...όσοι από εσας έχουν τον Real Player είναι εύκολο να  κατεβάσετε τη συλλογή μας κατευθείαν από τον Μusic Player μας...

«Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά. Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά».

   Ο Μάνος Ξυδούς δεν είναι πια κοντά μας. Ο αγαπημένος τραγουδοποιός κάποιων από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας έφυγε ξαφνικά από τη ζωή χθες το βράδυ. Κι έζησε τις τελευταίες του ώρες κάνοντας αυτό που πάντα λάτρευε: παίζοντας μουσική....

Η Ζωή του
   Πρόκειται για τον άνθρωπο-«σφραγίδα» του συγκροτήματος Πυξ-λαξ, που βρισκόταν πίσω από τους στίχους και τις μουσικές που συγκίνησαν και ταξίδεψαν εκατομμύρια νέους και νέες.

   Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953 στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών, ενώ παράλληλα με τις σπουδές του στο μάρκετινγκ, έπαιζε μουσική ως DJ στις Καρυάτιδες της Πλάκας.
Εργάστηκε στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ ως διευθυντής μάρκετινγκ και ως παραγωγός κέρδισε αρκετούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους.
Με τους Dreamer and the fool moon και το τραγούδι Sambrina, σε αγγλικο στίχο, είχε ανέβει στις πρώτες θέσεις των καταλόγων πολλών ευρωπαϊκών χωρών.
  Συμμετείχε στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των «Πυξ Λαξ» και έγινε μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά.
  Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας αυθεντικός ροκάς, ένας ποιητής δεν είναι πλέον μαζί μας. Ο Μάνος Ξυδούς, ιδρυτικό μέλος των «Πυξ Λαξ», του συγκροτήματος που επί 20ετιας μονοπώλησε την ελληνική μουσική σκηνή, «έφυγε» αιφνίδια το βράδυ της Τρίτης από ανακοπή καρδιάς.
...."Γεννήθηκε στις αρχές του '50 (από πατέρα Μήλειο και μητέρα Κρητικιά) στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών.
Πήγε σχολείο στους Αγίους και μετά δούλευε ως κλητήρας (εξωτερικές δουλειές) στην τότε Columbia στην Ριζούπολη, ενώ έπαιζε μπάσκετ στον “Ιωνικό” Νέας Φιλαδέλφειας. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και όταν τελείωσε τη σχολή σπούδασε marketing.
Τα ίδια χρόνια έβαζε μουσική ως DJ στις “Καρυάτιδες” της Πλάκας. Συνέχισε να εργάζεται στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ απεσταλμένος στην Κρήτη ως πωλητής. Έμεινε εκεί τρία χρόνια και απέκτησε μεγάλη εμπειρία, η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να αντιληφθεί με ποια κριτήρια αγοράζει ο κόσμος τους δίσκους, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο προτέρημα όταν ασχολείται αργότερα μεπαραγωγές και marketing.
Όταν συναντιέται με τους “Πυξ Λαξ” είναι Marketing Director στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, θέση που την ευθύνη της επιλογής έχει η ΕΜΙ Αγγλίας και έχει ως παραγωγός χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Επίσης, έχει κάνει μια μεγάλη επιτυχία με τους “Dreamer and the fool moon” και το τραγούδι “Sandrina” που είχε αγγλικούς στίχους. Αυτό το maxi single πούλησε 49.000 αντίτυπα και ανέβηκε στις πρώτες θέσεις των καταλόγων της Ιταλίας, Ελβετίας, Γαλλίας κ.ά. Συμμετέχει στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των Πυξ Λαξ και γίνεται μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά.
Συμμετείχε στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: "Προσέχω δυστυχώς" στον οποίο έγραψε στίχους και μουσική στα περισσότερα τραγούδια ενώ έχει συνεργαστεί και με τους Όναρ. Έχει γράψει και έχει συμμετάσχει σε πολλούς δίσκους, με κυριότερο τον καταπληκτικό δίσκο με τίτλο «Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο Χειμώνας» μαζί με τον Πάνο Κατσιμίχα όπου τους ξανάφερε να τραγουδούν παρέα. Όλα τα τραγούδια που έδωσαν νόημα στην λαχτάρα μας και την δίψα μας για ακρόαση με νόημα και ουσία. Όλα τα τραγούδια που αγαπήσαμε λιώνοντας τα βινύλια και τα cd που δισκογραφούσαν, από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας τους...
   Ο θάνατος του Μάνου Ξυδούς αποτελεί μεγάλη απώλεια για την ελληνική μουσική σκηνή. Τα "παιδιά" του όμως θα μας συντροφεύουν για πάντα.
"Eσυ εκεί"...στον παράδεισο με τους άλλους μεγάλους...και εμείς εδώ φτωχότεροι...σ'ευχαριστούμε για όλα...

