύχτας τα μακριά μαλλιά (Lyra)
2005 Απ' το παράθυρο κοιτώ (Warner Music)
2005 Ο Γαργαληστής (Δημήτρης Μπασλάμ) (Epic/Sony-BMG)
2006 Διάφανος (Lyra)
2006 Καλημέρα (μικρός ΗΡΩΣ)
2006 Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι
2006 Το Σκοτεινό Τρυγώνι
2006 Ο Τεμπέλης Δράκος και άλλες ιστορίες... (Γιώργος Χατζηπιερής)
2006 Πλάνο Εξόδου
2007 Ο Αγησίλαγος (Sony BMG)
2007 Αλεξίου-Μάλαμας-Ιωαννίδης Ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο του Λυκαβηττού-Σεπτέμβριος 2006 (Estia, EMI)

Ιδιόρρυθμος, σκοτεινός και εσωστρεφής σε αρκετά σημεία, αφοπλιστικά μελαγχολικός σε άλλα, με αιχμηρό και τσαμπουκαλεμένο στίχο, τα τραγούδια του κρύβουν εσωτερική ένταση κι άλλες φορές φωνάζουν έξω καρδιά.
Ο Σωκράτης Μάλαμας έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του προσωπικό ύφος.
Εδώ και πολλά χρόνια έχει πολιτογραφηθεί κάτοικος Θεσσαλονίκης"αυτή η πόλη που αγάπησα παλιά κι όλο γυρνούσα στ΄ ανοιχτά παράθυρά τηςέγινε βάρος που αδιάφορα περνά
σαν μια συνήθεια παιδική, σαν ένα λάθος" γράφει στον τελευταίο δίσκο, μα συνηθίζει να φεύγει, όπως λεει ο ίδιος. Εδώ και πολλά χρόνια κατεβαίνει στην Αθήνα για συναυλίες, σπάνια δίνει συνεντεύξεις και γράφει τραγούδια δυνατά, που πότε παίζουν με το λαϊκό ηχόχρωμα και πότε γίνονται μπλουζ, το δικό του ιδιαίτερο μπλουζ.

Από το Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα και το πρώτο του LP (με έντονο ηλεκτρικό ήχο) , μέχρι τα Παραμύθια και Της μέρας και της νύχτας, τους επόμενους δίσκους του, το ύφος του έχει κάνει στροφή 180 μοιρών… Η Στέλλα μακράν απείχε των Μεταξωτών και το Τσιγάρο ατέλειωτο το τραγουδάει όλη η Ελλάδα μέχρι και σήμερα.

Μοναχική φιγούρα στον πολύχρωμο και πολύβουο κόσμο του ελληνικού τραγουδιού. Με την κιθάρα, τη θαμπή φωνή και τις ιστορίες του οροθετεί τον προσωπικό του χώρο, παίζει με τα όρια της τέχνης, της λογικής, της φαντασίας και παραδίνεται μόνον στην ίδια τη ζωή. Ως καλλιτέχνης, ειλικρινής - ως πνεύμα, ελεύθερο
Τρώγεται όλη μέρα με τη μουσική. Αναλύει, ψάχνει, εμβαθύνει, ακυρώνει, προσθέτει. «Οι νύχτες μου και τα ξενύχτια μου είναι γεμάτα μουσική. Ξέρεις τι είναι να κρατάς την κιθάρα σου μια ολόκληρη νύχτα και να μην μπορείς να παίξεις ούτε δυο νότες;». Δεν είναι εύκολα τα τραγούδια. Τα δικά του προκύπτουν με πόνο ψυχής. «Ας μην το ονομάσουμε πόνο, γιατί είναι παρεξηγημένη η λέξη. Με ένα φοβερό κυνήγι βγαίνουν. Πίσω από μια νότα τρέχεις». Τα τραγούδια του μοιάζουν νυχτερινά. Είναι εσωστρεφή, τα περισσότερα, έχουν την υγρασία της νύχτας. «Και όμως τα πιο όμορφα τραγούδια μου τα έχω γράψει μέρα». Ο Σωκράτης Μάλαμας δεν τρέχει πίσω από τα τραγούδια του. Θεωρεί πως δεν τον έχουν καθόλου ανάγκη. «Με χρησιμοποιούν για να εξέλθουν και από 'κεί και πέρα πορεύονται μόνα τους. Τα τραγούδια έχουν έναν κρυφό γονιό. Οι τραγουδοποιοί και οι συνθέτες και γενικώς όλοι αυτοί που σφετερίζονται τίτλους είναι τα ενδιάμεσα όργανα, ο αυλός. Ενα καλάμι είναι ο άνθρωπος». Στις συναυλίες αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν. Τραγούδια έχει αρκετά. Κάποια μένουν απ' έξω. Δεν θεωρεί ότι τα εξορίζει. «Δεν χωράνε ούτε σε μια συναυλία δέκα ωρών, οπότε αρχίζεις και μετράς τα τραγούδια και από την αισθητική τους διάθεση, το αίσθημα που εκπέμπουν σ' εσένα, αλλά και από την αποτελεσματικότητα που έχουν στον κόσμο».
Ο Σωκράτης Μάλαμας συμπεριλαμβάνεται στην -εκ των πραγμάτων- αυστηρά περιορισμένη λίστα των τραγουδοποιών που μπορούν να αφουγκραστούν την καθημερινότητα και να την κάνουν μουσική και τραγούδι. Είναι πολύ λίγοι οι τραγουδοποιοί που διαθέτουν αυτό το χάρισμα!
Οικειοθελώς απαλλαγμένοι από τα μοδάτα διαφημιστικά τρικ της εποχής (δεν τα έχουν ανάγκη άλλωστε), αποτελούν φωτεινή εξαίρεση. Τα τραγούδια τους είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.


Kάντε διπλό "κλίκ" ακριβώς απο κάτω για να κατεβάσετε το "Afierwma ston Swkrati Malama by Dionisos Team"
Afierwma ston Swkrati Malama by Dionisos Team