Οι R.E.M. σχηματίστηκαν στην πόλη Αθήνα της Georgia το 1980 και αποτελούνται από τους: Michael Stipe (John Michael Stipe, γεν. 4 Ιανουαρίου 1960, Decatour, Georgia) φωνητικά, Peter Buck (Peter Lawrence Buck, γεν. 6 Δεκεμβρίου 1956, Berkeley, California) κιθάρα, Mike Mills (Michael Edward Mills, γεν. 17 Δεκεμβρίου 1958, Orange, California) μπάσο, Bill Berry (William Thomas Berry, γεν. 31 Ιουλίου 1958, Duluth, Minnesota) drums.
Τον Απρίλιο του 1980, οι τέσσερίς τους σχημάτισαν τους R.E.M. (αρχικά τους ονόμάζαν Rapid Eye Movement) και άρχισαν να κάνουν πρόβες σε μια παλιά επισκοπιανή εκκλησία που είχε μετατραπεί σε στούντιο. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς έδωσαν την πρώτη τους συναυλία εκτός Georgia και συγκεκριμένα στο Chapel Hill της Βόρειας Carolina όπου και γνώρισαν το μελλοντικό τους manager Jefferson Holt. Αν και είχαν επηρεαστεί θεωρητικά από το punk do-it-yourself ύφος, ο ήχος τους ήταν κοντά σε αυτόν των Byrds -ενεργητικό folk rock- με τα εκκεντρικά φωνητικά του Stipe να δίνουν το σήμα κατατεθέν τους.
Η πρώτη τεράστια επιτυχία των REM ήταν το "The One Ι Love" (Νο9), ένα τραγούδι που είχε θέμα την προδοσία, ωστόσο «παρεξηγήθηκε» παγκοσμίως ως ερωτικό. Το "The One I Love" περιεχόταν στο album "Document" (Νο10, το 1987) που ήταν και το τελευταίο τους στην ανεξάρτητη LR.S.

Οι R.E.M. ηχογράφησαν το πρώτο "πολυεθνικό" album το 1988 και είχε τίτλο "Green" (Νο12, το 1988). Από εκεί ξεχώρισε το single τους "Stand" (Νο6), ίσως το απλούστερο ως τότε κομμάτι τους αλλά και το "Ροp Song '89" (Νο86) που παρωδούσε τον κόσμο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Το album "Dead Letter Office" (Νο52, το 1987) ήταν μια συλλογή με b-sides από την καριέρα τους στην I.R.S. και το "Eponymous" (Νο44 το 1988) μια συλλογή με τα singles τους από την ίδια περίοδο.

Το 1991, αφού επέστρεψαν από την εξαντλητική περιοδεία για το "Green", κυκλοφόρησαν το "Out Of Time" που έφτασε στο Νο1 και έγινε τριπλά πλατινένιο. Σε αυτό περιλαμβάνονταν τα singles "Losing Μy Religion" (Νο4), η μεγαλύτερη επιτυχία τους στον κόσμο με ένα εικαστικό video clip (σε σκηνοθεσία Μ. Night Shaymalan, σκηνοθέτη των κινηματογραφικών επιτυχιών "Sixth Sense" και "Unbreakable') που απαγορεύτηκε από τις ιρλανδικές Αρχές για τις αμφισβητούμενες ομοφυλοφιλικές εικόνες του και "Shiny Happy People" μια συνεργασία τους με την Kate Pierson των Β52's. Ακολούθησε το άλμπουμ τους "Automatic For The People" (Νο2, το 1992) ήταν πιο εσωτερικό και μελαγχολικό και έβγαλε επιτυχίες όπως τα "Drive" (Νο28), "Μan On The Μοοn" (Νο30) και "Everybody Hurts" (Νο29). Τα μέρη των εγχόρδων επιμελήθηκε στο album ο John PauΙ Jones των Led Zeppelin.

Από τα τελευταία χρόνια των 80's, οι REM έγιναν ακτιβιστές, προσκαλώντας την Greenpeace να τοποθετεί πανό και περίπτερα στις συναυλίες τους και συμμετέχοντας οι ίδιοι στην τοπική αυτοδιοίκηση της πόλης τους. Ο Stipe έκανε τακτικά δηλώσεις για το περιβάλλον, τα δικαιώματα των ζώων και τους άστεγους. Ο Stipe επίσης προώθησε και άλλους καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος Reverend Howard Finster, ο σκηνοθέτης Jim McKay (με τον οποίον άνοιξε την κινηματογραφική εταιρία C-00) και ο folk τραγουδιστής Vic Chesnutt.
Το 1994 επέστρεψαν στο προσκήνιο με το album "Monster" που περιλάμβανε και τη συνεργασία του Thurston Moore των Sonic Youth σε ένα κομμάτι. Τα singles που ξεχώρισαν από αυτή τη δισκογραφική δουλειά ήταν τα: "What's The Frequency Kenneth?", "Bang And Blame", "Strange Currencies", "Tongue" και "Crush With Eyeliner".
Όμως κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για την υποστήριξη του "Monster", ο Bill Berry κατέρρευσε επί σκηνής από ανεύρυσμα στον εγκέφαλο (την 1η Μαρτίου 1995 στη Ζυρίχη).
Μετά από την ανάρρωση του Berry, οι R.E.M. ηχογράφησαν το "New Adventures In Hi-Fi" που κυκλοφόρησε το 1996. Τα singles που ξεχώρισαν από εκεί ήταν το "Εbοw The Letter", το "Bittersweet Me" και το "Electrolite". Αυτό ήταν και το τελευταίο album με τον Bill Berry στη σύνθεσή τους..
Οι Rem είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα ροκ και ενναλακτικής μουσικής στον κόσμο και έχουν αφήσει σαν περιουσία πραγματικά διαμάντια...ελπίζουμε και περιμένουμε ακόμα παραπάνω...γιατί οι οι Rem δεν σταματούν ποτέ....μη χάσετε το Το νέο video single τους Supernatural Superserious


English


R.E.M. is an American rock band formed in Athens, Georgia, in 1980 by Michael Stipe (lead vocals), Peter Buck (guitar), Mike Mills (bass guitar), and Bill Berry (drums and percussion). R.E.M. was one of the first popular alternative rock bands, and gained early attention due to Buck's ringing, arpeggiated guitar style and Stipe's unclear vocals. R.E.M. released its first single, "Radio Free Europe", in 1981 on the independent record label Hib-Tone. The single was followed by the Chronic Town EPin 1982, the band's first release on I.R.S. Records. In 1983, the band released its critically acclaimed debut album Murmur, and built its reputation over the next few years through subsequent releases, constant touring, and the support of college radio. Following years of underground success, R.E.M. achieved a mainstream hit in 1987 with the single "The One I Love". The group signed to Warner Bros. Records in 1988, and began to espouse political and environmental concerns while playing large arenas worldwide.



By the early 1990s, when alternative rock began to experience broad mainstream success, R.E.M. was viewed as a pioneer of the genre and released its two most commercially successful albums, Out of Time (1991) and Automatic for the People(1992), which veered from the band's established sound. R.E.M.'s 1994 release Monster was a return to a more rock-oriented sound. The band began its first tour in six years to support the album; the tour was marred by medical emergencies suffered by three band members. In 1996, R.E.M. re-signed with Warner Bros. for a reported US$80 million, at the time the most expensive recording contract in history. The following year, Bill Berry left the band amicably, while Buck, Mills, and Stipe continued the group as a three-piece. Through some changes in musical style, the band continued its career into the next decade with mixed critical and commercial success. In 2007, the band was inducted into the Rock and Roll Hall of Fame.

R.E.M. discography
Murmur (1983)
Reckoning (1984)
Fables of the Reconstruction (1985)
Lifes Rich Pageant (1986)
Document (1987)
Green (1988)
Out of Time (1991)
Automatic for the People (1992)
Monster (1994)
New Adventures in Hi-Fi (1996)
Up (1998)
Reveal (2001)
Around the Sun (2004)
Accelerate (2008)

Lyrics-Στίχοι:

Baby, you've been going so crazy

Lately nothing seems to be going right

Solo, why do you have to get so low

You're so...

You've been waiting in the sun too long

But if you sing, sing, sing, sing, sing

For the love you bring won't mean a thing

Unless you sing, sing, sing

Colder, crying on your shoulder

Hold her, and tell her everything's gonna be fine

Surely, you've been going too early

Hurry 'cos no-one's gonna be stopped

Na na na

But if you sing, sing, sing, sing sing

For the love you bring won't mean a thing

Unless you sing, sing, sing

Baby, there's something going on today

But I say nothing, nothing, nothing

Nothing, nothing, nothing, nothing

Track written by Fran Healy

 Το www.develiki.com σας παρουσιάζει το καταπληκτικό ντοκυμαντέρ με θέμα τη δίκη της χούντας των συνταγματαρχών,μην το χάσετε...απλά για να θυμόμαστε καμιά φορά πόσο πολύτιμη είναι η Δημοκρατία μας...
Σκηνοθεσία: Θ.Θεοδοσόπουλος Παραγωγή: Μ.Θεοδοσόπουλος Μουσική: Γ.Γιαννουλάτος Τραγούδι: Α. Πρωτοψάλτη

   
Το www.develiki.gr σας προσφέρει σε  πανελλήνια πρώτη το  ατμοσφαιρικό και ακυκλοφόρητο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου  San Michele το οποίο ηχογραφήθηκε Live από εμάς στην συναυλία του στο στρατόπεδο Κοδρα,απλά κάντε κλίκ και είναι δικό σας!


Download link: http://rapidshare.com/files/305185630/01_San_michele.mp3

"Ψυχή βαθιά" ονομάζεται η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη,ο οποίος καταπιάστηκε με ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα της Ελληνικής Ιστορίας.Τα κατάφερε και μάλιστα πολύ καλά κρατώντας σωστά τις ισορροπίες(μη ξεχνάμε το μεγάλο διχασμό).Πολλοί μπορούν να εκφράσουν ενστάσεις για επιμέρους θέματα που παρουσιάζονται αλλά μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ταινία και όχι για καταγραφή της Ιστορίας.Η μοναδική μας ένσταση αφορά στο γεγονός, ότι ο σκηνοθέτης δεν εμβάθυνε περισσότερο στους χαρακτήρες των ηρώων και επίσης γιατί τα δυο αδέρφια βρέθηκαν σε αντίθετα στρατόπεδα. Στα συν της ταινίας και η καταπληκτική μουσική επένδυση του Γιάννη Αγγελάκα...Μη τη χάσετε!Σας παρουσιάζουμε το trailer της ταινίας μέσα από τη δική μας ματιά....

1901: Βίαιες συμπλοκές ξεσπούν στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη δημοτική από τον Αλέξανδρο Πάλλη (Ευαγγελικά). Κατά τις συγκρούσεις σκοτώνονται 8 άνθρωποι και τραυματίζονται 80. Η Δημοτική θα αναγνωριστεί ως επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους 75 χρόνια αργότερα.