Lyrics
Is it getting better
Or do you feel the same
Will it make it easier on you now
You got someone to blame
You say...

One love
One life
When it's one need
In the night
One love
We get to share it
Leaves you baby if you
Don't care for it

Did I disappoint you
Or leave a bad taste in your mouth
You act like you never had love
And you want me to go without
Well it's...
Too late
Tonight
To drag the past out into the light
We're one, but we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other
One...
Have you come here for forgiveness
Have you come to raise the dead
Have you come here to play Jesus
To the lepers in your head

Did I ask too much
More than a lot
You gave me nothing
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Well we
Hurt each other
Then we do it again

You say
Love is a temple
Love a higher law
Love is a temple
Love the higher law
You ask me to enter
But then you make me crawl
And I can't be holding on
To what you got
When all you got is hurt
One love
One blood
One life
You got to do what you should
One life
With each other
Sisters
Brothers
One life
But we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other
One...life



One


Μετάφραση στα Ελληνικά:

Γίνεται καλύτερο; ή αισθάνεσαι το ίδιο;
Eίναι ευκολότερο για εσένα τώρα
έχεις κάποιον για να κατηγορήσεις...
εσύ λες...

Μια αγάπη
μια ζωή
όταν είναι μια ανάγκη
στη νύχτα
μια αγάπη
που καταφέραμε να μοιραστούμε
αυτή σε αφήνει μωρό μου εάν
δεν φροντίζεις για αυτή

Σε απογοήτευσα
ή άφησα μια κακή γεύση στο στόμα σου
ενεργείς λες και δεν είχες ποτέ  αγάπη
και με θέλεις να πάω χωρίς αυτη
Λοιπόν αυτό είναι...
Πάρα πολύ αργά
απόψε
για να σείρουμε το παρελθόν έξω στο φως
είμαστε ένα, αλλά δεν είμαστε το ίδιο
καταφέρνουμε όμως να
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
ένα...
Έχεις έρθει εδώ για συγχώρεση
Έχεις έρθει για να αναστήσεις τους νεκρούς
Έχεις έρθει εδώ να παίξεις τον Ιησού
στους λεπρούς μέσα στο κεφάλι σου


Σου ζήτησα πάρα πολλά
περισσότερο από αρκετά
δεν μου έδωσες τίποτα
τώρα ότι έχω είναι οτι
εμείς είμαστε ένα
αλλά δεν είμαστε το ίδιο
Λοιπόν εμείς
βλάπτουμε ο ένας τον άλλον
έπειτα εμείς το κάνουμε πάλι
εσείς λέτε
η αγάπη είναι ένας ναός
αγάπη προς ένα ανώτερο νόμο
η αγάπη είναι ένας ναός
αγαπήστε τον ανώτερο νόμο
μου ζήτησες να μπω
αλλά έπειτα με έκανες να συρθώ
και δεν μπορώ να στηρίζομαι
σ' αυτό που έχεις
όταν όλα όσα έχεις είναι πληγές ...
μια αγάπη
ένα αίμα
μια ζωή
πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει
μια ζωή
η μια με την άλλη
αδελφές
αδελφοί
 μια ζωή
αλλά δεν είμαστε οι ίδιοι
\καταφέρνουμε όμως να
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
μία...ζωή...

Μια...

