Damn your Luck and burn it,Leave tomorrow in maybe!!!!!!!!

(Δώσε στην τύχη σου μια μούντζα και άντε κάφ' το,άσε το αύριο στο μπορεί!!!!!!)









Ψάχνεις να βρεις τι είναι η αγάπη

μέσα σε πρόσωπα ασήμαντα,μικρά

που σου γεμίζουν λίγο

το άδειο σου κρεββάτι

και ύστερα χάνονται μακριά.

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ...


Ο Ν. Καββαδίας το έγραψε για κάποιο  ποιητή ονόματι Καίσαρα, ο οποίος αυτοκτόνησε μια μέρα στο γραφείο του ανάμεσα σε σωρούς από βιβλία και χαρτιά, έχοντας αφήσει ως τελευταίο του σημείωμα τη φράση: "Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…" .Αλήθεια;Μάλλον όχι...
Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική.

  Ο τίτλος του ποιήματος είναι "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ" και ο Καββαδίας το έγραψε πράγματι το 1932 για το νεαρό, τότε, ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ. Ο οποίος, όμως, βέβαια, ποτέ δεν αυτοκτόνησε...Ο Καίσαρας Εμμανουήλ, ο ποιητής αυτός που κάπνιζε τσιγάρα "Κάμελ", πέθανε το 1970, στα 68 του χρόνια, από ζάχαρο, σε δημοτικό νοσοκομείο της Αθήνας...
 Το 1933 κυκλοφόρησε και η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία, το περίφημο "Μαραμπού", με πρόλογο του Εμμανουήλ, το οποίο περιείχε, μεταξύ άλλων, και αφιερώσεις σε άλλους ποιητές: στο Ράντο, στο Μελαχρινό, στον Ουράνη και το παραπάνω ποίημα στον ίδιο τον Εμμανουήλ. Το ποίημα θεωρείται ότι είναι όντως απάντηση σε εκείνη τη φράση του Εμμανουήλ, η οποία πάντως μάλλον δε συναντάται σε κάποιο ποίημα κάποιας από τις 4 ποιητικές του συλλογές, επομένως εικάζεται ότι μπορεί να αφορούσε κάτι που είχε κυκλοφορήσει σε λογοτεχνικό περιοδικό της εποχής. Εξάλλου, λέγεται ότι ο Καββαδίας είχε υπ’ όψιν του μία περίοδο κατάθλιψης που φαίνεται ότι διήγε ο Εμμανουήλ τότε. Σε εκείνη την περίοδο της κατάθλιψής του, θεωρείται ότι αντιστοιχεί και μία αφιέρωση σ' αυτόν από τον Αναστάσιο Δρίβα: "Ούτε κι απόψε βρήκαμε τη γεύση και το χρώμα / και το βαθύ γαρύφαλλο του κάκου θα μαδήσει / στα φλογερά σου δάχτυλα σα νέφος μες στη δύση."

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης γεννήθηκε, σπούδασε και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος του Γυμνασίου φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1985 όντας φοιτητής ασχολείται με το τραγούδι και τη μουσική ιδρύοντας μαζί με άλλους φοιτητές το συγκρότημα "Νέοι Επιβάτες". Λίγο αργότερα η επιτυχία του συγκροτήματος ανοίγει το δρόμο στη δισκογραφία. Μία ανεξάρτητη παραγωγή που επιμελείται ο ίδιος ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και με τίτλο του δίσκου "Σχετικά παράνομοι", είναι η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση.

Μετά τα τρία χρόνια ο Δημήτρης Ζερβουδάκης εκδίδει με την εταιρεία που συνεργάζεται και σήμερα, τη Minos , την πρώτη του προσωπική δουλειά με γενικό τίτλο "Ακροβάτης" που έχει θερμή ανταπόκριση και κατατάσσει τον νέο καλλιτέχνη σε μία σχολή ποιοτικού σύγχρονου ήχου. Ακολουθούν κάποια χρόνια που ο Δημήτρης Ζερβουδάκης υπηρετεί την θητεία του και αμέσως μετά συνεργάζεται σε συναυλίες και στο βινύλιο με τον Γ. Μαρκόπουλο. Το καλοκαίρι του 1988 συμμετέχει στο συναυλιακό πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα και αμέσως μετά τον επιλέγει ο Ν. Μαμαγκάκης για 3 τραγούδια στο δίσκο "Μυστικά τραγούδια". Τον Οκτώβρη του 1992 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο "Από Μάρτη Καλοκαίρι" ενώ ήδη έχει αρχίσει η συνεργασία του με την Ελευθερία Αρβανιτάκη που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία όλη τη χρονιά στον Απόλλωνα.

ΣΤΙΧΟΙ:
Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις

Γιατί σε μένα μάτια μου

Μια μέρα θα γυρίσεις



Να μου γυρέψεις τη φωτιά

Και του τρελού το χάδι

Πάντα ζητούσες τα φιλιά

Που αφήνουνε σημάδι