1923: Αποτυχημένο πραξικόπημα του Χίτλερ στο Μόναχο, που έμεινε στην ιστορία ως «Το Πραξικόπημα της Μπιραρίας».


1926: Ιδρύεται στη Λευκωσία ο ΑΠΟΕΛ (Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας). Μαζί με τη μεγάλη της αντίπαλο «Ομόνοια» είναι οι δύο κορυφαίες ομάδες της Κύπρου.


1961: Ο Γεώργιος Παπανδρέου κηρύσσει τον «Ανένδοτο» μετά τις εκλογές της «βίας και νοθείας».


1977: Ο Μανώλης Ανδρόνικος ανακαλύπτει τον τάφο του μακεδόνα βασιλιά Φίλιππου στη Βεργίνα. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα...

Πλήρη και εξαιρετική βιογραφική προσέγγιση του μεγάλου Νίκου από τον Χρίστο Βασιλόπουλο και τη μηχανή του χρόνου του...


Watch I mixani tou xronou - Nikos Ksilouris in Educational  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

Νίκος Ξυλούρης: Ο Αρχάγγελος της Κρήτης
Γεννήθηκε σε μία εποχή δύσκολη για την Κρήτη, στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια. Οι γονείς του είχαν 6 παιδιά (τρία αγόρια και τρία κορίτσια). Ο Νίκος ήταν το τέταρτο κατά σειρά.Ήταν πέντε ετών, όταν το χωριό του κάηκε από τους Γερμανούς που μετέφεραν τα γυναικόπαιδα στο Μυλοπόταμο. Όλα τα παιδιά μπήκαν σε οικοτροφείο. Κι ο Νίκος μαζί. Γρήγορα το τραγούδι του, τον μετατρέπει σε ευνοούμενο όλων. Ο δάσκαλός του αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του και όταν αργότερα τελείωσε ο πόλεμος και όλοι επέστρεψαν στ’ Ανώγεια, έπεισε τον πατέρα του -ο οποίος έως τότε αρνιόταν - να του αγοράσει μια λύρα. Ο Νίκος επέμενε ότι ξέρει να παίζει λύρα. Χωρίς καν να την έχει πιάσει στα χέρια του. Από παιδί πήγαινε στα πανηγύρια του χωριού του, έστεκε δίπλα στον σπουδαίο λυράρη τον Μανώλη Πασπαράκη, παρατηρούσε τις κινήσεις του και μετά έπαιρνε ξύλα και έκανε πως έπαιζε λύρα. Φυσικά, έπαιζε λύρα με το στόμα του. Από ’κει έβγαινε η μουσική.Σε ηλικία 17 ετών, ο Νίκος Ξυλούρης κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, όπως έλεγε αργότερα σε αφηγήσεις του ο ίδιος. Και εκεί τα βρίσκει στην αρχή "σκούρα".
«Εις τα ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βάλσα, ρούμπες, σάμπες, και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μάθουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και να βγάζουμε τα έξοδά μας, και να τους κάνουμε σιγά - σιγά ν’ αλλάξουνε και ν’ αγαπήσουνε την Κρητική Μουσική!» έλεγε.
Αλλά ακόμη πιο χαρακτηριστική για την εποχή είναι η αφήγηση ενός άλλου καλού κρητικού: του προέδρου του Συλλόγου Κρητών του Λουξεμβούργου, του Γιώργου Αεράκη.
"Στη οδό Χάνδακος, απέναντι από τα τυπογραφεία της εφημερίδας "Μεσόγειος" σε ένα αρκετά μεγάλο υπόγειο, θα βρει διέξοδο η δίψα των κατοίκων του Ηρακλείου για παραδοσιακή διασκέδαση. Ο Κίμων Μανουράς και ο Νταρολευτέρης (κουνιάδος και γαμπρός) θα ρισκάρουν ο μεν πρώτος τις οικονομίες του από το καφενείο ο δε δεύτερος τα έσοδα από την πώληση 100 προβάτων και θα τολμήσουν να ανοίξουν τον "ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ", το πρώτο οικογενειακό κέντρο κρητικής μουσικής στο Ηράκλειο. Ο καλλιτέχνης που θα κρατήσει το πρόγραμμα για την πρώτη σεζόν που ήταν το 1967 ήταν ο Νίκος Ξυλούρης με πασαδόρους τον αδελφό του τον Γιάννη, τον Γιάννη Σταυρακάκη και τον Στέλιο Αεράκη. Τύχη αγαθή μου επεφύλαξε να είμαι γιος του Νταρολευτέρη και ανιψιός του Κίμωνα. Με κοντά παντελόνια ανεβασμένος σε ένα αναποδογυρισμένο καφάσι μπύρας, κρατούσα τα οικονομικά της επιχείρησης και με τα μάτια διάπλατα ανοικτά, ρουφούσα παραστάσεις.
Αυτό που γινόταν κάθε βράδυ στον Ερωτόκριτο, είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι έχοντες καταγωγή από τα χωριά της Κρήτης, θέλοντας να αναπαραγάγουν στην πόλη τους γνωστούς για αυτούς τρόπους διασκέδασης, θα προσέρχονται συν γυναιξί και τέκνοις για να ακούσουν κρητική μουσική. Στο ρεύμα αυτό θα συμπαρασυρθούν και οι ηρακλειώτες και η κρητική μουσική από ετοιμοθάνατη, θα αναρρώσει, θα βγάλει φτερά και θα γίνει με την πάροδο του χρόνου κύριος τρόπος διασκέδασης. Βέβαια καθώς η κρητική μουσική δεν έχει χορό όπου το αρσενικό μπορεί να ψιθυρίσει μυστικά, στο αυτί του αντικειμένου του πόθου του, (η σούστα δεν προσφέρεται και τόσο), οι καλλιτέχνες υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων τις μικρές ώρες να κάνουν ένα διάλειμμα ευρωπαϊκό. Και ήταν μαγικό να ακούς τον Ψαρονίκο να τραγουδάει παίζοντας λύρα, το παθητικό ταγκό "η γυναίκα που ένιωσα ...".
Το 1969 ηχογραφεί την «Ανυφαντού», ένα τραγούδι που κυριολεκτικά «σπάει ταμεία» μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Το 1970 κατεβαίνει στ’ Ανώγεια, ο Γενικός Διευθυντής της COLUMBIA, Τάκης Λαμπρόπουλος, που ήδη οι δυνατότητες του κρητικού τραγουδιστή και λυράρη, τον έχουν εντυπωσιάσει. Τον ακούει να τραγουδά ζωντανά σ’ ένα γάμο και του ζητά συνεργασία. Ετσι, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, θα περάσει πλέον πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, στη σύγχρονη «έντεχνη» δημιουργία επώνυμων συνθετών (Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Χάλαρης κ.α.), δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης, ν’ αποκτήσουν πανελλήνια εμβέλεια.
" Το 1969 -λέει σε μία σπάνια συνέντευξή της η σύντροφός του Ουρανία-ερχόμαστε για πρώτη φορά στην Αθήνα για εμφανίσεις στο κέντρο «Κονάκι», και τον Σεπτέμβριο γίνεται η μόνιμη εγκατάστασή μας στην πρωτεύουσα. Εχει ήδη φύγει από τα κρητικά μαγαζιά ο Νίκος, και τραγουδά σε μπουάτ της Πλάκας.
Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο «Χρονικό». Εξι μήνες μετά, κυκλοφορεί ο δίσκος αναφορά στα «Ριζίτικα» της Κρήτης. Τον Μάϊο του 1971, ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ «Λήδρα», στην Πλάκα, μέσα στην καρδιά της δικτατορίας. Η φωνή του Νίκου Ξυλούρη γίνεται σημαία αντίστασης. «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια και αγριμάκια μου...
Δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Ο Νίκος κυνηγήθηκε. Ηταν απαγορευμένος και από το Ραδιόφωνο και από την Τηλεόραση.
Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η «Ιθαγένεια» και ο «Στρατής ο Θαλασσινός». Ερχεται στη συνέχεια η συνεργασία του με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Διόνυσε καλοκαίρι μας», «Συλλογή»), τον Χριστόδουλο Χάλαρη («Τροπικός της Παρθένου», «Ακολουθία»), και τον Χρήστο Λεοντή («Καπνισμένο Τσουκάλι»)
Και έπειτα το καλοκαίρι του 1973 το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Η παράσταση που ανεβάζουν στο θέατρο «Αθήναιον», η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Ο Νίκος Ξυλούρης κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση αυτή. Μια παράσταση - σταθμός στην καριέρα του. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Λίνου Κόκοτου και του Ηλία Ανδριόπουλου. Τραγουδά όμως πάντα και παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης και κάποια λαϊκά του Στέλιου Βαμβακάρη.
Τα τραγούδια του τα μάθαινε στο πόδι. Δεν είχε χρόνο για πρόβες. Τα μάθαινε, ακούγοντας την κασέτα στο σπίτι, στο αυτοκίνητο. Τραγουδούσε μαζί και το μάθαινε. Μάλιστα, ο Ξαρχάκος, τον ήθελε πάντα στα τραγούδια του αυθεντικό, γι’ αυτό και τον καλούσε στο στούντιο για ηχογράφηση, συνήθως, χωρίς πρόβα. Ετσι έγινε και με το τραγούδι «Ητανε μια φορά». Το ηχογράφησε ο Νίκος χωρίς να το ξέρει. Χωρίς καμμία πρόβα".


Ο Ψαρονίκος έφυγε από κοντά μας νωρίς....8 Φλεβάρη του 1980. ....Ο τόπος του τον ξεπροβόδισε με μαντινάδες. ...29 χρόνια μετά τον λέμε ακόμη "Αρχάγγελο της Κρήτης".....

Άσε με πάλι να σου πω

για χρόνια περασμένα

για τα τραγούδια που αγαπώ

τα παραπονεμένα



Ένας κόμπος η χαρά μου

κι όμως αν θα ρθεις

στάλα στάλα θα στη δώσω

για να δροσιστείς

Άσε με πάλι να σου πω

ο χρόνος τι θα φέρει

ο ήλιος και ο κεραυνός



μου στήσανε καρτέρι

Ένας κόμπος η χαρά μου

κι όμως αν θα ρθεις

στάλα στάλα θα στη δώσω

για να δροσιστείς


Lyrics in English:

Let me tell you

again

for years that have passed

for songs I love

which are full of lamentation.

A small drop is my joy

yet if you come

I will give it to you little by little

to make you feel releaved.

Let me tell you again

what time will bring

the sun and the lightning

have set me up...

A small drop is my joy

yet if you come



I will give it to you little by little

to make you feel releaved.