  "Ντροπή σου "Κα Αννα",Ντροπή σου!!
Έχεις το θράσος να "καταγγέλεις" εμάς...έχεις το θράσος εσύ που στέλνεις τα παιδιά σου να φοιτήσουν στα κολλέγια των πλουσίων και θα πεις για εμάς...Θα πεις εσύ "Αννούλα" για όλους εμάς που πληρωνόμαστε όποτε θυμηθείτε ,που μας δίνεις 350 Ευρώ μισθό ,όντας ο πιο ανάλγητος εργοδότης και που σηκώνουμε στις πλάτες μας το όλο το βάρος μιας σχολικής τάξης.Ντροπή σου ανήθικο "κατεστημένο" που τολμάς να μας υβρίζεις μπροστά μας ,να μην εκτιμάς τις θυσίες,τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας...
Αλλά τελικά αγαπητοί συνάδελφοι ίσως φταίμε κι εμείς γιατί καθόμαστε στο'ι'κά και δεχόμαστε όλες αυτές τις προσβολές αυτών των "μικρών" ανθρώπων.Αυτών των "μικρών" που τόσα χρόνια μας κοροιδεύουν απολαμβάνοντας τις χλιδάτες υπουργικές θέσεις ,γιατί εμείς απερίσκεπτα και αβίαστα τους βάλαμε εκεί!
Μπράβο ρε παιδιά σε όλους εσάς που είστε η φωνή μας,που δεν "μασάτε" στους ανήθικους ψυχολογικούς τραμπουκισμούς της εκάστοτε κατέστημένης εξουσίας...
Είμαστε μαζί σας και νοερά όταν δεν μπορούμε και θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας για όλα όσα κάνετε και για όλους εμάς!! "

...και ένα αρκετά ενδιαφέρον βίντεο-σάτιρα αυτών που συμβαίνουν στην Ελλάδα..



http://www.oromisthioi.gr/

Ας είναι αυτό το Πάσχα το πραγματικό "πέρασμα" σε έναν καλύτερο κόσμο με περισσότερη αγάπη ,ειρήνη και ευτυχία!!Να περάσετε όμορφα τις γιορτινές σας ημέρες και να είστε πολύ προσεκτικοί στο δρόμο,γιατί σας θέλουμε όλους πίσω!
Η ομάδα του Διόνυσου σας εύχεται καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!!

Αυτή την εβδομάδα αποφασίσαμε να οπτικοποιήσουμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια της τρέχουσας δεκαετίας και να το αφιερώσουμε εξαιρετικά σε όσους αγάπησαν και περισσότερο σε αυτούς που ξέρουν να αγαπούν...



Lyrics:
Im so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
cause your presence still lingers here
And it wont leave me alone

These wounds wont seem to heal
This pain is just too real
Theres just too much that time cannot erase

When you cried Id wipe away all of your tears
When youd scream Id fight away all of your fears
I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

You used to captivate me
By your resonating life
Now Im bound by the life you left behind
Your face it haunts
My once pleasant dreams
Your voice it chased away
All the sanity in me

These wounds wont seem to heal
This pain is just too real
Theres just too much that time cannot erase

Ive tried so hard to tell myself that youre gone
But though youre still with me
Ive been alone all along

"Κρίση!!!Με πιάνει κρίση!!!"

   Την ιδιαίτερη σχέση μας με τον κινηματογράφο την ξέρετε εδώ και καιρό...Αποφασίσαμε έτσι να εντάξουμε μια νέα ενότητα η οποία θα αφορά αποκλειστικά τον μαγικό κόσμο της 1ης(και όχι 7ης!) τέχνης.Κάθε μήνα θα σας παρουσιάζουμε και θα σας προτείνουμε παράλληλα  την καλύτερη ταινία καθώς και τα επίσημα trailer αυτής.... Καλή μας αρχή!Φώτα ....έναρξη....5,4,3,2,1,  και Action!!!
 


Γι'αυτό το μήνα επιλέξαμε ....
Shutter Island  (Το Νησί Των Καταραμένων )



Βρισκόμαστε στο 1954. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) είναι αστυνομικός. Δείχνει σκληρός, αποφασισμένος και τραχύς -αν και λίγο αποπροσανατολισμένος. Τον πρωτοσυναντάμε ζαλισμένο πάνω σ' ένα καράβι, και μαζί του συστηνόμαστε στο συνεργάτη του, τον Chuck Aule (Mark Ruffalo): εκείνος δείχνει συμπαθής, προσαρμοστικός και έμπιστος. Ο συνδυασμός μοιάζει σωστός. Ήδη όμως από τις πρώτες απειλητικές νότες και τον σκοτεινό, ομιχλώδη ουρανό, συνειδητοποιούμε ότι ο προορισμός μας δεν προμηνύεται φιλόξενος. Κανείς άλλωστε δεν χαίρεται όταν φτάνει στο νησί των καταραμένων, το «Shutter Island», ένα νησί-φρούριο, που αξιοποιεί τη φυσική (και τεχνητή) του οχύρωση για να χρησιμοποιηθεί ως φυλακή υψίστης ασφαλείας για τους πιο επικίνδυνους, ψυχικά διαταραγμένους εγκληματίες. Η άφιξη εκεί είναι κάθε άλλο από ευχάριστη, ειδικά όταν κανείς φτάνει εκεί με αποστολή του την εξιχνίαση της εξαφάνισης μιας φόνισσας, η οποία το έσκασε με εντελώς ανεξήγητο τρόπο από το ίδρυμα.