Την άνοιξη του 1995 ένας πιτσιρικάς τότε ο Δ. καθώς ψάρευε στην ακροθαλασσιά , αντίκρυσε μια πέτρα διαφορετική από τις άλλες. Τα νερά την άνοιξη πάντα είναι "τραβηγμένα" και έτσι κάποιες φορές η Θάλασσα αποκαλύπτει τα μυστικά της. «Περίεργο χρώμα έχει, σαν μάρμαρο είναι..» σκέφτηκε και αμέσως άρχισε να σκάβει με τα χέρια του. Κατάλαβε πως κάτι περίεργο συνέβαινε εκεί, τρείς ώρες μετά αφού αποκαλύφθηκε ολόκληρη η λίθινη στήλη η σκέψη που στριφογύριζε στο μυαλό του ήταν "μα αυτό μοιάζει με κορμό αγάλματος, λες..;" Η επόμενη κίνηση του ήταν να φωνάξει τον πατέρα του Π. για να του δείξει την αποκάλυψη του. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο πατέρας του σοφά σκεπτόμενος φώναξε αρχαιολόγο για να παραδώσει το εύρημα του μικρού. Χρειάστηκε τέσσερις για να το μεταφορτώσουν από την παραλία. Έκτοτε τα ίχνη της λίθινης αυτής στήλης χαθήκαν στο χρόνο, ο πιτσιρικάς μεγάλωσε , οι ανησυχίες του όμως για την περιοχή του μεγάλωσαν ,πάντα πίστευε πως κάτι τρέχει με το Δεβελίκι.
Λίγες ημέρες πριν ο μικρός της ιστορίας μας ,τριαντάρης πλέον, αποφασίζει να πάει επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον του κέντρισε, η ενότητα "5.000, 15.000, 200.000 χρόνια πριν-Μια έκθεση για τη ζωή στην προϊστορική Μακεδονία", διότι δεν είναι ευρύτερα γνωστή η προιστορία της Μακεδονίας .Στην είσοδο της εν λόγω έκθεσης αμέσως αντιλήφθηκε να υπάρχει κάτι οικείο στον χώρο, ένα συναίσθημα πως υπάρχει κάποιος γνωστός σου στο χώρο που σε κοιτά επίμονα για να τον προσέξεις. Το περίεργο βέβαια είναι, πως μόνος του πήγε στο μουσείο και μόνος του ήθελε να δει την έκθεση. Ποια άραγε «ματιά» πλανάται στο χώρο; Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να «κολλήσει » η ματιά του σε μια επιβλητική λίθινη στήλη που υπάρχει σε περίοπτη θέση του μουσείου .Δεκατέσσερα χρόνια περάσανε μα ήταν σαν να πέρασε μόλις μια ώρα από τότε, «το άγαλμά μου!!»σκέφτηκε! Τόσο επιβλητικό και τόσο όμορφο. Αμέσως έπιασε μια υπάλληλο του μουσείου, «Πείτε μου ,τι εύρημα είναι αυτό;». «Μα αυτός είναι ο διάσημος Κούρος που βρέθηκε στη Χαλκιδική και χρονολογείται στην εποχή του Χαλκού κάπου ανάμεσα στο 30 και 20 αιώνα ΠΧ και είναι ένα απλά μοναδικό εύρημα ,όχι μόνο για την Μακεδονία αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα!».
Ιδού λοιπόν ο Κούρος της Δεβελικίας! 
Η επίσημη ιστοσελίδα του Αρχαολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. http://www.amth.gr/gr/gallery/prehistory.html

Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς

Στην κοσμάρα μου ως συνήθως κι άξαφνα τη βλέπω να περνάει
Με μια τσάντα «Ελευθερουδάκης» και να μου χαμογελάει
Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα
Λεμονιές στην Κοραή, περικοκλάδες στου Ζώναρς
Θέλω να σε ξαναδώ κατά μόνας!

Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει
Αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει
Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας
Ο άγνωστος δρόμος της να βρει το δικό μας.

Τη ρωτάω «τι γίνεται» μου λέει «απλώς πηγαίνω στη σχολή μου»
Στη χοροεσπερίδα, στη συνέλευση, στη φιλοσοφική μου
Περιβόλια στη Μπενάκη, στη Σκουφά βοσκοτόποι
Ζουζουνίζουν γύρω απ΄ τ΄ άνθος σου οι ανθρώποι
Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ
Αλληλοκαλημερίζονται όλοι

Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα
Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα
Και αρχίζει η ανοιξιάτικη ώρα...

Μετά την αναβληθείσα συναυλία του Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη,ο Θανάσης επέστρεψε χθές βράδυ (14 Σεπτεμβρίου) στο στρατόπεδο Κοδρά στην Καλαμαριά όπου αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο όσους παρευρέθησαν εκεί.Το team of Dionisos για άλλη μια φορά ήταν εκεί...Σύντομα θα ακούσετε ένα μίνι μουσικοακουστικό αφιέρωμα από τη χθεσινή βραδιά...Thanasis Live!Mείνετε συντονισμένοι ,σας περιμένουν εκπλήξεις...

Είναι πλέον γνωστή η τρέλα μας για την μουσική και δη για την καλή μουσική,έτσι κινούμενοι στο πλαίσιο αυτό είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε όλες τις νέες προσπάθειες δημιουργών που κατά κύριο λόγο αγαπούν και σέβονται αυτή τη μοναδική τέχνη...
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή λαμβάνει χώρα ένα πολυ ενδιαφέρον φεστιβάλ στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης που λέγεται “ΠΑΡΑ ΘΙΝ’ ΑΛΟΣ”,δηλαδή “δίπλα στη θάλασσα, στην αμμουδιά”.Για δεύτερη χρονιά μια σημαντική ενότητα του φεστιβάλ με τίτλο ανοιχτά παράθυρα θα αφήσει το στίγμα της ,αφου ως κεντρικό της άξονα έχει την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών.Ο Dionisos θα είναι σίγουρα εκεί μιας και την πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου
στο δασάκι κόδρα θα τραγουδήσει ένας παλιός και καλός μας φίλος ο Μάκης Αιβάζογλου.Θα είμασταν αχάριστοι αν δεν αναγνωρίζαμε πως και ο Μάκης ,μας έδωσε πολλές μουσικές προσλαμβάνουσες εικόνες και πως η επιρροή του στη μουσική μας παιδεία ήταν καταλυτική.Όσοι προσέλθετε στο δασάκι Κοδρά στις 10 Σεπτεμβρίου θα ακούσετε νέους καλλιτέχνες που φέρνουν μια φρεσκάδα και σίγουρα έχουν πολλά να πουν...Μάκη Καλή επιτυχία!!

Μάκης Αϊβάζογλου
Μαζί του η Έλσα Μουρατίδου
στο τραγούδι και φίλοι από το
«Κρουστόφωνο»
«Συνάντησα τους φίλους μου»
Πέμπτη
10 Σεπτεμβρίου
δασάκι κόδρα
21:00

Γι'αυτή την εβδομάδα επιλέξαμε τον Μαύρο Γάτο σε στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου(Ήταν σύμπτωση!) και σε μουσική του μοναδικού Βασίλη...

Για αυτή τη βδομάδα το Intro tou Blog μας ,κοσμεί το Where do you think you 're going της μπάντας με την ομορφότερη κιθάρα,των μαγικών Dire Straits...
Στίχοι-Lyrics
Where do you think you 're going

Where do you think you're going?
Don't you know it's dark outside?
Where do you think you're going?
Don't you care about my pride?
Where do you think you're going?
I think that you don't know
You got no way of knowing
There's really no place you can go

I understand your changes
Long before you reach the door
I know where you think you're going
I know what you came here for
And now I'm sick of joking
You know I like you to be free
Where do you think you're going?
I think you better go with me girl

You say there is no reason
But you still find cause to doubt me
If you ain't with me girl
You're gonna be without me

Where do you think you're going?
Don't you know it's dark outside?
Where do you think you're going?
Don't you care about my pride?
And now I'm sick of joking
You know I like you to be free
So where do you think you're going?
I think you better go with me girl

Develiki presents Steve Miller Band...Wake up, wake up ...Wake up and look around you
...Were lost in space...
And the time is our own

ΣΤΙΧΟΙ-LYRICS..
Did you see the lights
As they fell all around you
Did you hear the music
Serenade from the stars

Wake up, wake up
Wake up and look around you
Were lost in space
And the time is our own

Whoa, whoa
Iiiiiiiiii

Did you feel the wind
As it blew all around you
Did you feel the love
That was in the air

Wake up, wake up
Wake up and look around you
Were lost in space
And the time is our own

Whoa, whoa
Iiiiiiiiii

The sun comes up
And it shines all around you
Youre lost in space
And the earth is your own

Whoa, whoa
Whoa

Ο Jim Morrison μας κλείνει το μάτι κρεμασμένος στους τοίχους κάποιου εφηβικού δωματίου, τα παλιά μας βινύλια ξεσκονίζονται και το “Light My Fire” με το “Roadhouse Blues” συναντούν μια νέα γενιά, με διαφορετικά ακούσματα...



Ο μύθος θέλει τους Doors να περπατήσανε μαζί με τους Beatles, τους Pink Floyd, τους Led Zeppelin και τους Rolling Stones. Τους θέλει θεούς, στο όνομα των οποίων οι παλιοροκάδες είναι έτοιμοι να στραβοκοιτάξουν και να μπινελικώσουν όποιον κάνει περίεργους μορφασμούς στο άκουσμα του ονόματός τους, ή όποιον χαμογελάει αχνά σε συζητήσεις για το μεγαλείο του Jim Morrison...
The Doors-Bιογραφία.
Όταν στα 1967 κυκλοφόρησε το The Doors, το ντεμπούτο album του Morrison και της παρέας του, δημιουργήθηκε ένας δικαιολογημένα μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομά τους. Ήταν μια δουλειά κινούμενη με το δικό της ιδιαίτερο ύφος στο κυρίαρχο ψυχεδελικό rock κλίμα της εποχής, την οποία υπερασπιζόταν ερμηνευτικά ένας τραγουδιστής με διαχρονική -όπως αποδείχθηκε- φυσική ομορφιά, που έμελλε να κάνει πολλές εφηβικές καρδιές να πάλλονται από πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Συνάμα οι Doors έδειχναν γνήσιοι αντικομφορμιστές και επαναστάτες, κάτι που τους καθιστούσε και συμπαθείς πέρα από ταλαντούχους. Φαίνονταν πραγματικά ως το next big thing: δεν μπορούσες παρά να περιμένεις ακόμα μεγαλύτερα πράγματα εκ μέρους τους..
Δημιουργήθηκαν το 1965 στο Los Angeles από τους Jim Morrison & Ray Manzarek που σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA (University of California, Los Angeles). Ο Manzarek, είχε ήδη φορμάρει μία μπάντα με τα δύο του αδέλφια που την ονόμαζε Rick And The Ravensask και έψαχνε για τραγουδιστή και ντράμμερ. Εντυπωσιάστηκε αμέσως από τον Morrison που τον άκουσε να τραγουδάει ένα δικό του τραγούδι, το "Moonlight Drive" και του ζήτησε να γίνει μέλος της μπάντας. Πολύ σύντομα “στρατολόγησαν” στα τύμπανα τον John Densmore και ηχογράφησαν 6 τραγούδια του Morrison, αλλά αμέσως μετά απ’ αυτό, τα αδέλφια του Ray, εγκατέλειψαν τη μπάντα και αντικαταστάθηκαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ από τον κιθαρίστα Robbie Krieger. Οι Doors δεν προσέλαβαν ποτέ μπασίστα. Το μπάσο το μοιράζονταν οι Krieger & Manzarek, με τον δεύτερο να έχει περισσότερο μερίδιο σ’ αυτό, αφού συνήθιζε να παίζει τα μπάσα στο όργανο με το αριστερό του χέρι. Αυτή, είναι και η περίοδος που μετονομάζονται σε Doors από τον Morrison.
Ξεκίνησαν με lives στο London Fog και αργότερα στο Whisky-A-Go-Go, αλλά έχασαν τη δουλειά τους εξ αιτίας του "The End". Οι ιδιοκτήτες του club βρήκαν το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ “προχωρημένο” για τα συντηρητικά τους πρότυπα, αλλά ενώ αυτοί τους απέλυσαν, η Elektra Records τους άνοιξε τις πόρτες διάπλατα. Το πρώτο τους album (The Doors) κυκλοφόρησε το 1967 με τεράστια επιτυχία. Συγκαταλέγεται μέσα στα καλύτερα ντεμπούτα όλων των εποχών για την ιστορία της rock, με τη μπάντα να μιξάρει ηχητικά το rock με το blues και τη jazz και φυσικά με την ποίηση του Morrison. Από αυτό το album βγήκε και το "Light My Fire" που έγινε η πιο μεγάλη τους επιτυχία. Η επιτυχία αυτή, δεν συνεχίστηκε με την ίδια ένταση και στα επόμενά τους albums, αλλά από τη στιγμή που οι εταιρίες τα μετράνε όλα με τις πωλήσεις, αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Σε λίγο, ο Morrison γίνεται γνωστός σαν 'Lizard King' για τις εξωτικές και υπνωτικές του παραστάσεις στα lives της μπάντας, αλλά και για το ριζοσπαστικό του lifestyle.
Το 1970 κυκλοφορεί το “δυνατό” και “σκοτεινό” Morrison Hotel που ακολουθείται το 1971 από το πάρα πολύ καλό LA Woman και τη μετακόμιση του Morrison στο Παρίσι αμέσως μετά το τελείωμα των ηχογραφήσεων. Ήθελε να κάνει μία ποιητική καριέρα εκεί, αλλά ξαφνικά στις 3 Ιουλίου του 1971 βρέθηκε στη μπανιέρα του νεκρός. Επίσημα, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Οι ιστορίες για το θάνατό του είναι πολλές, αλλά δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτό το θέμα και δεν θα ασχοληθώ ούτε τώρα. Με αφορά μόνο το σημαντικό και το ουσιώδες και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μονάχα, η απώλεια του καλλιτέχνη που είχε σημαντική και αξιόλογη προσφορά σ’ αυτό που λέμε Κουλτούρα και Μουσική Rock.
Οι υπόλοιποι τρεις δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. Κυκλοφόρησαν δύο albums σαν τρίο με τον Manzarek στη φωνή, αλλά χωρίς τον Morrison να γράφει και να τραγουδάει, τίποτα δεν είναι ίδιο. Διαλύθηκαν το 1973 για να κάνουν ένα reunion το 1978 ηχογραφώντας τα κομμάτια που ο Morrison είχε σε tapes από την εποχή του LA Woman. Το album ονομάστηκε An American Prayer και οδήγησε στο live album Alive She Cried του 1983, που έγινε από υλικό αρχείου και που αυτό με τη σειρά του, οδήγησε στο εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone (1985) με τον Morrison και την επιγραφή "He's Young, He's Hot, He's Sexy and He's Dead". Τέλος, το 1991 ο σκηνοθέτης Oliver Stone έκανε ένα film για τον Morrison και τους Doors με τον Val Kilmer στο ρόλο του Jim.

Ας τους δούμε τώρα:

*** ΤΑ ΜΕΛΗ:

* JIM MORRISON (8 Δεκεμβρίου 1943, Florida - 3 Ιουλίου 1971, Paris):
- Φωνή. Όχι πολύ μεγάλη φωνή, αλλά πολύ καλή. Όχι φανταστικός και μεγάλος showman, αλλά πολύ καλός και σε αυτό. Υπνωτικός και χαλαρωτικός.

* RAY MANZAREK (12 Φεβρουαρίου 1935, Chicago):
- Πλήκτρα. Ήταν δικές του, οι περισσότερες ενορχηστρώσεις. Το σόλο του στο 'Riders On The Storm', είναι ανεπανάληπτο. Κάλυπτε με το ένα του χέρι και το κενό του μπασίστα (Έγραψα πιο πάνω, ότι οι Doors δεν είχαν μπασίστα).

* ROBBY KRIEGER (8 Ιανουαρίου 1946, Los Angeles):
- Κιθάρα. Πολύ καλός κιθαρίστας και ο μοναδικός της μπάντας. Σπουδαία ρυθμική βάση και υπέροχη slide κιθάρα, αλλά και wah-wah. Άψογος.

* JOHN DENSMORE (1 Δεκεμβρίου 1945, Los Angeles):
- Τύμπανα. Cool και κάτι σαν …….Λόρδος του 18ου αιώνα. Καλός ντράμμερ.

*** Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:

1967: The Doors
1967: Strange Days
1968: Waiting For The Sun
1969: Absolutely Live
1969: The Soft Parade
1970: Morrison Hotel
1971: LA Woman
1971: Other Voices
1972: Full Circle
1978: An American Prayer
1983: Alive She Cried
1997: Box Set
1999: Complete Studio Recordings & Essential Rarities

*** ΤΑ DVD’S:

1985: Light My Fire
1987: Live At The Hollywood Bowl
1991: The Soft Parade

*** ΤΑ FILMS:

1991: The Doors (του Oliver Stone)



ΤΗE END MY FRIENDS....

Ένα απο τα καλύτερα και ταυτόχρονα πιο άγνωστα τραγούδια των θρυλικών Doors διαλέξαμε για να κοσμήσει το εβδομαδιαίο μας Billboard.The Doors...

Καταπληκτικά βραδιά από τους James.To Team αποθανάτισε (και!) για σας τις καλύτερες στιγμές από την συναυλία της πέμπτης 16/07/2009 ...Από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν το Sometimes όπου ολόκληρο το κοινό συνέχισε να το τραγουδά ακόμη και μετά το τέλος και φυσικά η είσοδος των James όπου και αυτό το καταγράψαμε μιας και το συγκρότημα πέρασε ακριβώς δίπλα μας(τελίκα τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή!)...

Στις 16,17,18(!) Ιουλίου οι θαυμαστές των James θα έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν όχι για μια αλλά για τρεις συνεχόμενες ημέρες στο θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη.Οι ίδιοι οι James είναι εκστασιασμένοι από το γεγονός πως σε όλη την περιοδία τους μόνο στην πόλη μας έχουν τέτοια τρομερή απήχηση και τρεις συνεχόμενες παρουσίες.Έτσι όλοι οι φίλοι του διάσημου συγκροτήματος θα μπορέσουν να ακούσουν ζωντανά επιτυχημένα τραγούδια τους όπως τα Tomorrow, Getting Away With It (All Messed Up), She's A Star, Sometimes (Lester Piggott), Senorita, Come Home, Say Something κ.α.Το Dionisos Team την πρώτη ημέρα της συναυλίας στις 16/07 θα είναι εκεί, προσκλημένοι του Imagine 89.7 ...
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ολόθερμα όλους τους συντελεστές του Imagine 89.7 για την πρόσκληση και να ευχηθούμε ολόψυχα καλή επιτυχία ,μιας και ο Imagine 89.7είναι ο χορηγός επικοινωνίας των εν λόγω συναυλιών.Ας ελπίσουμε τέτοιες συναυλίες να γίνουν θεσμός για την πόλη μας...

..James live from Thessaloniki λοιπόν ...

Ρίξτε μια ματιά στο επίσημο site των James για να καταλάβετε γιατί είναι το αγαπημένο συγκρότημα της Θεσσαλονίκης...
www.wearejames.com/

Το Dionisos Team αφιερώνει στον μεγάλο μας ποιητή το ακόλουθο poster με τις χαρακτηριστικότερες κατ'εμάς ποιητικές ρήσεις του το οποίο και κοσμεί το χώρο του Διόνυσου...

Ο Διόνυσος αποφάσισε αυτό τον μήνα να τιμήσει μια προσωπικότητα που χάραξε για πάντα την ζωή αυτών που λάτρεψαν τη Θάλασσα,κι εμείς είμαστε ανάμεσα σε αυτούς...Νίκο θα σε θυμόμαστε πάντα...
"Χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα,χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ..."
Νίκος Καββαδίας λοιπόν...

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μιά μικρή πόλη της Ματζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Κεφαλλονίτες. Πολύ μικρός πρωτοταξίδεψε, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να επιστρέψουν στο νησί τους, αν και, η οικογένεια Καββαδία θα ζήσει ελάχιστα εκεί, και τελικό της λιμάνι θά είναι ο Πειραιάς, στον οποίο μετοικεί το 1921, όταν ο Νίκος είναι μόλις 11 ετών. Στον Πειραιά ο ποιητής τελειώνει Δημοτικό και Γυμνάσιο. Μαθητής ακόμη του δημοτικού, γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Το 1929 μπαίνει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο. Αντέχει μόνο λίγους μήνες να βλέπει τους άλλους να ταξιδεύουν. Τα καράβια κι η θάλασσα είναι το όνειρό του. Μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, και για μερικά χρόνια συνεχίζει να φεύγει με τα φορτηγά, γυρίζοντας πίσω μονίμως ταλαιπωρημένος και αδέκαρος... Η ανέχεια τον κάνει ν' αποφασίσει να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή. Στην αρχή σκεφτότανε να γίνει καπετάνιος, μα τα χρόνια είχαν περάσει, τα είχε φάει η λαμαρίνα, και το δίπλωμα του Ασυρματιστή ήταν ο μόνος σύντομος και αξιοπρεπής δρόμος γιά τα καράβια. Παίρνει το δίπλωμα του το 1939, αλλά αντί να μπαρκάρει βρίσκεται στρατιώτης στην Αλβανία και κατόπιν ξέμπαρκος στην Αθήνα με την γερμανική Κατοχή. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος , το 1944, ξαναμπαρκάρει, αδιάκοπα πιά, ως ασυρματιστής, γυρίζοντας όλο τον κόσμο, ως το Νοέμβρη του 1974. Τρεις μήνες άντεξε μακρυά από τη θάλασσα. Πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδειο στις 10 Φεβρουαρίου του 1975.
Ο Νίκος Καββαδίας είναι ίσως ο μόνος που αξίζει τον χαρακτηρισμό του απόλυτα βιωματικού στήν ποίησή του. Μιλάει πάντα γιά τα καράβια που έζησε, τους ναυτικούς που γνώρισε, τους έρωτες, τους καυγάδες και τους θανάτους στα λιμάνια,με την γλώσσα των καραβιών,αλλά και κάποιους ιδιωματισμούς της Κεφαλλονιάς, να μπλέκονται στα γνήσια λαϊκά ελληνικά του. Ο Ερωτάς του για τα ταξίδια και τη θάλασσα, πάθος τρομερό, σχέση αγάπης και μίσους, ο ίδιος έρωτας που τον οδήγησε να μπαρκάρει μικρός, μόλις 19 ετών, αφήνοντας την σίγουρη δουλειά του ναυτικού γραφείου, είναι ορατός σε κάθε στίχο του, και τόσο δυνατός που διαπερνά τον αναγνώστη, τον κάνει να ξεχάσει τις άγνωστες λέξεις και τους ναυτικούς όρους , και να συνεπαρθεί απόλυτα από την αλήθεια του Λόγου του Ποιητή.