    Η υποδοχή τους θα είναι εξίσου αφιλόξενη: ο Teddy και ο Chuck απαγορεύεται να κουβαλούν τα όπλα τους, παραχωρούν κάθε εξουσία στο διευθυντή του ιδρύματος, ενώ τα γεγονότα τους αποκρύπτονται συστηματικά από τους μάρτυρες. Ξεγυμνωμένοι από κάθε ασφάλεια και βεβαιότητα, περνούν εθελουσίως μέσα από τα ηλεκτροφόρα κάγκελα του ιδρύματος και ξεκινούν την έρευνά τους, βρισκόμενοι απολύτως στο έλεος του μυστήριου, διφορούμενου Dr. John Cawley (Ben Kingsley) και των ριζοσπαστικών επιστημονικών πρακτικών του. Κι εκεί, μόνοι εναντίον όλων, αποκλεισμένοι λόγω καταιγίδας σ' ένα καταραμένο νησί όπου όλα τους προκαλούν να φύγουν, θα αρχίσουν να ξετυλίγουν έναν μίτο που αντί να διαλευκάνει το μυστήριο, θα τους οδηγήσει όλο και πιο βαθιά σ' έναν λαβύρινθο που γίνεται όλο και πιο σκοτεινός, όλο και πιο πνιγηρός, όλο και πιο παρανοϊκός. Ένας λαβύρινθος όπου οι τρόφιμοι του ιδρύματος, οι εχθρικοί φύλακες, οι κρυπτικοί γιατροί και οι μυστήριες συμπτώσεις, συμπλέκονται με το ταραγμένο μυαλό του κακοφορμισμένου Teddy, που βασανίζεται από ματωμένες μνήμες του πολέμου και το τραυματισμένο παρελθόν του.
   Παραισθήσεις, αναμνήσεις, θεωρίες συνομωσίας, ένα κομμάτι του Mahler που παίζει επίμονα στο γραμμόφωνο, ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης και οι εμμονές, οι καταραμένες εμμονές του Teddy θα κλιμακώσουν την πλοκή, και μαζί, με τρόπο αριστοτεχνικό, θα κλιμακώσουν τα συναισθήματα και την ένταση. Ο φόβος δεν κρύβεται πια στις σκηνές, αλλά βαραίνει ολόκληρη την ατμόσφαιρα, ποτίζει κάθε πλάνο. Η υποβλητική μουσική, οι σκοτεινοί, δαιδαλώδεις διάδρομοι μέσα και οι απόκρημνοι βράχοι έξω, οι διαλεγμένοι χαρακτήρες (ιδανικό casting και ερμηνείες από τους Max von Sydow, Jackie Earle Haley, Emily Mortimer) και οι ρευστοί ρόλοι ανάμεσα στο καλό και το κακό, έχουν πια αρπάξει κι εμάς από την άλλη πλευρά της οθόνης και μας έχουν αποκλείσει στο 'Νησί των Καταραμένων' -και δεν ξέρουμε αν θέλουμε να φύγουμε τρέχοντας από τρόμο μαζί με τον Teddy ή αν θέλουμε να μείνουμε εκεί, να μη φύγουμε ποτέ από το αριστουργηματικό κινηματογραφικό σύμπαν που έπλασε ο Martin Scorsese.
   Ένα κινηματογραφικό σύμπαν εφιαλτικό και ονειρικό μαζί, που δεν βρίθει απλώς αναφορών, αλλά επιρροών και βιωμάτων. Βιωμάτων που ο Scorsese δεν παραθέτει απλώς επί της οθόνης για να τα θυμηθούμε, αλλά τα επαναπροσδιορίζει και τους δίνει νέα υπόσταση για να τα αγαπήσουμε ξανά από την αρχή. Στο «Shutter Island» κρύβεται ο Hitchcock, με τη στοιχειωμένη «Rebbeca» του και τον 'μόνο εναντίον όλων' πρωταγωνιστή του. Βρίσκονται εκεί τα noir του '40 και '50 με τους τσαλακωμένους, σκληροτράχηλους ντετέκτιβ. Είναι εκεί ακόμα κι ο Kubrick, με τους ανατριχιαστικά υποβλητικούς εφιάλτες του Teddy που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τη 'Λάμψη'. Μα κυρίως στο Shutter Island φωλιάζει ολόκληρος ο κινηματογραφικός κόσμος του ίδιου του Marty: Ήδη από την πρώτη σκηνή, καθώς ο Teddy ξεκινά το ταραγμένο ταξίδι του, μιλά στον καθρέφτη λέγοντας στον εαυτό του "Pull yourself together, Teddy", προσπαθώντας να πολεμήσει τους δαίμονές του. Μα δεν απευθύνεται μονάχα στον εαυτό του: ταυτόχρονα συνομιλεί με τον Travis του 'Ταξιτζή', που ρωτά οργισμένος το είδωλό του "are you talking to me?". Συναντά το Οργισμένο Είδωλο του Jake La Mota που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στον εαυτό του λέγοντας στον καθρέφτη "Go get' em, champ!". Θυμάται τον Howard Hughes στο πιο πρόσφατο «Aviator» που παραληρεί, κι αυτός, μπροστά στον καθρέφτη: "The way of the future, the way to the future". Και μας υπενθυμίζει, πολύ απλά, γιατί ο Scorsese είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες σήμερα: όχι μόνο για τις μνήμες που μας χάρισε, αλλά γι' αυτές που συνεχίζει να δημιουργεί.