Ο Νίκος Καββαδίας άφησε πολύ λίγα πίσω του, μόλις τρείς ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τρία μικρά πεζά. Ταπεινά παρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα, κι η ταπεινότητά του αυτή, μαζί με την μελοποίηση πολλών ποιημάτων του, τον έφερε κοντά στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, κάνοντάς τον έναν από τους πιό δημοφιλείς μας ποιητές, δυστυχώς μετά τον θάνατό του...

Όπως σας υποσχεθήκαμε San Michele,σε πρώτη μετάδοση στο διαδίκτυο...Θα αφήσει εποχή!!

Παρόλη την απογοήτευση που ένιωσαν όλοι καθώς έπεφταν οι πρώτες στάλες της βροχής ,το σκηνικό που συνθέτανε οι αστραπές έδενε απίστευτα με τον μουσικό ψυχισμό του Θ.Παπακωνσταντίνου...εμείς πάντως είμαστε χαρούμενοι γιατί ακούσαμε δύο τραγούδια του εκ τον οποίον το ένα σε πρώτη εκτέλεση...Εμπνευσμένο από την ταινία Αδερφών Τaviani San Michele aveva un gallo (1972),συνέθεσε το ομόνυμο τραγούδι που κατά τη γνώμη μας έιναι απλά υπέροχο.Το Dionisos Team πρώτο(!) θα παρουσιάσει στο YouTube την νέα καταπληκτική δημιουργία του μοναδικού Θανάση..Να σαι καλά ρε Θανάση, ίσως καλύτερα πού έγινε έτσι για να τα δώσεις όλα την επόμενη φορά που θα ξανασυναντηθούμε.Και εμείς με τη σειρά μας να απελευθερώσουμε όλη μας τη ενέργεια που συσωρεύτηκε από τη χθεσινή νεροποντή...

Αυτή τη βδομάδα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο το video clip της εβδομάδας εκτός από τη Νεράιδα του Σωκράτη Μάλαμα...το οποίο και ηχογραφήσαμε Live στις 10/06/2009...

Χθές το βράδυ ο Σωκράτης Μάλαμας χάρισε μια καταπληκτική βραδιά σε όλους όσους παραβρέθηκαν στο θέατρο Δάσους ,το οποίο κυριολεκτικά ασφυκτιούσε από τους Fan του...To team of Dionisos δεν μπορούσε παρά να παραβρεθεί(άλλο που δεν ήθελε) στη συναυλία του συμπατριώτη μας Σωκράτη!Για όσους από εσάς δεν είχατε την ευκαιρία να τον απολάυσετε ,ετοιμάζουμε ένα μίνι οπτικόακουστικό αφιέρωμα από τη χθεσινή βραδιά..

Αυτή την εβδομάδα οπτικοποιήσαμε ένα τραγούδι από τα αγαπημένα μας ,ένα τραγούδι των μεγάλων Rem!Ελπίζουμε να σας αρέσει!

Όπως είπαμε και στην προηγούμενη δημοσίευση ο καλλιτέχνης του μήνα δεν αφορά μόνο ανθρώπους από το μουσικό χώρο ,άλλα θα εκτείνεται και γενικότερα στο χώρο της καλής τέχνης.Γιάυτο το μήνα θα θέλαμε να σας πούμε δυο λόγια για τον μεγάλο Θανάση της Ελλάδας,τον μεγαλύτερο κατ'εμας Έλληνα ηθο-ποιό...Θανάση σε ευχαριστούμε ολόψυχα για όλες τις πανέμορφες στιγμές που μας έχεις χαρίσει...Το αφιέρωμα αυτό δεν αφορά απλά έναν ΜΕΓΑΛΟ ηθοποιό αλλά και έναν μεγάλο ΑΝΘΡΩΠΟ!Τι να πεί κανείς για τον Θανάση?Η όλη του πορεία στον κινηματογράφο και στη ζωή αποδεικνύει το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου...Ας πάρουμε λοιπόν λίγο απο το φως του...


"Καλέ μου άνθρωπε..."

Θανάσης Βέγγος(ο Μέγας)
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο το 1926. Κατάγεται από τα Θολάρια της Αιγιάλης από την πλευρά της μητέρας του Ευδοκίας, του γένους Ιωάννη Σμυρνή. Η γιαγιά του η Μαρουλιώ ήταν πρακτική μαία στα Θολάρια της Αμοργού (Τα στοιχεία καταγωγής προέρχονται από την έκδοση «Επιφανείς Αμοργίνοι» 1983 του Συνδέσμου Αμοργίνων). Ηταν το μοναχοπαίδι του κυρ Βασίλη και της κυρα-Ευδοκίας που κατάφεραν να δώσουν στον Θανάση μόνο τις εγκύκλιες σπουδές. Ο πατέρας Βέγγος, υπάλληλος στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρίας στο Φάληρο, αγωνίστηκε επί Κατοχής για να το σώσει από την ανατίναξη που σχεδίαζαν οι Γερμανοί ­ οι μαρτυρίες λένε πως το εργοστάσιο σώθηκε χάρη στις προσπάθειες αυτού ακριβώς του ανθρώπου, ο οποίος στη συνέχεια απολύθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των αριστερών φρονημάτων του. Αλλά και ο Θανάσης αντιμετώπισε την εκδικητικότητα του κράτους: βρέθηκε στη Μακρόνησο, το κολαστήριο και τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες αριστερούς φαντάρους αλλά και πολίτες. Εκεί, στον κατ' ευφημισμόν «νέο Παρθενώνα», ο νεαρός Θανάσης βίωσε τον εξευτελισμό, έμαθε να υπομένει, υιοθέτησε την αξιοπρέπεια ως στάση ζωής και ταυτόχρονα γνώρισε τη συντροφική αλληλεγγύη. Εκεί επίσης συνδέθηκε φιλικά με τον Νίκο Κούνδουρο, τον άνθρωπο που θα άλλαζε την πορεία της ζωής του. Ηταν το 1953 όταν τον κάλεσε ο Κούνδουρος να παίξει στη «Μαγική πόληι», την πρώτη ταινία της καριέρας του: υποδύεται τον πωλητή λεμονιών στη λαχαναγορά, μέλος μιας παρέας νεαρών βιοπαλαιστών. Ο ήρωας λέγεται Θανάσης ; ο Βέγγος παίζει τον εαυτό του ;, όνομα που θα τον ακολουθεί στη συνέχεια σε πολλές άλλες ταινίες και θα μπαίνει αργότερα και στους τίτλους των ταινιών του («Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;», «Θανάση, πάρε τ' όπλο σου», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» κτλ.), όταν βέβαια δεν μπαίνει το επώνυμό του («Είναι ένας τρελός τρελός Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές»).

Στον «Δράκο», τη δεύτερη ταινία του Κούνδουρου, ο Βέγγος υποδύεται τον μπάρμαν σε ένα κέντρο διασκέδασης, ο οποίος είναι συγχρόνως και μπράβος του αρχηγού μιας συμμορίας απατεώνων. Εκεί θα φάει τις τρεις πρώτες θεαματικές φάπες, που θα ανοίξουν τους ασκούς της σφαλιάρας η οποία καταδιώκει τον Θανάση Βέγγο σε ολόκληρη την κινηματογραφική σταδιοδρομία του. Ετσι ο εκφραστικός ηθοποιός με τη φαλάκρα, το συμπαθητικό πρόσωπο, την αβέβαιη έκφραση, μπήκε δυναμικά στον χώρο του κινηματογράφου, χωρίς να έχει προϋπηρεσία στο θέατρο. Ηταν ένας ερασιτέχνης που για να επιβιώσει έκανε ένα σωρό δουλειές ­ κυρίως του φροντιστή σε ταινίες ­, δουλειές κοπιαστικές, επίπονες και γλίσχρα αμειβόμενες. Στη συνέχεια πήρε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, γράφτηκε στο σωματείο, έπαιξε στο θέατρο και πήρε σημαντικότερους ρόλους. Μολονότι συμμετείχε σε αρκετές ενδιαφέρουσες και ονομαστές ταινίες («Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Ο Ηλίας του 16ου» του Αλέκου Σακελλάριου, «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Ροβήρου Μανθούλη, «Ησυχες μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Το αίνιγμα» του Γιάννη Σολδάτου), ως κινηματογραφικός τύπος καθιερώθηκε από άλλες κωμικές παραγωγές όπου ενσάρκωνε τον μέσο Ελληνα: τον φουκαρά, τον γκαφατζή, τον αγαθό, τον περιδεή, τον αγχωμένο, τον κυνηγημένο, αλλά και τον καπάτσο.

Αυτό το παιδί για όλες τις δουλειές διαμόρφωσε έναν μοναδικό λαϊκό κινηματογραφικό ήρωα, ολοκληρωμένο και αναγνωρίσιμο, με σταθερά χαρακτηριστικά. Ο Βέγγος, δημιούργημα της ανάγκης για ρεαλιστική απεικόνιση του σύγχρονου Αθηναίου, στο πλαίσιο της φαρσοκωμωδίας, κινηματογραφικού είδους που συγκινούσε πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού, ερμήνευσε τον άνεργο, τον πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, τον τίμιο και εργατικό, τον αμήχανο και πολυμήχανο, που κάνει κάθε είδους δουλειά για να επιβιώσει. Σε αυτή την προσπάθειά του μετατρέπεται σε μια αεικίνητη φιγούρα, έναν κλόουν, έναν έλληνα Σαρλό, ή καλύτερα στον Καραγκιόζη αυτοπροσώπως. Ωστόσο η φαρσοκωμωδία δεν είναι ρεαλιστική, ξεφεύγει από τα όρια της πραγματικότητας, και ο Βέγγος βρίσκει την ευκαιρία να εισέλθει σε αυτήν ως υπερρεαλιστικό στοιχείο, να παλέψει με την πείνα και την ανασφάλεια, να φέρει τον κόσμο πάνω κάτω. Για να το επιτύχει αυτό στην εντέλεια έπρεπε να περάσει στη σκηνοθεσία, μα και στην παραγωγή των ταινιών του (κάτι που τον οδήγησε σε οικονομική καταστροφή), ώστε να ενσαρκώσει το όραμά του, το όραμα της απόλυτης ελευθερίας, να υπερβεί τις συμβάσεις, «να χτίσει τη δική του Οκτάνα», σύμφωνα με τον Σολδάτο.

Το βιβλίο Ενας άνθρωπος παντός καιρού δεν είναι σημαντικό απλώς και μόνο επειδή παρουσιάζει, σκιαγραφεί, κρίνει, επαινεί έναν μεγάλο έλληνα ηθοποιό, μα και για έναν ακόμη λόγο: επειδή παράλληλα δίνει στοιχεία για την ελληνική ιστορία, την πολιτική κατάσταση των δεκαετιών του '50, του '60 και του '70, μα και για τον ελληνικό κινηματογράφο. Γιατί ο ηθοποιός Θανάσης Βέγγος αναπαράστησε στη μεγάλη οθόνη καλύτερα από κάθε άλλον ομότεχνό του τον Ελληνα της εποχής του, τον Ελληνα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Βραβεύσεις
Ο Θανάσης Βέγγος έχει τιμηθεί με τα παρακάτω βραβεία:

Έτος Φορέας Βραβείο Ταινία
1962 Ένωση Ελλήνων κριτικών
1971 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Α' Ανδρικού Ρόλου Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1971 Ένωση Ελλήνων κριτικών Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1972 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ερμηνείας Α' Ανδρικού Ρόλου* Θανάση, πάρε τ' όπλο σου
1991 Κρατικό βραβείο Ερμηνείας Β' Ανδρικού Ρόλου Ήσυχες μέρες του Αυγούστου
1993 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του
2008 Πρόσωπα 2008 Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του

*Το βραβείο αυτό του δόθηκε και ως αντίδραση στο τότε καθεστώς.


Θανάσης Βέγγος
η θεατρική του πλευρά


Ο Θανάσης Βέγγος απέκτησε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού και έγινε μέλος του Σ.Ε.Η, στις 11 Απριλίου 1959.

Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε την ίδια χρονιά, στο θέατρο Περοκέ, στην επιθεώρηση των Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου, «Ομόνοια πλατς-πλουτς» .

Θίασοι: Θίασος Γιάννη Γκιωνάκη - Νίκου Ρίζου – Τάκη Μηλιάδη (1959-1960): Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου «Μαντουμπάλα και καινούργια Αθήνα», Χρήστου Γιαννακόπουλου και Αλέκου Σακελλάριου «Άνθρωποι του ’60».
Θέατρο Ακροπόλ (1963) : Γ. Ασημακόπουλου – Β. Σπυρόπουλου – Π. Παπαδουκά «Οκτώ άνδρες κατηγορούνται», Ασημ. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη – Ναπ. Ελευθερίου «Κόκκινα τριαντάφυλλα».

Θέατρο Εθνικού Κήπου (1963) : Ασημ. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη «Οι φτωχοδιάβολοι» (ρόλος : Φρίξος)

Θέατρο Ακροπόλ (1963-64, θιασάρχης με τους Ρένα Βλαχοπούλου , Γ. Δάνη) : Γ. Γιαννακόπουλου – Κ. Νικολαϊδη – Γ. Οικονομίδη «Αρχοντορεμπέτισσα» και «Κύπρος γιοκ».

Συνθιασάρχης με τη Σμαρούλα Γιούλη (1969-70) : Γ. Λαζαρίδη «Ο τρελός του λούνα παρκ και η ατσίδα» (Θανάσης) .

Από το 1970 και επί σειρά ετών, ο Θαναάσης Βέγγος συγκρότησε επανελειμμένως δικούς του θιάσους, σε διάφορες περιόδους. Αναφέρονται τα έργα : Γ.Λαζαρίδη «Ο τρελός του λούνα παρκ» (Θανάσης Ο Απόλας ). Έπαιξε το ίδιο έργο σε πολλές παραστάσεις και το παρουσίασε επίσης, μεταξύ των άλλων, σε περιοδεία του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αλ. Σακελλαρίου «Τι έκανες στον Τρωικό πόλεμο, Θανάση» (Μενέλαος) .
Γ. Λαζαρίδη «Το βλήμα» (Θανάσης Μουρλός ).

Γ. Μιχαηλίδη – Γιάν. Ξανθούλη «Μαμ, κακά , κοκό και νάνι».
Ανοιχτό θέατρο Γ. Μιχαηλίδη (1995- αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου κ.λπ.): Αριστοφάνη «Ειρήνη»(Τρυγαίος).

Θέατρο Δελφινάριο (1997): Λάκη Μιχαηλίδη – Γιώργου Σκούρτη – Μήτσου Ευθυμιάδη «Έλλην εξασθενής» (επιθεώρηση).

Ανοιχτό Θέατρο (1998- Φεστιβάλ Επιδαύρου κ.λπ.) : Αριστοφάνη «Αχαρνής» (Δικαιόπολις).

Θέατρο Ακροπόλ (1998-99), έκτακτη συμμετοχή ) «Έλληνες είστε και φαίνεστε» (επιθεώρηση).

Σε όλη του τη θεατρική πορεία ο Θανάσης Βέγγος αντιπροσωπεύει το ρεαλιστικό φουκαρά νεοέλληνα που τρέχει φευγαλέα στη σκηνή μα πάντα σαρωτικός, όπως στις ταινίες του διακωμωδεί τα τραγικά συμβάντα της φυλής, όπως τα γεννά η τρέχουσα πραγματικότητα στις επιθεωρήσεις που συμμετείχε ή ακολουθώντας ενστικτωδώς τυχαία συμβάντα που διέπονται από τις βουλές των αρχαίων Ελλήνων Θεών όταν παίζει στα έργα του Αριστοφάνη.

Έτσι φανερώνεται βαθύτερα μέσα από τις συνεχείς συγκρούσεις του στο κοινωνικό πεδίο η μορφή ενός υπερρεαλιστή ηθοποιού και ανθρώπου που κάνει τη δική του υπέρβαση με το σύστημα των δικών του αυτοματικών λειτουργιών και απογειώνεται με την αστείρευτη ευρηματικότητά του κερδίζοντας την αποδοχή του θεατρικού κοινού στους «Αχαρνής», για παράδειγμα, κουβαλώντας ταυτόχρονα το μαρτύριο του νεοέλληνα θεατή θύμα των συμφορών του παίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο του στη σύγχρονη Ελληνική τραγωδία. Πλήρωσε βέβαια ακριβά το ψώνιο του, δεν υπήρξε άνθρωπος των συγκυριών. Δεν υπήρξε Οιδίποδας, ούτε Προμηθέας κι’ας ήλθε να κλέψει την φωτιά για να ζεστάνει τους ανθρώπους. Υπήρξε απλά ο Θανάσης Βέγγος, «ωραίος σαν μύθος».

Και είναι πάντα πολυμήχανος σε όλη του την πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, μέσα στη δική του Οδύσσεια.

Ο Νίκος Κούνδουρος, ο γνωστός σκηνοθέτης του κινηματογράφου που στήριξε τον Θανάση Βέγγο στα πρώτα του ποιοτικά βήματα στον κινηματογράφο δήλωσε για αυτόν «Έπρεπε να το δω στην Ειρήνη και στους Αχαρνής του Αριστοφάνη για να ξαναθυμηθώ με αίσθημα ανακούφισης αυτό που μπορούσε και δεν έκανε στο παρελθόν ο Βέγγος. Δικαιόπολις, Τρυγαίος, Στερψιάδης, Φιλοκλέων, Πισθέταιρος, Μνησίλοχος, Ξανθιάς, Βλέπυρος για να αναφέρω μερικούς από τους ήρωες του Αριστοφάνη».

Ας προσθέσω ακόμη ότι ο Βέγγος λειτούργησε και σαν καταλύτης σε μια κοινωνία που αναγνώρισε στον ήρωα τα βασικά χαρακτηριστικά του, την περηφάνια της φτώχιας, την περιφρόνηση στην ταξική κοινωνία, τον τελικό θρίαμβο της καρδιάς και της ψυχής και τέλος, την ανδρειοσύνη των ταπεινών και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου.

Παράλληλα ο Βέγγος εκφράζει έντονα με τη φιγούρα του αιώνιου Καραγκιόζη, τον πολίτη της Β΄ κατηγορίας συμπληρώνοντας το κενό για ένα τύπο που αποζητούσε ο μέσος νεοέλληνας για να ταυτιστεί μαζί του, όπως σημειώνει συμπερασματικά ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός θεάτρου.

Άλλωστε όπως τονίζει χαρακτηριστικά και ο Γιώργος Μιχαηλίδης που τον σκηνοθέτησε «ο Βέγγος έχει φτιάξει ένα πλάσμα κατασκευασμένο από όλα τα μέλη της ιστορίας της κωμωδίας. Και αυτό ήταν συνειδητό».

Και η τρέλα του ήταν συνειδητή. Καμία τρέλα εξάλλου, και μάλιστα καλλιτεχνική, δεν είναι εύκολη.