πηγή:Cinemaniews.gr

Llamando a la tierra

 
Αυτό το μήνα αποφασίσαμε να τον αφιερώσουμε στον μεγάλο μας κωμικό ηθοποιό που μέσα απο τις ταινίες του εξακολουθεί να μας χαρίζει απλόχερα γέλιο και χαρά με τις απίστευτες ατάκες του. Ιδιαίτερα τον "Μπακαλόγατο" η οποία θεωρείται από πολλούς(σίγουρα  για μας) η καλύτερη Κωμωδία του Ελληνικού κινηματογράφου ο Κώστας Χατζηχρήστος μέσα από το Ζήκο ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του.¨Αλλωστε σε συνεντευξή του είχε πει πως η εν λόγω ταινία γι'αυτόν ήταν το καμάρι του και πως πραγματικά την είχε ζήσει.
  Το develiki.com έχει απομαγνητοφωνήσει όλες τις ατάκες της ταινίας σε μορφή mp3 και σε λίγο καιρό θα είναι διαθέσιμες σε εσάς για κατέβασμα,όλη η τανία έχει διάρκεια 89 λεπτά και οι ατάκες που διαλέξαμε είναι σύνολο 58 λεπτά!!.Καταλάβατε λιοπόν γιατί αυτή η τανία είναι αξεπέραστη...
μείνετε λοιπόν συντονισμένοι !
 Αγαπημένε  Ζήκο εκεί που είσαι τώρα σου ευχόμαστε να είσαι χαρούμενος και να χαρίζεις γέλιο όπως μόνο εσύ ξέρεις σε όλη τη μεγάλη παρέα του Ουρανού...

Λίγα λόγια για τη Ζωή του...


Εnglish


Costas Hajihristos is a Greek actorHe is one of he greatest actor of Greek Cinema,he played in many film but the one called "Mpakalogatos" is concidered that is the greatest greek cinema comedy of all time!

Few words for Costas... He was born in Thessaloniki. He was a relative of an artistic family in which they moved to Pagkrati.
   The young Kostas studied mainly at the Military School in Syros and finished his studies in Kavala. He worked in a variety at the Missouri Theatre in Piraeus and at the Nitsa Gaitanaki company where he plauyed the Stravoxylo by Psathas. From 1945 until 1948, he worked in an operetta company owned by Paraskevas Oikonomou and appeared in the Pefka variety with Oikonomidis and Oasia with M. Traiforos. In 1949-50, he councilled the Koula Nikolaidou's musical company at the Verdun theatre at Alexandras Ave.