Φιλμογραφία
Μαγική πόλις (1954)... Θανάσης
Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της (1955)
Ο δράκος (1956)... Σπαθής
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)... ναύτης, φίλαθλος
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956) .... χωροφύλακας
Το κορίτσι με τα παραμύθια (1956)
Έχει θείο το κορίτσι (1957) .... ταξιτζής
Μαρία Πενταγιώτισσα
Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν
Της τύχης τα γραμμένα (1957) ... Μουτζουρίδης
Για το ψωμί και τον έρωτα, ή Συννεφιασμένη Κυριακή (1957)... Θανάσης
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958)
Κάθε εμπόδιο για καλό (1958)... Γιάννης Παπαδόπουλος, νευρολόγος
Χαρούμενοι αλήτες
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση
Διακοπές στην Αίγινα (1958)
Το εισπρακτοράκι
Ο θείος από τον Καναδά (1959) .... Πάνος
Δοσατζήδες (1959)
Η μουσίτσα(1959)... Φοίβος
Γαμήλιες περιπέτειες (1959)... παγοπώλης
Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής .... Μελέτης Μελετόπουλος
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
Το αγοροκόριτσο .... σερβιτόρος
Ο Ηλίας του 16ου (1959) .... Θωμάς
Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι
Τα ντερβισόπαιδα (1960) .... Πολύδωρος
Τυφλός άγγελος (1960)
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)
Μήτρος και Μητρούσης στην Αθήνα (1960) .... Μήτρος
Το κλοτσοσκούφι (1960)... θυρωρός
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Η αυγή του θριάμβου (1960)
Ερωτικά παιχνίδια (1960)... ξενοδόχος
Για σένα την αγάπη μου (1960)
Οι 900 της Μαρίνας (1960) ... Παρτσακλής
Μια του κλέφτη
Μανταλένα (1960) .... χωροφύλακας
Ζητείται ψεύτης (1961) .... Βρασίδας
Χαμένα όνειρα (1961)... Βαγγέλης
Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961) ... Γρηγόρης Λαδιάς
Οικογένεια Παπαδοπούλου (1961) ... Σπύρος
Λάθος στον έρωτα (1961) ... Θύ,ιος
Η Λίζα και η άλλη .... Πέτρος Βανδής
Η κατάρα της μάνας (1961)... Πασχάλης
Δούλεψε για να φας (1961 ... Αυγουστής
Ευτυχώς τρελάθηκα .... Μανώλης
Το πιθάρι (1962)
Ψηλά τα χέρια Χίτλερ (1962).... Παναγής
Το πιθάρι (1962)... Ανδρέας
Ζήτω η τρέλα .... Ρωμαίος
Ο βασιλιάς της γκάφας (1962).... Φρίξος
Αστροναύτες για δέσιμο
Μην είδατε τον Παναή (1962) .... Παναής Παπαπαναγόπουλος
Γαμπρός για κλάματα
Η νύφη το 'σκασε (1962)... Χαρίλαος
Δουλειές του ποδαριού (1962).... Μήτρος
Ο ατσίδας (1962).... Θρασύβουλας
Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963) .... Ιππόλυτος
Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο (1963).... Στέφανος Αυγερινός
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης (1963) .... Θανάσης Μπιρμπίλης
Ο τρελάρας (1963) .... Ερρίκος Δελαπόρτας
Το τυχερό πανταλόνι(1963)... Θανάσης Φουκαράς
Σχολή για σωφερίνες (1964)... Μπάμπης
Οι φτωχοδιάβολοι (1964)... Φρίξος
Ο καταφερτζής (1964)... Κανέλλος Καραμπατσάς
Ο πολύτεκνος
Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) .... Αντώνης Τσιλιβίκης και Αντώνης Μπεϊζάνης
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964).... Θανάσης Κούτρας
Ευτυχώς τρελάθηκα (1966) ... Μανώλης
Τα δίδυμα .... Σταμάτης / Μπούλης
Ο καταφερτζής .... Κανέλλος
Είναι ένας τρελός, τρελός, τρελός Βέγγος (1965) .... Θανάσης Θανασάκης
Ο παπατρέχας (1966) .... Πολύδωρος Λαγός
Φανερός πράκτωρ 000 (1967) .... Αθανάσιος Βόμβας (Θου Βου)
Πάρε κόσμε (1967) .... Αγαθοκλής
Τρελός, παλαβός και Βέγγος .... Θανάσης
Δόκτωρ Ζι-Βέγγος (1968) .... Θανάσης
Ποιός Θανάσης (1968) .... Θανάσης
Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969)... Κυριακούλης
Θου-Βου: φαλακρός πράκτωρ, (1969)επιχείρησις Γης Μαδιάμ .... Αθανάσιος Βόμπας
Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές (1970) .... Θανάσης Χατζηκαραθανάσης
Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα (1970) .... Θανάσης
Διακοπές στο Βιετνάμ (1971) .... Θανάσης
Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971) .... Θανάσης
Ξένοιαστος παλαβιάρης .... Θανάσης
Θανάση, πάρε τ' όπλο σου (1972) .... Θανάσης
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973) .... Θανάσης Ζεβεδαίος
Δικτάτωρ καλεί Θανάση .... Θανάσης
Ο τσαρλατάνος... Θανάσης και Αθανασία κι ο πατέρας τους, μπαρμπά Λευτέρης
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976) .... Θανάσης
Από πού πάνε για τη χαβούζα; (1978) .... Θανάσης Παπαθανάσης
Βέγγος ο υπέροχος
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979) .... Θανάσης
Ο φαλακρός μαθητής (1979).... Θανάσης
Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι (1980) .... Θανάσης
Βέγγος, ο τρελός καμικάζι (1980)... Θανάσης Τράμπας
Το μεγάλο κανόνι (1981) .... Θανάσης Απαλοχέρης
Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι (1982) .... Θανάσης
Τρελός και πάσης Ελλάδος (1983) .... Θανάσης
Ο Θανάσης στη χώρα του «Θα» (1988, βίντεο) .... Θανάσης
Made in Greece (1988)
Τρελοκομείον η Ελλάς (βίντεο)
Θανάσης ο αισιόδοξος (1989, βίντεο) .... Θανάσης
Το δίδυμο της συμφοράς (βίντεο)
Κρεβάτι για πέντε (βίντεο)
Ο πρωταθλητής (βίντεο)
Θανάσης ο βομβιστής (1990, βίντεο)... Θανάσης
Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991) .... Νικόλας
Ζωή χαρισάμενη (1993) .... Μάρκος
Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995) .... ταξιτζής
Βήματα (1996, τηλεταινία)
Όλα είναι δρόμος (1998) .... θηροφύλακας
Το αίνιγμα (1998).... Λίνος και Θανάσης
Η ιστορία της Λίλυ (2002)

Ο γνωστός σε όλους Paulo Coelho, συγγραφέας του μεγαλύτερου bestseller των τελευταίων ετών "Ο Αλχημιστής" που πούλησε πάνω από 65 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, φανερώνει μια πλευρά του που δεν ήταν ευρέως γνωστή. Είναι φανατικός χρήστης του BitTorrent και παραδέχεται ότι έχει "κουρσέψει" ακόμη και τα δικά του βιβλία.
Ο Coelho πιστεύει ότι ο διαμοιρασμός αρχείων είναι κάτι θετικό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο προώθησης συγγραφέων όπως αυτός. Κάνοντας λοιπόν την έκπληξη, παρευρέθηκε εθελοντικά στην δίκη εναντίων των δημιουργών του Pirate Bay που γίνεται στην Σουηδία, τη στιγμή που οι ενάγοντες πασχίζουν να φέρουν κάποιον γνωστό καλλιτέχνη στο δικαστήριο έτσι ώστε να ενισχύσουν το κατηγορητήριο.
Όπως δήλωσε, ο διαμοιρασμός είναι στην φύση των ανθρώπων και δεν είναι κάτι που μπορεί να σταματήσει δια νόμου.
"Από την αυγή του χρόνου, τα ανθρώπινα όντα ένιωσαν την ανάγκη να μοιράζονται - από την τροφή μέχρι την τέχνη. Ο διαμοιρασμός είναι κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης. Ένα άτομο που δεν μοιράζεται, δεν είναι μόνο εγωιστικό αλλά δυστυχισμένο και μοναχικό".
"Πιστεύω πως όταν ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να διαβάσει κάποια κεφάλαια, μπορεί να αποφασίσει την αγορά του βιβλίου αργότερα" είπε ο Coelho και όπως τόνισε δεν είναι μόνος του σε αυτήν την άποψη...

Αυτή την εβδομάδα οπτικοποιήσαμε το αγαπημένο μας τραγούδι"Όταν χαράζει" βάζοντας λίγο από τη δικιά μας φαντασία...Στίχοι-Μουσική:Θανασης Παπακωνσταντίνου ,Εκτέλεση:Γιάννης Αγγελάκας

Eτοιμάσαμε ένα "Μίκρο" αφιέρωμα στους αγαπημένους φίλους...To power summer hit στον Dioniso...Μάτια γαλανά (awesome) remix by Mikro...

Kάντε κλίκ στη φωτογραφία για να δείτε την συνέντευξη της Ρίας

Την προηγούμενη βδομάδα έπεσε στα χέρια μας το περιοδικό Βiscotto όπου και βρήκαμε συνέντευξη της αγαπημένης φίλης μας Ρίας Μαζίνη των Μίκρο.Ρία σ'ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια και ελπίζουμε να σας ξαναδούμε σύντομα και στο Δεβελίκι.Να ευχηθούμε καλή επιτυχία για τη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ σας και να "σκίσετε" γιατί σας αξίζει!!Δείτε περισσότερα για τους Μίκρο στο www.mikro.gr όπως και φυσικά μην χάσετε MIKRO on Radio Arvila, Tuesday,26 of May performing the new song "The sun in my face"!



Μίκρο

Οι Μίκρο δημιουργήθηκαν το 1998 στη Θεσσαλονίκη από τους Νίκο Μπιτζένη (φωνή, synths,programming)και Γιάννη Λευκαδίτη(guitars).Στην πορεία προστέθηκαν στο γκρουπ η Ρία Mαζίνη(φωνητικά) και ο Στέλιος Εμμανουηλίδης(synths).
Το όνομα Μίκρο αναφέρεται σε μονάδα μέτρησης και υιοθετήθηκε γιατί συμβολίζει την εξέλιξη της τεχνολογίας, κάτι που εκφράζει απόλυτα το group λόγω του ηλεκτρονικού του ήχου.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Το 1999 κυκλοφορούν στη Warner το πρώτο τους single με τίτλο «Σταγόνες» που περιέχει την επιτυχία «Λάθος Κωδικός».Μετά από λίγους μήνες κυκλοφορεί το πρώτο τους album με τίτλο «Το τέλος του κόσμου» που περιέχει τις επιτυχίες «Άσπρη Σοκολάτα» και «Το καλύτερό σου λάθος».Το 2001 κάνουν το soundtrack της ταινίας “email” μέσα από το οποίο ξεχωρίζουν τα «Νετρίνο», «Δωμάτιο» και «Περιστρεφόμενα Κεφάλια» και το 2003 κυκλοφορούν το τρίτο τους album με τίτλο «Μίκρο tronik* πλάσμα» το οποίο περιέχει τις επιτυχίες «Η Σειρά σου» και «Μικρο tronic πλάσμα». Το 2004 βρίσκει τους Μίκρο να ιδρύουν το δικό τους label με όνομα “UNDO Records” με τη βοήθεια του Γιώργου Γερανιού, ένα label το οποίο φτιάχτηκε για κυκλοφορίες όχι μόνο των Μίκρο αλλά και όλων των φιλικών project και γκρουπ! Στα τέλη του 2004 κυκλοφόρησε το 4ο album με τίτλο «180 μοίρες» ,και συγχρόνως η παλιά τους εταιρεία (WARNER) κυκλοφορεί ένα best of. Μέσα στο 2006 κυκλοφόρησε και το πρώτο solo project του Νίκου Μπιτζένη ως Nikonn με τίτλο “POLADROID”. Τον Ιούνιο του 2007 οι Μίκρο κυκλοφορούν το νέο τους album με τίτλο “RESTART”.Το album αυτό είναι το 5ο album των Μίκρο και είναι η πρώτη φορά που οι Μίκρο έχουν τραγούδια και με αγγλικό στίχο( τα μισά τραγούδια του album είναι στα ελληνικά και τα άλλα μισά στα αγγλικά)ανοίγοντας και δισκογραφικά πλέον το δρόμο προς το εξωτερικό. Το album έχει 14 track και αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική ηλεκτρονική μουσική σκηνή ισορροπώντας σε nu electro, pop, lounge , big beat, break beat και dance φόρμες με πολλά φωνητικά και κιθαριστικές αναφορές.

infos
Οι Μίκρο έχουν δώσει ξεχωριστά live όπως το support στους Hooverphonic και αργότερα στον Morrissey, όπου στην κυριολεξία έκλεψαν την παράσταση με την ενέργεια που βγάζουν επί σκηνής. Ακολούθησαν διάφορες εμφανίσεις στην Ελλάδα, καθώς και συμμετοχή σε φεστιβάλ. Ξεχώρισε το One day Festival στην Αθήνα, όπου οι Μίκρο έπαιξαν live με τους Ladytron, τους Client και τον Andy Fletcher των Depeche Mode.
Το Μάρτιο του 2002 βγήκαν εκτός ελληνικών συνόρων, για να δώσουν μια εκπληκτική συναυλία στο Λονδίνο, στο club Cargo, όπου γίνονται τα party του περιοδικού "MIXMAG" (είναι και το στέκι των projects της Ninja Tune). Σ' έναν τέτοιο χώρο οι Μίκρο απέδειξαν ότι ο ήχος τους δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ' αυτόν του εξωτερικού και απόδειξη ήταν ο ενθουσιασμός του κόσμου, που δεν ήταν στην πλειοψηφία του Έλληνες!
Στη συνέχεια, εμφανίζονται τον Απρίλιο του 2004 ξανά στη Μ.Βρετανία (London: Notting Hill Arts Club, Coventry: Colosseum, Leicester: Sumo). Τα live είχαν μεγάλη επιτυχία. Στο Λονδίνο ανάμεσα στους θεατές ήταν και μέλη των Archive που δε σταμάτησαν να χορεύουν στους ρυθμούς των Μίκρο!
Οι παραγωγοί ραδιοφώνου, από την άλλη χαίρονται να παίζουν τα κομμάτια τους στις εκπομπές τους: Ο Nick Harcourt, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους Smashing Pumpkins, από τον KCRW, έναν ανεξάρτητο σταθμό στο Los Angeles που προωθεί καινούργιες μουσικές, άκουσε τυχαία το single της "Άσπρης Σοκολάτας". Από τη στιγμή που ανακάλυψε τους Μίκρο άρχισε να παίζει πολύ συχνά στις εκπομπές του κομμάτια από τα album τους.
Ακολουθεί άλλη μια "κρούση" από την Αμερική, αυτή τη φορά από το Μεξικό. Παραγωγοί μιας πρωτότυπης τηλεοπτικής εκπομπής (ένα documentary που ακολουθεί τους δημιουργούς-πρωταγωνιστές στις διάφορες ηπείρους) ήρθαν στην Αθήνα το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων για να τραβήξουν αποκλειστικά πλάνα με live και συνέντευξη των Μίκρο...
Το γκρούπ ετοιμάζεται για μια τουρνέ σε πολλές πόλεις της Ελλάδος αλλά και σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Τα live των Μίκρο εκτός από δυνατές συγκινήσεις και αστείρευτη ενέργεια και κινητικότητα περιλαμβάνουν video projections. Αυτές οι προβολές είναι ειδικά κατασκευασμένες από τους ίδιους και συγχρονισμένες με τα κομμάτια τους, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η μουσική τους να γίνεται ένα μαγευτικό ταξίδι στους ήχους και τις εικόνες.Tις καλύτερες μας ευχές παιδιά για ακόμα πιο καταπληκτικά κομμάτια.Dionisos team is by your side ;)

Οι Μίκρο είναι:
Νίκος( Nikonn): programming, synths, vocals,
Ρία (Ri@r): synths, vocals,
Γιάννης (John-John): all guitars,
Στέλιος (Chillout Destroyer): synths, loops, noises

«Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων.» — Επιστολή του Αϊνστάιν προς τον Καραθεοδωρή, 1916



Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή


Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 – Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950) ήταν κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Καραθεοδωρή ήταν γνωστός εκτός Ελλάδας ως Constantin Carathéodory και συχνά αναφέρεται (λανθασμένα) ως Καραθεοδωρής. Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομέις της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.

Ο Καραθεοδωρή άρχισε να συγγράφει επιστημονικές μελέτες ήδη από τον καιρό που εργάζονταν ως μηχανικός στην Αίγυπτο. Οι έρευνες του, τις οποίες δημοσίευσε κυρίως στα γερμανικά, συνθέτουν ένα τεράστιο και πολύπλευρο έργο, το οποίο τον κατατάσσει μεταξύ των μεγαλύτερων μαθηματικών.

Αρχικά ασχολήθηκε με τον Λογισμό των Μεταβολών και η διδακτορική διατριβή του (Γκέτινγκεν, 1904) φέρει τον τίτλο «Περί των ασυνεχών λύσεων στον Λογισμό των Μεταβολών». Στην συνέχεια, καταπιάστηκε με όλους σχεδόν του κλάδους των Μαθηματικών: θεωρία πραγματικών συναρτήσεων, θεωρία μιγαδικών συναρτήσεων, διαφορικές εξισώσεις, θεωρία συνόλων και διαφορική γεωμετρία, σύμμορφες απεικονίσεις κ.ά.

Οι μαθηματικές του αποδείξεις χαρακτηρίζονται από «κομψότητα και απλότητα», αλλά και αυστηρότητα που δίνει απόλυτη ασφάλεια στα συμπεράσματα που προκύπτουν. Με την συμβολή του στον Λογισμό των Μεταβολών βοήθησε στην ανάπτυξη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας προκαλώντας τον θαυμασμό του ίδιου του Αϊνστάιν:

«Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων.» — Επιστολή του Αϊνστάιν προς τον Καραθεοδωρή, 1916

Η συμβολή του στην Θεωρητική Φυσική ήταν ουσιαστική στην μαθηματική θεμελίωση τομέων της Φυσικής όπως η Θερμοδυναμική, η Γεωμετρική Οπτική, η μηχανική και η Σχετικότητα.

Το 1909 δημοσίευσε μία εργασία με τίτλο «Έρευνα επί των βάσεων της Θερμοδυναμικής» στο περιοδικό Mathematische Annalen. Η εργασία αυτή έγινε ευρέως γνωστή στους κύκλους των φυσικών μόνο το 1921 από ένα σχετικό άρθρο του Μαξ Μπορν (Max Born) στο περιοδικό Physikalische Zeitschrift. Στην εργασία του 1909 περιέχεται και η περίφημη Αρχή Καραθεοδωρή που λέει ότι

«σε κάθε κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ενός συστήματος υπάρχουν μερικές απείρως γειτονικές καταστάσεις ισορροπίας στις οποίες δεν μπορούμε να φτάσουμε με αδιαβατικές μεταβολές».

Με απλά αξιώματα και υποθέσεις, ο Καραθεοδωρή κατόρθωσε να φτάσει στον ορισμό θεμελιωδών θερμοδυναμικών μεγεθών όπως της εντροπίας, χωρίς καμία αναφορά σε θερμοδυναμικούς κύκλους κ.λπ.

Υπήρξε μέλος των ακαδημιών Βερολίνου (1919), Γκέτινγκεν (1920), Μονάχου (1925), Κολονίας (1926, Αθηνών (1927) και Ρώμης (1929).

Το μαθηματικό έργο του (βιβλία, άρθρα, κ.λπ.) συλλέχθηκε επιμελώς από τον γιο του, Στέφανο, και εκδόθηκε στα γερμανικά το 1957. Η κόρη του, Δέσποινα Καραθεοδωρή-Ροδοπούλου, επιμελήθηκε την πρόσφατη έκδοση της βιογραφίας του στα ελληνικά.

Η επιστημονική αναγνώριση
Από το 1909 έως το 1920 δίδαξε Μαθηματικά σε διάφορα γερμανικά ακαδημαϊκά ιδρύματα: Αννόβερο, Μπρέσλαου (Βροκλάου στην σημερινή Πολωνία), Γκέτινγκεν και Βερολίνο. Η φήμη του ως μαθηματικού τον έφερε σε φιλική και επαγγελματική επαφή με άλλους μεγάλους ομολόγους της εποχής του όπως ο Μαξ Πλανκ (Max Plank), ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Σβαρτς, ο Φρομπένιους, ο Σμιτ, ο Χίλμπερτ, ο Κλάιν, κ.ά.

Ιδιαίτερη ήταν η σχέση που συνέδεε τον Καραθεοδωρή με τον Αλβέρτο Αϊνστάιν. Οι δύο άνδρες γνωρίσθηκαν το 1915 διατήρησαν μια επιστημονική σχέση, στηριγμένη στην αλληλοεκτίμηση και σεβασμό. Τότε άρχισε και το ενδιαφέρον του Καραθεοδωρή για την Θεωρία της Σχετικότητας.

Το 1911, μετά από πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο Καραθεοδωρή συμμετείχε στην επιτροπή επιλογής καθηγητών για το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1917 έγινε καθηγητής της Α΄ έδρας της μαθηματικής επιστήμης του Πανεπιστημίου του Γκεντινγκεν, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1918. Το 1920, πάλι με πρόσκληση του Βενιζέλου, ανέλαβε να οργανώσει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη. Η απόφαση του Καραθεοδωρή να επιστρέψει στην πατρίδα του προκειμένου να της φανεί χρήσιμος, παρόλο που μεσουρανούσε στη Γερμανία, είναι μάλλον ενδεικτική της αγάπης του για την Ελλάδα.

Στην Σμύρνη ο Καραθεοδωρή έμεινε μέχρι την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου τον Αύγουστο του 1922. Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην πόλη, ο 49χρονος Καραθεοδωρή κατόρθωσε να διασώσει τη βιβλιοθήκη και πολλά από τα εργαστηριακά όργανα του Ιωνίου Πανεπιστημίου και να τα μεταφέρει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η δωρεά Καραθεοδωρή βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας στο Μουσείο Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1922 διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1923 διορίσθηκε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Μάλλον απογοητευμένος από την μίζερη κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων, εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1924, για να αναλάβει καθηγητική θέση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, που εκείνο τον καιρό ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Γερμανίας και δίδασκαν σ' αυτό κορυφαία ονόματα. Το Νοέμβριο του 1926, έγινε μέλος στη νεοϊδρυθείσα Ακαδημία Αθηνών για την τάξη των Θετικών Επιστημών. Το 1928, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία, επισκέφθηκε τις ΗΠΑ μαζί με την γυναίκα του για έναν σχεδόν χρόνο, για να δώσει διαλέξεις σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Το 1930, πάλι μετά από πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ανέλαβε καθήκοντα κυβερνητικού επιτρόπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Θεσσαλονίκης για να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση του πρώτου και στην οργάνωση του (νεοσύστατου) δεύτερ

Τα τελευταία χρόνια
Το 1932, επέστρεψε στην έδρα του στο Μόναχο και παρέμεινε στην πόλη αυτή, ακόμα και μέσα στα δύσκολα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1945, διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια τον προσκάλεσαν για να εγκατασταθεί και να διδάξει στις ΗΠΑ, αλλά προτίμησε να μείνει στη Γερμανία, αφού ήταν ηλικιωμένος και είχε ήδη χάσει την σύντροφό του.

Τον Δεκέμβριο του 1949 έδωσε την τελευταία του διάλεξη στο Μόναχο. Πέθανε δύο μήνες αργότερα. Η σορός του ενταφιάστηκε στο Δασικό Νεκροταφείο του Μονάχου.



Το 1973, η Ελληνική Μαθηματική Εταιρία διοργάνωσε διεθνές συμπόσιο για τα 100 χρόνια από την γέννησή του Καραθεοδωρή, ενώ το 2000 το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης διοργάνωσε παγκόσμιο συνέδριο Μαθηματικών για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου επιστήμονα. Ανδριάντας του έχει στηθεί στην Κομοτηνή με πρωτοβουλία του εκεί παραρτήματος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας.